Een gestructureerd schema voor de opvoeding van een puppy
juli 4, 2025
In de moderne opvoedingspraktijk zijn veel ouders op zoek naar manieren om hun kinderen te laten leren, te groeien en te leren samenwerken, zonder te veel invloed te uitoefenen. Het boek Jagen, verzamelen, opvoeden van Michaeleen Doucleff biedt hier een alternatief voor. Het boek beschrijft hoe oude culturen, zoals de Maya’s, de Inuit en de Hadzabe, opvoeden en hoe deze tradities kunnen worden toegepast in de hedendaagse opvoeding. Het boek wordt vaak aangemerkt als een informatief en inspirerend werk dat ouders helpt bij het begrijpen van de grondslagen van opvoeden en het ontwikkelen van een nieuw perspectief op de relatie tussen ouders en kinderen.
Het boek Jagen, verzamelen, opvoeden is gedeeltelijk gebaseerd op de ervaringen van de auteur Michaeleen Doucleff, die op zoek ging naar oplossingen voor problemen met haar dochter, zoals driftbuien en gedragsproblemen. Ze reisde naar verschillende stammen, waaronder de Maya’s in Mexico, de Inuit op Groenland en de Hadzabe in Tanzania. Hierin ontdekte ze hoe deze culturen kinderen opvoeden, waarbij veel aandacht is voor samenwerking, autonomie en het verminderen van het gebruik van straffen of beloningen.
Een van de kernprincipes die in het boek worden behandeld, is de SAAM-methode. Deze staat voor Saamhorigheid, Aanmoediging, Autonomie en Minimaal ingrijpen. Deze principes worden in de verschillende culturen toegepast, waarbij kinderen worden aangemoedigd om hun eigen keuzes te maken, maar ook verantwoordelijkheid te dragen. Het is een manier van opvoeden die gericht is op het leren van kinderen door middel van samenwerking, in plaats van door instructies of straffen.
Een van de belangrijkste aspecten van Jagen, verzamelen, opvoeden is dat het een praktijkgerichte benadering biedt. De auteur legt uit hoe ouders hun kinderen kunnen laten meewerken aan huishoudelijke taken, zonder hen te bevelen of te bestraffen. Bijvoorbeeld, in de Maya-cultuur wordt er opgelet dat iedereen, inclusief kinderen, een bijdrage levert aan het gezin. Dit gebeurt niet door te commanderen, maar door de kinderen te laten meewerken aan taken die ze zelf kiezen. Dit leidt tot een groter gevoel van eigenwaarde en verantwoordelijkheid bij het kind.
De Inuit en de Hadzabe hebben ook een unieke manier van opvoeden. Bij de Inuit wordt er opgelet dat kinderen niet worden bestraft voor hun gedrag, maar dat ouders rustig en kalm blijven. Het is belangrijk om de emoties van het kind te beheersen en niet te reageren met schreeuwen of boosheid. Kinderen leren hierdoor hun eigen emoties te beheersen en hun gedrag te leren beheersen.
De Hadzabe geven hun kinderen veel autonomie, maar houden ze toch in de gaten. Ze geven geen onophoudende stroom van instructies, maar laten het kind zelf de dingen uitzoeken. Hierdoor leren kinderen om te denken en te handelen op basis van hun eigen ervaringen.
Een van de belangrijkste lessen die het boek biedt, is het belang van samenwerking in de opvoeding. De auteur benadrukt dat ouders vaak te veel doen, terwijl kinderen juist leren door mee te doen. Bijvoorbeeld, in plaats van dat een ouder alles voor het kind doet, wordt er gekeken naar manieren waarop het kind kan helpen bij taken zoals eten maken, opruimen of andere huishoudelijke taken. Dit helpt kinderen om verantwoordelijkheid te dragen en te leren samenwerken.
In het boek wordt ook aangegeven dat het belangrijk is om kinderen te laten meebeslissen welke taken ze willen doen. Hierdoor voelen de kinderen zich beter op hun gemak en worden ze beter in het leren omgaan met verantwoordelijkheden. De auteur benadrukt ook dat kinderen op een jonge leeftijd al kunnen leren om mee te werken, zonder dat ze te veel worden beïnvloed door ouderlijk toezicht.
Een andere kern van het boek is de rol van de ouder in de opvoeding. De auteur benadrukt dat ouders vaak te veel proberen te controleren en te veel instructies geven, terwijl kinderen juist leren door te experimenteren en te leren op basis van hun eigen ervaringen. In plaats van te veel te bepalen wat het kind moet doen, wordt er gekeken naar manieren waarop de ouder kan helpen bij het leren en het ontwikkelen van vaardigheden.
De auteur benadrukt ook het belang van het loslaten van controle. Kinderen leren het beste wanneer ze zelf de kans krijgen om dingen uit te proberen en te leren van hun eigen fouten. Dit is een van de kernprincipes van de SAAM-methode, waarbij het minimaal ingrijpen van de ouder belangrijk is.
Een ander onderwerp dat in het boek centraal staat, is het gebruik van prijzen en beloningen bij de opvoeding. De auteur benadrukt dat het overmatig prijzen van kinderen kan leiden tot een afname van de intrinsieke motivatie. In plaats van te veel te prijzen, wordt er aangeraden om kinderen te laten weten dat hun inzet en hun werk gewaardeerd worden, zonder dat er veel woorden of beloningen worden gegeven.
De auteur benadrukt ook dat kinderen leren door hun eigen ervaringen, in plaats van door te veel te worden aangemoedigd met woorden. Ze benadrukt dat het belangrijk is om kinderen te laten weten dat hun inspanningen gewaardeerd worden, zonder dat er veel woorden worden gebruikt.
Een belangrijk onderdeel van het boek is de rol van samenwerking in de opvoeding. De auteur benadrukt dat kinderen leren door samen te werken met anderen, in plaats van alleen te werken. In veel culturen wordt er gekeken naar manieren waarop kinderen kunnen leren door te werken met anderen, zonder dat er veel instructies worden gegeven.
De auteur benadrukt ook dat het belangrijk is om kinderen te laten meewerken aan taken die ze zelf kiezen, in plaats van dat ze worden bevolen wat ze moeten doen. Dit helpt kinderen om hun eigen keuzes te leren maken en verantwoordelijkheid te dragen.
Het boek Jagen, verzamelen, opvoeden van Michaeleen Doucleff biedt ouders een nieuw perspectief op opvoeden, gebaseerd op de tradities van oude culturen. Het boek benadrukt het belang van samenwerking, autonomie en het verminderen van het gebruik van straffen of beloningen. De SAAM-methode biedt een praktijkgerichte aanpak die gericht is op het leren van kinderen door middel van samenwerking, in plaats van door instructies of straffen.
De auteur benadrukt dat ouders vaak te veel proberen te controleren, terwijl kinderen juist leren door te experimenteren en te leren op basis van hun eigen ervaringen. Het boek is een waardevol hulpmiddel voor ouders die op zoek zijn naar alternatieven voor de klassieke opvoedingsmethoden, en helpt bij het ontwikkelen van een nieuw perspectief op de relatie tussen ouders en kinderen.
Wie niet van een kind geniet, ziet het allermooiste niet