Famke Louise en het genderneutrale opvoeden: Wat betekent dat precies?
juli 4, 2025
De opvoeding in de achttiende eeuw was een cruciale fase in de ontwikkeling van de moderne onderwijspraktijk. In deze periode, gekenmerkt door de Verlichting, werd er sterk gekeken naar de manier waarop kinderen konden worden opgevoed tot morele en intellectueel ontwikkelde burgers. De Verlichting, een Europese beweging die zich uitstrekte vanaf de jaren 1670, stond bekend om haar focus op redeneren, kritisch denken en het vertrouwen in het vermogen van de mens om zijn eigen geluk te vormen. Dit concept had ook invloed op de opvoedingsmethoden van die tijd.
In de bronnen die hier beschikbaar zijn, wordt duidelijk dat de opvoeding van kinderen in de achttiende eeuw sterk beïnvloed werd door filosofische denkbeelden en de maatschappelijke veranderingen die plaatsvonden. De invloed van denkers zoals John Locke, Jean-Jacques Rousseau en de filantropijnen zoals Salzmann en Campe is hierin duidelijk zichtbaar. De opvoeding werd gezien als een proces dat gericht moest zijn op de natuurlijke ontwikkeling van het kind, op de uitbundige ontwikkeling van zintuigen en gevoelens, en op het aanleren van morele en intellectuele kwaliteiten.
De filosofische grondslag van de opvoeding
De filosofen van de Verlichting hadden een diepe invloed op de opvoedingspraktijken van de achttiende eeuw. John Locke, een van de belangrijkste denkers van de Verlichting, stond bekend om zijn ideeën over het opvoeden van kinderen. Hij benadrukte dat de lichamelijke opvoeding van cruciaal belang was en dat het kind op een manier moest worden opgevoed die gebaseerd was op ervaring en aanschouwing. Volgens Locke moest de opvoeding eerst plaatsvinden, pas daarna het onderwijs. Hij stelde ook voor om het kind te leren denken en te leren omgaan met zijn eigen gevoelens en gedrag.
Rousseau, een andere belangrijke denker van de Verlichting, had een ander standpunt. Hij stond bekend om zijn boek Emile, or on Education (1762), waarin hij stelde dat kinderen op moesten groeien in de natuur, zonder de invloed van cultureel gedrag. Hij geloofde dat het kind zijn eigen natuurlijke ontwikkeling moest volgen en dat het niet moest worden bedorven door aangeleerd gedrag. Zijn ideeën hadden een grote invloed op de opvoedingspraktijken van de achttiende eeuw.
De filantropijnen en hun invloed
Naast Locke en Rousseau speelden ook de filantropijnen een belangrijke rol in de opvoeding van kinderen in de achttiende eeuw. De filantropijnen waren een groep pedagogen die zich bezighielden met de opvoeding van kinderen en die hun denkbeelden baseerden op het idee dat het karakter van een kind kneedbaar was. Ze stelden zich voor dat kinderen op een manier moesten worden opgevoed die gericht was op hun eigen ervaringen en behoeften.
Een van de bekendste filantropen was Salzmann, die zijn filantropijnse school in Duitsland had opgericht. Hij stond bekend om zijn focus op de ontwikkeling van het lichaam en de geest. Volgens Salzmann moesten kinderen leren omgaan met hun eigen emoties en moesten ze worden aangemoedigd om hun eigen gedrag te beoordelen. Hij stond ook bekend om zijn werk aan de opvoeding van kinderen in de natuur, waarin hij ervoor pleitte dat kinderen regelmatig buiten moesten en dat hun lichaam en geest op een gezonde manier moesten worden ontwikkeld.
De rol van de ouder en de opvoeder
De opvoeding van kinderen in de achttiende eeuw was sterk afhankelijk van de rol van de ouder en de opvoeder. De bronnen tonen aan dat de relatie tussen de opvoeder en het kind van grote betekenis was. Ligthart, een bekende pedagoog van die tijd, benadrukte dat de opvoeder een sfeer moest scheppen waarin naastenliefde, waarheidszin en onderling vertrouwen tot levende werkelijkheid werden. Hij stond bekend om zijn visie op de opvoeding van kinderen, waarin het vertrouwen van de opvoeder in de aanwezige zedelijke krachten in de kinderen centraal stond.
Bij de opvoeding van kinderen speelde ook de rol van de ouder een cruciale betekenis. De bronnen laten zien dat ouders hun kinderen moesten leren gehoorzaam te zijn aan hun eigen moeder, en dat het belangrijk was dat de kinderen hun ouders vertrouwden. In veel gevallen werden de kinderen opgevoed in een omgeving waarin het vertrouwen tussen ouder en kind centraal stond. Dit vertrouwen was cruciaal voor de ontwikkeling van het kind.
De invloed van de Verlichting op de opvoeding
De Verlichting had een grote invloed op de opvoeding van kinderen in de achttiende eeuw. De denkbeelden van de Verlichting, zoals het vertrouwen in het vermogen van de mens om zijn eigen geluk te vormen, werden doorgegeven aan de opvoedingspraktijken van die tijd. De Verlichting stond bekend om haar focus op kennis, redeneren en het aanbieden van een optimistisch beeld van de toekomst. Dit had ook invloed op de opvoeding van kinderen, waarin het kind werd gezien als een individu dat zijn eigen ontwikkeling moest volgen.
De Verlichting had ook invloed op de opvoedingsmethode. De bronnen laten zien dat kinderen in de achttiende eeuw op een manier werden opgevoed die gericht was op hun eigen natuurlijke ontwikkeling. De opvoedingsmethoden van de tijd stonden in het teken van de natuur, waarin het kind zijn eigen ervaringen moest leren opdoen. De opvoeder moest hierbij een rol spelen die gericht was op het aanmoedigen van het kind om zelfstandig te denken en te handelen.
De opvoeding in de praktijk
De opvoeding van kinderen in de achttiende eeuw vond plaats in een omgeving waarin het kind werd opgevoed in een strakke structuur. De bronnen laten zien dat kinderen in de achttiende eeuw vaak in een dagindeling werden geplaatst, waarin het lichaam en de geest werden ontwikkeld. De opvoedingspraktijken van de tijd stonden in het teken van de natuur, waarin het kind zijn eigen ervaringen moest leren opdoen.
In de praktijk werd het kind opgevoed in een omgeving waarin het lichaam en de geest op een gezonde manier werden ontwikkeld. De opvoedingspraktijken van de tijd stonden in het teken van de natuur, waarin het kind zijn eigen ervaringen moest leren opdoen. De opvoeder moest hierbij een rol spelen die gericht was op het aanmoedigen van het kind om zelfstandig te denken en te handelen.
De rol van het onderwijs in de opvoeding
De opvoeding van kinderen in de achttiende eeuw was sterk afhankelijk van het onderwijs dat het kind kreeg. De bronnen laten zien dat de opvoedingspraktijken van de tijd sterk beïnvloed werden door de ontwikkeling van het onderwijs. De opvoeding van kinderen vond plaats in een omgeving waarin het kind werd opgeleid tot een moreel en intellectueel ontwikkelde burger.
In de praktijk werd het kind opgevoed in een omgeving waarin het lichaam en de geest op een gezonde manier werden ontwikkeld. De opvoedingspraktijken van de tijd stonden in het teken van de natuur, waarin het kind zijn eigen ervaringen moest leren opdoen. De opvoeder moest hierbij een rol spelen die gericht was op het aanmoedigen van het kind om zelfstandig te denken en te handelen.
De invloed van de filosofie op de opvoeding
De filosofie had een grote invloed op de opvoeding van kinderen in de achttiende eeuw. De denkbeelden van de Verlichting, zoals het vertrouwen in het vermogen van de mens om zijn eigen geluk te vormen, werden doorgegeven aan de opvoedingspraktijken van die tijd. De Verlichting stond bekend om haar focus op kennis, redeneren en het aanbieden van een optimistisch beeld van de toekomst. Dit had ook invloed op de opvoeding van kinderen, waarin het kind werd gezien als een individu dat zijn eigen ontwikkeling moest volgen.
De filosofie had ook invloed op de opvoedingsmethode. De bronnen laten zien dat kinderen in de achttiende eeuw op een manier werden opgevoed die gericht was op hun eigen natuurlijke ontwikkeling. De opvoedingsmethoden van de tijd stonden in het teken van de natuur, waarin het kind zijn eigen ervaringen moest leren opdoen. De opvoeder moest hierbij een rol spelen die gericht was op het aanmoedigen van het kind om zelfstandig te denken en te handelen.
De invloed van de maatschappelijke veranderingen
De maatschappelijke veranderingen in de achttiende eeuw hadden ook een grote invloed op de opvoeding van kinderen. De Verlichting had een grote invloed op de maatschappelijke opbouw van die tijd, waarin de nadruk lag op kennis, redeneren en het aanbieden van een optimistisch beeld van de toekomst. Dit had ook invloed op de opvoeding van kinderen, waarin het kind werd gezien als een individu dat zijn eigen ontwikkeling moest volgen.
De maatschappelijke veranderingen hadden ook invloed op de opvoedingspraktijken van de tijd. De bronnen laten zien dat de opvoedingspraktijken van de tijd sterk beïnvloed werden door de ontwikkeling van de maatschappij. De opvoeding van kinderen vond plaats in een omgeving waarin het kind werd opgeleid tot een moreel en intellectueel ontwikkelde burger.
Conclusie
De opvoeding in de achttiende eeuw was een cruciale fase in de ontwikkeling van de moderne onderwijspraktijk. In deze periode, gekenmerkt door de Verlichting, werd er sterk gekeken naar de manier waarop kinderen konden worden opgevoed tot morele en intellectueel ontwikkelde burgers. De Verlichting, een Europese beweging die zich uitstrekte vanaf de jaren 1670, stond bekend om haar focus op redeneren, kritisch denken en het vertrouwen in het vermogen van de mens om zijn eigen geluk te vormen. Dit concept had ook invloed op de opvoedingsmethoden van die tijd.
In de bronnen die hier beschikbaar zijn, wordt duidelijk dat de opvoeding van kinderen in de achttiende eeuw sterk beïnvloed werd door filosofische denkbeelden en de maatschappelijke veranderingen die plaatsvonden. De invloed van denkers zoals John Locke, Jean-Jacques Rousseau en de filantropijnen is hierin duidelijk zichtbaar. De opvoeding werd gezien als een proces dat gericht moest zijn op de natuurlijke ontwikkeling van het kind, op de uitbundige ontwikkeling van zintuigen en gevoelens, en op het aanleren van morele en intellectuele kwaliteiten.
Vorige week een nieuwe gevel bij de BSO gekregen. Nieuwe kozijnen, nieuw glas en deur.
