Een heftige week met veel emoties

Wat hebben wij een heftige week achter de rug. Een week waarin alle emoties de revue hebben gepasseerd.
Een week van vragen waar nog geen antwoorden op zijn. Een week van zorgen, verdriet en keuzes maken.
Zorgen over de toekomst, zorgen over collegas, zorgen om onze zieke collega, zorgen over al die kinderen die van de ene op de andere dag hun sociale leven helemaal moeten inleveren en natuurlijk zorgen om de ouders die thuis zitten en ineens ouder, onderwijser, verzorgers enz.tegelijk zijn.
Het virus legt ons hele sociale leven plat.

Zondagavond met de or en een deel van het team alle ouders telefonisch op de hoogte gebracht of de kinderen wel of niet mochten komen. O wat was dat lastig, normaal zijn alle kinderen welkom bij ons en nu moet je op last van de regering gaan kijken welke kinderen wel en niet mogen komen, dit is zo verdrietig want je wilt geen kinderen buiten sluiten.
Gelukkig waren ouders hier zelf ook al mee bezig en staan ouders hun plekje met heel veel liefde af aan de kinderen waarvan de ouders nu zo super belangrijk en hard nodig zijn in onze samenleving.

Maandag opgestart met dit super team, allemaal zetten zij de schouder eronder om er voor te zorgen dat we met elkaar de strijd aangaan.
Deze lieve collegas zullen de opvang draaiend houden en er voor zorgen dat de kinderen die wel komen in een zo normaal dagritme blijven, dat ze mogen spelen, knutselen, lachen, huilen ,verjaardag vieren met nog iets meer aandacht dan normaal, er wordt geholpen bij het huiswerk maken en er word extra geknuffeld en getroost.

Daarnaast gaan we maatwerk leveren en zullen we een keer per week alle ouders bellen om te horen hoe het met hen en het gezin gaat, of we ze ergens mee kunnen helpen, of alleen maar een luisterd oor.
Wat in deze zware periode nog belangrijker is dan normaal. Doormiddel van deze dienst brengen wij een knuffel op afstand over.
Ook hebben wij deze week te maken gehad met boosheid en onbegrip. Waarom mag mijn kind niet naar de opvang maar moet ik wel betalen, een vraag waar wij in het begin van de week geen antwoord op konden geven. (.Nu staat er op onze site een blog van de branch organisatie met text en uitleg.) En konden wij alleen maar melden dat alle gewoon door blijft gaan. Ouders de toeslagen ook zouden blijven ontvangen, En dat de minister aan het zoeken is naar een oplossing.

Een week waarin we ouders van een hele andere kant zagen, ouders die ons belden en dan niet met een hulpvraag maar met de vraag hoe het met ons gaat, of het lukt en of wij ons zelf niet voorbij lopen, ouders die aan geven zich zorgen te maken ovrr het team en dat ze graag willen bijspringen als het moet, zo ontzettend lief

Wij als team van kinderopvang lappelein zitten niet stil er word onwijs hard gewerkt zowel voor als achter de schermen om er voor te zorgen dat we met zijn allen goed en gezond uit deze gezondheidcrisis komen.
Langs deze weg wil ik u alle oproepen om de regels van het rivm en het kabinet strikt te volgen voor de gezondheid van jullie als ouders, van die van jullie kinderen en die van ons team en alle andere nederlanders als je niet weg hoeft blijf thuis, zoek het gevaar niet op. En zorg voor elkaar.
Voor alle collegas die in de kinderopvang werkzaam zijn petje af voor al het harde werk wat wij met elkaar verzetten om er voor te zorgen dat ouders kunnen blijven werken in de beroepen die nederland nu draaiend houden. Trots op al deze toppers.
En voor heel nederland hou op om op social media je negatief uit te laten over deze toppers. zij werken nu nog harder dan ooit. Zij verdienen het niet om nu zo neer gezet te worden.

Samen staan we sterk en kunnen we de stijd aan.
Pas goed opelkaar in deze zware tijd.

Liefs en een dikke knuffel op afstand.
Marjolein, ilse, simone, domenica, samantha, tinie, kimberly en sieta