Opvoeding van prinses Alexia: een balans tussen vrijheid en verantwoordelijkheid
juli 5, 2025
De Surinaamse opvoeding, zoals die in het boek Waarom? Daarom! van Roué Verveer wordt beschreven, verschilt sterk van de opvoeding in Nederland. Het boek, dat is gebaseerd op zijn ervaringen als cabaretier en vader, geeft een humoristisch overzicht van de verschillen tussen de opvoedstijl in Suriname en die in Nederland. Verveer vergelijkt zijn eigen strikte opvoeding in het Suriname van de jaren tachtig met de manier waarop hij zijn zonen opvoedt in Amsterdam in de jaren tien. Het boek is een kritische blik op de opvoeding in Nederland, waar hij slappe ouders ziet die geen duidelijke grenzen trekken.
In dit artikel worden de kernaspecten van de Surinaamse opvoeding, zoals die in het boek wordt beschreven, uitgebreid besproken. Het gaat hierbij om de verschillen tussen de Surinaamse en Nederlandse opvoeding, de rol van grenzen en autoriteit, en de impact van deze opvoeding op kinderen. Daarnaast worden ook de opvattingen van Verveer over de opvoeding in Nederland besproken, met inbegrip van zijn kritiek op de huidige opvoedpraktijken.
In het boek Waarom? Daarom! legt Verveer uit dat de Surinaamse opvoeding op een heel andere manier verloopt dan in Nederland. Hij vergelijkt zijn eigen ervaringen als kind in Suriname met de opvoeding van zijn zonen in Nederland. In het Suriname van de jaren tachtig was de opvoeding streng en onverbiddelijk. Kinderen werden niet met veel ruimte gelaten, maar kregen duidelijke instructies en verwachtingen.
Een van de kenmerken van de Surinaamse opvoeding is dat ouders de regels bepalen en kinderen zich daar aan houden. Er is geen discussie over waarom iets moet gebeuren, want de ouders hebben al beslist. Verveer beschrijft dit met een luchtige toon, maar ook met een zekere waardering voor deze manier van opvoeden. Hij geeft aan dat er in de Surinaamse opvoeding geen ruimte is voor vragen zoals “waarom?” of “waarom niet?”. In plaats daarvan is er een directe instructie: “Je doet wat je zegt”.
De Surinaamse opvoeding is dus gericht op autoriteit, duidelijke grenzen en een bepaalde vorm van discipline. Kinderen leren dat ze zich moeten houden aan de instructies van de ouders, zonder erover te hoeven te discussiëren. Dit verschilt sterk met de opvoeding in Nederland, waar het vaak om gaat om kinderen te laten meebeslissen en ruimte te geven aan hun eigen mening.
In tegenstelling tot de Surinaamse opvoeding, waarbij de ouders de leiding geven en de kinderen zich aan hun instructies houden, is de Nederlandse opvoeding vaak meegaand en gericht op het ontwikkelen van zelfstandigheid en eigen mening. Verveer ziet hierin een probleem. Hij ziet slappe ouders die geen duidelijke grenzen trekken en waarin kinderen de regie overnemen. Hij ziet ook dat kinderen vaak worden geïrriteerd door het feit dat ze zelf moeten kiezen, zoals bijvoorbeeld bij het eten: “Wil je broccoli of spinazie?”
In het boek vergelijkt Verveer de Surinaamse opvoeding met de Nederlandse manier van opvoeden. Hij ziet dat de Surinaamse methode niet per se beter is, maar wel anders. Hij geeft aan dat de Surinaamse opvoeding geen ruimte geeft voor discussie, maar ook geen ruimte voor verwarring. Kinderen weten precies wat ze moeten doen en hoe ze moeten handelen.
De Nederlandse opvoeding daarentegen, zegt Verveer, maakt kinderen vaak onzeker, omdat ze niet weten wat de verwachtingen zijn. Er wordt vaak gesproken over “meegaand” of “open” opvoeding, maar Verveer ziet hierin ook problemen. Hij ziet dat kinderen in Nederland vaak de regie overnemen in huis, terwijl de ouders geen duidelijke grenzen trekken. Dit leidt tot een situatie waarin kinderen hun eigen mening hebben, maar ook vaak niet weten wat ze moeten doen.
Een van de belangrijkste onderwerpen in het boek Waarom? Daarom! is de rol van autoriteit in de opvoeding. Verveer ziet dat de Surinaamse opvoeding op autoriteit is gebaseerd, waarbij de ouders de leiding geven en de kinderen zich daar aan houden. In Nederland daarentegen is de opvoeding vaak gericht op het bevorderen van zelfstandigheid en het ontwikkelen van eigen mening.
Verveer zegt dat de Surinaamse opvoeding niet per se beter is dan de Nederlandse, maar dat de opvoeding in Nederland vaak te veel ruimte geeft aan kinderen. Hij zegt dat de Surinaamse opvoeding een bepaalde vorm van discipline heeft, waarin kinderen zich niet hoeven te verdedigen of te overleggen. In plaats daarvan leren ze dat ze zich moeten houden aan de instructies van de ouders.
Echter, Verveer zegt ook dat de Surinaamse opvoeding niet altijd werkt. Hij geeft aan dat er in het boek ook situaties zijn waarin de Surinaamse opvoeding niet werkt. Bijvoorbeeld, als een kind op een bepaalde manier wordt opgevoed, maar dat niet werkt in een andere omgeving. Verveer zegt dat het belangrijk is om te leren omgaan met verschillende opvoedstijlen en dat er geen enkele opvoeding is die overal op werkt.
In het boek Waarom? Daarom! wordt ook uitgelegd wat de impact is van de Surinaamse en Nederlandse opvoeding op kinderen. Verveer zegt dat de Surinaamse opvoeding kinderen helpt om duidelijke richtlijnen te volgen en dat ze weten wat ze moeten doen. Hij zegt ook dat kinderen die op deze manier worden opgevoed, vaak beter kunnen omgaan met regels en instructies.
In Nederland daarentegen, waar de opvoeding vaak meegaand is, leren kinderen om hun eigen mening te vormen en te beslissen wat ze willen. Dit kan leiden tot onzekerheid, omdat kinderen niet altijd weten wat de verwachtingen zijn. Verveer zegt dat het belangrijk is om te leren omgaan met verschillende opvoedstijlen en dat er geen enkele opvoeding is die overal op werkt.
Echter, Verveer zegt ook dat de Surinaamse opvoeding niet per se beter is dan de Nederlandse. Hij zegt dat de opvoeding in Nederland vaak te veel ruimte geeft aan kinderen, maar ook dat de Surinaamse opvoeding niet altijd werkt. Hij zegt dat het belangrijk is om te leren omgaan met verschillende opvoedstijlen en dat er geen enkele opvoeding is die overal op werkt.
In het boek Waarom? Daarom! geeft Verveer ook zijn kritiek op de Nederlandse opvoeding. Hij zegt dat de opvoeding in Nederland vaak te meegaand is en dat ouders hierdoor geen duidelijke grenzen trekken. Hij zegt dat kinderen in Nederland vaak de regie overnemen in huis, terwijl de ouders geen duidelijke grenzen trekken.
Verveer zegt dat de opvoeding in Nederland vaak te veel ruimte geeft aan kinderen, waardoor ze niet weten wat ze moeten doen. Hij zegt dat de opvoeding in Nederland vaak niet werkt voor alle kinderen. Hij zegt ook dat de Surinaamse opvoeding een bepaalde vorm van discipline heeft, waarin kinderen zich niet hoeven te verdedigen of te overleggen.
Echter, Verveer zegt ook dat de Surinaamse opvoeding niet per se beter is dan de Nederlandse. Hij zegt dat de opvoeding in Nederland vaak te veel ruimte geeft aan kinderen, maar ook dat de Surinaamse opvoeding niet altijd werkt. Hij zegt dat het belangrijk is om te leren omgaan met verschillende opvoedstijlen en dat er geen enkele opvoeding is die overal op werkt.
De Surinaamse opvoeding, zoals die in het boek Waarom? Daarom! van Roué Verveer wordt beschreven, verschilt sterk van de opvoeding in Nederland. Het boek geeft een humoristisch overzicht van de verschillen tussen de opvoedstijl in Suriname en die in Nederland. Verveer vergelijkt zijn eigen ervaringen als kind in Suriname met de opvoeding van zijn zonen in Amsterdam. Het boek is een kritische blik op de opvoeding in Nederland, waar hij slappe ouders ziet die geen duidelijke grenzen trekken.
In dit artikel zijn de kernaspecten van de Surinaamse opvoeding, zoals die in het boek wordt beschreven, uitgebreid besproken. Het ging hierbij om de verschillen tussen de Surinaamse en Nederlandse opvoeding, de rol van grenzen en autoriteit, en de impact van deze opvoeding op kinderen. Daarnaast zijn ook de opvattingen van Verveer over de opvoeding in Nederland besproken, met inbegrip van zijn kritiek op de huidige opvoedpraktijken.
Wie niet van een kind geniet, ziet het allermooiste niet