Opvoeding van een Spaanse Waterhond: Wat ouders en verzorgers moeten weten
juli 4, 2025
De moderne opvoeding staat vaak onder druk van veelvuldige verwachtingen, stress en het zoeken naar een evenwicht tussen vrijheid en structuur. In dit artikel wordt gekeken naar een opvoedingsstrategie die gebaseerd is op de natuurlijke praktijken van jager-verzamelaars, zoals beschreven in het boek Jagen, verzamelen, opvoeden van Michaeleen Doucleff. Deze methode biedt een alternatief voor ouders en opvoeders die op zoek zijn naar een natuurlijke, betrokken en betrouwbare manier om kinderen op te voeden. De informatie in dit artikel is gebaseerd op de bronnen die in de onderstaande bronnenlijst zijn opgenomen.
Het boek Jagen, verzamelen, opvoeden biedt een unieke kijk op opvoeding, gebaseerd op de praktijken van oude culturen zoals de Maya’s, de Hadzabe en de Inuit. Deze volkeren hebben eeuwenlang een opvoedingsmethode ontwikkeld die gericht is op autonomie, verbondenheid en natuurlijke ritmes. In plaats van traditionele opvoedmethoden, die vaak gebaseerd zijn op bevelen en beperkingen, stelt het boek voor om kinderen te leren door hen te laten experimenteren, te helpen en zich te verantwoorden. De kern van de opvoedingsstrategie is het versterken van de natuurlijke krachten van kinderen, zoals nieuwsgierigheid, behulpzaamheid en zelfstandigheid, door hen de ruimte te geven om te leren vanuit hun eigen ervaringen. In dit artikel worden de belangrijkste principes van de jager-verzamelaar-opvoeding toegelicht en worden praktische tips gegeven om deze strategie in het dagelijks leven toe te passen.
Een van de belangrijkste principes van de jager-verzamelaar-opvoeding is het geven van autonomie aan kinderen, maar tegelijkertijd verantwoordelijkheid. Volgens het boek wordt kinderen vaak gevraagd om te helpen bij dagelijks werk, zoals het verzamelen van takken, het opschonen van de tuin of het helpen bij het koken. Dit soort taken leren kinderen niet alleen over verantwoordelijkheid, maar ook over de waarde van samenwerking en mededogen. In veel culturen wordt het idee gevolgd dat kinderen vanaf een jonge leeftijd een bijdrage kunnen leveren aan het gezin, en dat dit hen helpt om een gevoel van eigenwaarde en betrokkenheid te ontwikkelen.
In het boek wordt gesproken over het SAAM-principe, wat staat voor Saamhorigheid, Aanmoediging, Autonomie en Minimaal ingrijpen. Dit principe stelt ouders in staat om kinderen te leren omgaan met verantwoordelijkheid, zonder hen te veel bevelen te geven. Bijvoorbeeld: in plaats van te zeggen "maak je kamer op", kan de ouder zeggen "kun je helpen met het opruimen van je speelgoed?".
Een ander kernprincipe van de jager-verzamelaar-opvoeding is het bevorderen van verbondenheid en samenwerking binnen het gezin. In oorspronkelijke culturen is elk gezinslid actief betrokken bij het verzamelen van voedsel, het opvoeden van kinderen en het delen van kennis. Dit soort samenwerking leidt tot een sterke band tussen ouders en kinderen, maar ook tussen broertjes en zusjes. In het boek wordt gesproken over het creëren van rituelen, zoals het samen avonturen beleven in de natuur, het samen koken of het delen van verhalen aan het kampvuur. Deze rituelen helpen bij het versterken van de emotionele verbondenheid.
In de jager-verzamelaar-opvoeding wordt veel aandacht besteed aan natuurlijke ritmes en de invloed daarvan op de ontwikkeling van kinderen. In vroeger tijden bepaalden seizoenen en het dag- en nachtritme het leven van mensen. Ook vandaag kan deze natuurlijke ritmesturing helpen bij het opbouwen van structuur in het gezin. Bijvoorbeeld: door avonden te reserveren voor het lezen van verhalen, of het vaststellen van een dagelijkse wandeling met het kind. Dit helpt kinderen om zich veilig en stabiel te voelen, en stimuleert hun ontwikkeling.
In veel moderne opvoedingsmethoden wordt veel aandacht besteed aan het geven van bevelen en instructies. In de jager-verzamelaar-opvoeding wordt echter gewerkt met begeleide terughoudendheid. Dit betekent dat ouders hun kinderen helpen om hun eigen oplossingen te vinden, in plaats van ze te bevelen. Bijvoorbeeld: als een kind niet wil opstaan voor school, kan de ouder vragen: "Wat denk je dat je morgen moet doen?" in plaats van "Je moet opstaan". Dit soort vragen stimuleert het zelfstandig denken en helpt kinderen om hun eigen keuzes te leren maken.
De jager-verzamelaar-opvoeding wordt ondersteund door antropologisch onderzoek, zoals het werk van Cairns & Harpending (1994), dat laat zien hoe kinderen in jager-verzamelaar gemeenschappen op natuurlijke manier leren en bijdragen. Moderne kinderpsychologen zoals Gopnik (2020) benadrukken het belang van zelfgestuurd leren, exploratie en rituelen voor gezonde ontwikkeling. Dit betekent dat kinderen die op een natuurlijke manier worden opgevoed, vaker zelfstandig en creatief kunnen zijn, en zich beter kunnen aanpassen aan veranderingen in hun omgeving.
Geef kinderen de ruimte om in de natuur te lopen, te spelen en te leren. Bijvoorbeeld: een boswandeling met fotografie-opdracht, een bezoek aan een natuurgebied of het bouwen van een hut van takken en bladeren. Dit stimuleert hun nieuwsgierigheid en helpt bij het leren van natuurlijke processen.
Creëer een ritueel dat het hele gezin omvat, zoals een avondelijk ‘vertelmoment’ of het samen koken op vaste dagen. Dit helpt bij het versterken van de verbondenheid en het geven van structuur.
Laat kinderen elke dag buiten spelen, zoals zand, water of takken verzamelen. Dit helpt bij het leren van natuurlijke processen en stimuleert hun creativiteit.
Laat kinderen helpen bij taken zoals het ophalen van boodschappen uit de tuin of het verzamelen van takken. Dit helpt bij het leren van verantwoordelijkheid en het werken in een groep.
Lees ’s avonds samen een verhaal bij kaarslicht, of begin de week met een korte ‘reflectie’. Dit helpt bij het leren van zelfreflectie en het bevorderen van emotionele verbondenheid.
De jager-verzamelaar-opvoeding biedt een unieke en natuurlijke manier om kinderen op te voeden, gebaseerd op de praktijken van oude culturen. Door kinderen te leren omgaan met autonomie, verantwoordelijkheid en samenwerking, en hen de ruimte te geven om te leren vanuit hun eigen ervaringen, kan dit een waardevolle aanvulling zijn op moderne opvoedingsmethoden. De kern van deze strategie is het versterken van de natuurlijke krachten van kinderen, zoals nieuwsgierigheid, behulpzaamheid en zelfstandigheid. Door deze principes in het dagelijks leven toe te passen, kunnen ouders en opvoeders een sterker, betrouwbaarder en betrokken gezinsleven opbouwen.
Wie niet van een kind geniet, ziet het allermooiste niet