Opvoeding en gedrag: invloed van opvoedingsstijlen op het gedrag van kinderen
juli 4, 2025
Hoogsensitiviteit is een karaktereigenschap die voorkomt bij ongeveer 15-20% van de bevolking, zoals uitwijkt in meerdere bronnen. Het betreft een diepe verwerking van informatie, gevoeligheid voor prikkels en een sterke intuïtie. Hoogsensitieve kinderen hebben vaak een ander gedrag en denkpatroon dan andere kinderen. Hoewel dit geen aandoening is, is het wel een eigenschap die op een specifieke manier moet worden omgegaan met, zowel opvoedend als educatief vlak. In dit artikel worden de kernpunten van het boek Hoogsensitief opvoeden besproken, waarin ouders en educatoren praktische tips krijgen om de talenten van hoogsensitieve kinderen te ontwikkelen en te versterken.
Hoogsensitiviteit is geen ziekte, maar een aangeboren karaktereigenschap. Het wordt gekenmerkt door een diepere verwerking van informatie, een sterke intuïtie, gevoeligheid voor prikkels en een diepe empathie. Dit betekent dat hoogsensitieve kinderen sneller overprikkeld raken, maar ook beter kunnen reageren op subtiele veranderingen in hun omgeving. In het boek Hoogsensitief opvoeden wordt uitgelegd dat hoogsensitiviteit een talent is dat geïdealiseerd kan worden, in plaats van een nadeel. Dit is een belangrijk punt, omdat ouders vaak twijfelen aan hun eigen opvoedingsstrategieën, terwijl het juist om het opvoeden gaat dat de kracht van het kind ondersteunt en versterkt.
Het boek Hoogsensitief opvoeden van Melissa Mertens, Lies Cattersel, Ann Bogemans en Steven Gielis is gericht op ouders van hoogsensitieve kinderen, maar is ook nuttig voor educatoren. Het boek bevat praktische tips en voorbeelden van hoe ouders met hoogsensitieve kinderen omgaan. Het is een gids die helpt bij het begrijpen van de kracht van het kind en het omzetten van die kracht in een positieve opvoedingsstrategie. De auteurs benadrukken dat hoogsensitiviteit geen nadeel is, maar een kracht die geïdealiseerd moet worden. Ze geven aan dat ouders deze eigenschap moeten omarmen in plaats van te proberen het te veranderen.
In het boek worden verschillende krachtbronnen besproken, zoals rust, meedenken, tijd en verbondenheid. Deze krachtbronnen zijn cruciaal om hoogsensitieve kinderen te ondersteunen in hun ontwikkeling. Bijvoorbeeld, bij de krachtbron rust wordt uitgelegd dat hoogsensitieve kinderen vaak meer rust nodig hebben om zich goed te voelen. Dit kan worden gerealiseerd door stilte te creëren of rustige muziek te spelen voor het slapen. Bij verbondenheid wordt benadruid dat hoogsensitieve kinderen vaak intensief contact willen met hun ouders, maar dat dit niet altijd in overeenstemming is met de leeftijd. Het is belangrijk dat ouders hier rekening mee houden en het kind niet te veel beperkingen opleggen.
Het boek bevat veel praktische tips die ouders kunnen gebruiken om met hoogsensitieve kinderen om te gaan. Bijvoorbeeld, het is belangrijk om het kind te laten weten dat het gevoelens mag uitstralen en dat het niet moet proberen te verbergen wat het voelt. Ook wordt uitgelegd dat hoogsensitieve kinderen vaak last hebben van drukte, prikkels en overbelasting. Daarom is het belangrijk om ruimtes te creëren waar het kind rustig kan zijn. Bovendien wordt aangeraden om het kind te laten kiezen in plaats van te veel keuzes aan te bieden, omdat dit het kind overweldigt.
Hoogsensitieve kinderen hebben vaak behoefte aan een andere aanpak in de opvoeding dan andere kinderen. In het boek wordt uitgelegd dat het belangrijk is om het kind te laten weten dat het goed is zoals het is. Ouders moeten hun kinderen helpen om hun kracht te ontwikkelen, in plaats van te proberen het te veranderen. Bovendien wordt aangeraden om het kind te laten meebeslissen over bepaalde dingen, zodat het zich veilig voelt. Dit helpt bij het opbouwen van zelfvertrouwen en het ontwikkelen van een positieve houding ten opzichte van hun eigen eigenschappen.
Hoogsensitieve kinderen kunnen last hebben van overbelasting, wat leidt tot plotselinge woedeaanvallen of huilbuien. In het boek wordt uitgelegd dat ouders moeten leren om de drukte in de omgeving te beheersen en ruimtes te creëren waar het kind rustig kan zijn. Ook wordt aangeraden om het kind te laten weten dat het mag zijn zoals het is, en dat het geen verkeerd of goed is. Dit helpt bij het opbouwen van een positieve houding ten opzichte van hun eigen eigenschappen.
Hoogsensitieve ouders hebben vaak last van hun eigen gevoeligheden, wat kan leiden tot overbelasting en stress. In het boek wordt aangeraden dat ouders ook moeten leren om met hun eigen gevoeligheden om te gaan. Ze moeten voldoende rust krijgen en zichzelf toekennen om te herstellen. Bovendien wordt aangeraden dat ouders hun kinderen moeten leren om hun eigen grenzen te stellen en te leren omgaan met hun eigen gevoeligheden. Dit helpt bij het opbouwen van zelfvertrouwen en het ontwikkelen van een positieve houding ten opzichte van hun eigen eigenschappen.
Hoogsensitieve kinderen hebben vaak last van de drukte in de klas en de vele prikkels tijdens school. In het boek wordt uitgelegd dat ouders en educatoren samen moeten werken om de omgeving van het kind te bepalen. Dit kan worden gedaan door de klas te veranderen, bijvoorbeeld door minder prikkels te hebben of ruimtes te creëren waar het kind rustig kan zijn. Bovendien wordt aangeraden dat ouders en educatoren samen moeten werken aan het opbouwen van een positieve houding ten opzichte van de eigenschappen van het kind.
Hoogsensitief opvoeden is een belangrijk boek dat ouders helpt bij het begrijpen van de kracht van hun kind en het omzetten van die kracht in een positieve opvoedingsstrategie. Het boek bevat veel praktische tips en voorbeelden van hoe ouders met hoogsensitieve kinderen omgaan. Het benadruidt dat hoogsensitiviteit geen nadeel is, maar een kracht die geïdealiseerd moet worden. Het boek helpt ouders en educatoren om de talenten van hoogsensitieve kinderen te ontwikkelen en te versterken. Het is een gids die helpt bij het begrijpen van de kracht van het kind en het omzetten van die kracht in een positieve opvoedingsstrategie.
Wie niet van een kind geniet, ziet het allermooiste niet