Invloed van opvoeding op jeugdcriminaliteit

De relatie tussen opvoeding en jeugdcriminaliteit is een complex en veelzijdig onderwerp dat de aandacht vraagt van onderzoekers, opvoeders en beleidsmakers. In dit artikel wordt de invloed van verschillende opvoedstijlen op het gedrag van jongeren onderzocht, met aandacht voor risicofactoren en beschermende factoren die kunnen bijdragen aan het voorkomen van crimineel gedrag. Daarnaast worden de gevolgen van slechte opvoeding en de rol van socio-economische factoren besproken, evenals maatregelen die kunnen bijdragen aan het verminderen van jeugdcriminaliteit.

De rol van opvoedstijlen in crimineel gedrag

Er zijn vier hoofdcategorieën van opvoedstijlen: autoritatief, autoritair, permissief en verwaarlozend. Elk van deze stijlen heeft unieke kenmerken en kan verschillende effecten hebben op de ontwikkeling van kinderen.

Autoritatieve opvoeding kenmerkt zich door een balans tussen structuur en emotionele steun. Ouders stellen hoge verwachtingen, maar bieden ook ruimte voor onafhankelijkheid. Deze stijl wordt vaak als ideaal beschouwd, omdat het leidt tot betere sociale vaardigheden en een hoger zelfvertrouwen bij kinderen. Studies hebben aangetoond dat kinderen die in deze omgeving opgroeien minder kans lopen om crimineel gedrag te vertonen.

Autoritaire opvoeding focus op discipline en gehoorzaamheid. Ouders stellen strenge regels zonder veel ruimte voor dialoog. Kinderen die in deze omgeving opgroeien, kunnen rebellerend gedrag vertonen, wat kan leiden tot risicovol gedrag.

Permissieve opvoeding is gekenmerkt door een warme, ondersteunende houding, maar met weinig regels en grenzen. Dit kan leiden tot een gebrek aan zelfdiscipline bij kinderen, wat opnieuw kan bijdragen aan delinquent gedrag.

Verwaarlozende opvoeding is gekenmerkt door ongeïnteresseerde ouders en weinig emotionele steun. Dit kan ernstige gevolgen hebben voor de emotionele en sociale ontwikkeling van het kind. Kinderen die in deze omgeving opgroeien, lopen meer risico op delinquentie of gewelddadig gedrag.

Socio-economische factoren en jeugdcriminaliteit

Socio-economische status speelt een cruciale rol in de relatie tussen opvoeding en criminaliteit. Kinderen uit gezinnen met lagere inkomens hebben vaak te maken met stress en beperkte middelen, wat kan leiden tot een verhoogd risico op crimineel gedrag. Dit benadrukt het belang van een ondersteunende opvoeding, ongeacht de economische omstandigheden.

Invloed van slechte opvoeding

Slechte opvoeding kan zich op verschillende manieren manifesteren. Een gebrek aan emotionele steun, inconsistentie in discipline, en een ongezonde gezinsdynamiek zijn enkele factoren die bijdrragen aan de ontwikkeling van problematisch gedrag. Kinderen die opgroeien in een omgeving waar geweld, verwaarlozing of misbruik heersen, lopen een groter risico om crimineel gedrag te vertonen.

Ouders die te weinig aandacht besteden aan de opvoeding van kinderen geven niet de goede normen en waarden. Dit kan leiden dat jongeren in aanraking komen met het criminele circuit. Dit probleem is moeilijk te voorkomen. Iets wat de ouders wel kunnen doen is een heropvoedingcursus te volgen waarin ze wel de goede normen en waarden leren.

Invloed van communicatie tussen ouders en kinderen

Weinig communicatie tussen opvoeders en jongeren kan leiden tot crimineel gedrag. Uit onderzoek is gebleken dat weinig communicatie in een gezin kan leiden tot meer crimineel gedrag. De jongeren vertellen al minder aan ouders in de pubertijd, maar doordat er weinig contact is tussen opvoeders en kinderen kan dit er voor zorgen dat de kinderen steeds meer problemen voor zich gaan houden. Ze gaan minder snel hulp vragen aan ouders. Dit contact wordt ook verminderd doordat beide ouders vaak werken.

Invloed van peer druk en associaties

Daarnaast is er ook bewijs dat peer druk en associaties met delinquenten een belangrijke rol spelen in het verhogen van de kans op jeugdcriminaliteit. Kinderen die worden blootgesteld aan dingen zoals drugs of seksuele activiteit vroeg in hun leven, kunnen ook meer geneigd zijn om betrokken te raken bij delinquente activiteiten.

De rol van de familie en de invloed van criminele ouders

De term ‘criminele families’ zal je haar niet zo snel horen gebruiken. Bijzonder hoogleraar Veroni Eichelsheim heeft het liever over de 'intergenerationele continuïteit van deviant gedrag'. Eichelsheim: 'We zien dat deviant gedrag zoals geweld en criminaliteit zich in bepaalde families concentreert. Deze families worden in de media en in beleidsstukken weleens ‘criminele families’ genoemd. Vooral als ze overlast veroorzaken. Een niet zo handige woordkeuze want het is stigmatiserend. En dat helpt de kinderen die in deze gezinnen opgroeien denk ik niet. Integendeel: een van de verklaringen voor waarom crimineel gedrag soms van generatie op generatie over lijkt te gaan, is stigmatisering.'

Niet ieder kind van ‘criminele ouders’ gaat automatisch ook zelf de fout in. 'Het gaat vaker goed dan fout. Het zijn schattingen, maar ongeveer zestig tot tachtig procent van de kinderen uit deze gezinnen blijft op het rechte pad. Dat geldt voor zowel de kinderen uit de huis-tuin-en-keuken-criminaliteit-gezinnen als voor kinderen uit gezinnen die in de zwaardere criminaliteit zitten. Natuurlijk is het wel zo dat je naar veel meer uitkomsten dan alleen criminaliteit kunt kijken. Als je opgroeit in zo’n gezin heeft dat mogelijk wel andere negatieve consequenties, bijvoorbeeld op relationeel vlak.'

Onderwijs en jeugdcriminaliteit

De overheid heeft veel gedaan om jeugdcriminaliteit. Jeugdcriminaliteit houdt in dat jongeren strafbare delicten plegen. Het is de loop van de jaren een maatschappelijk probleem geworden. Steeds meer jongeren komen in aanraking met de politie. Jeugdcriminaliteit ontstaat vooral onder groepen jongeren. De jongeren proberen in een groep indruk te maken of in een groep beginnen ze elkaar op te jutten etc. De overheid kan ook helpen om de leefsituaties te verbeteren. Zodat jongeren minder behoeften hebben om in deze wereld te komen.

Beleid en maatregelen tegen jeugdcriminaliteit

De overheid heeft maatregelen genomen om jeugdcriminaliteit te verminderen. Bijvoorbeeld door de leefsituaties te verbeteren, zodat jongeren minder behoeften hebben om in deze wereld te komen. Ook wordt er geprobeerd om de sociale vaardigheden van de jongeren te verbeteren en ze te begeleiden door jongerencoaches om op het goede spoor te blijven.

Conclusie

De relatie tussen opvoeding en jeugdcriminaliteit is complex en veelzijdig. De invloed van verschillende opvoedstijlen op het gedrag van jongeren is duidelijk te zien. Ouders die een autoritatieve opvoeding hanteren, kunnen bijdragen aan het voorkomen van crimineel gedrag. Daarnaast is het belangrijk om de socio-economische factoren en de invloed van slechte opvoeding te overwegen. Ouders die te weinig aandacht besteden aan de opvoeding van kinderen, kunnen bijdragen aan het ontstaan van jeugdcriminaliteit. De rol van de familie en de invloed van criminele ouders is ook van belang. De overheid heeft maatregelen genomen om jeugdcriminaliteit te verminderen, waaronder het verbeteren van de leefsituaties en het begeleiden van jongeren.

Bronnen

1. Opvoeders en jeugdcriminaliteit
2. Slechte Opvoeding en Criminaliteit: Wat de Laatste Nieuwsberichten Ons Leren
3. Cijfers over delinquentie
4. De impact van opvoeding op criminaliteit: Een onthullende documentaire
5. Perceived injustice and delinquency: a test of general strain theory
6. Criminele families: Is ontvluchten mogelijk?
7. Wat voor problemen zien we vaak terug bij kinderen die slecht worden opgevoed?