Opvoeding van papegaaien: Belangrijkheid, methoden en tips voor een gezonde vriendschap
juli 4, 2025
Het einde van de opvoeding, geschreven door Jan Geurtz, is een boek dat zich richt op de fundamentele fout in ons basisprincipe van het opvoeden. Het boek presenteert een alternatief voor ouders en opvoeders, dat hen helpt om de blokkades en beknellingen van hun eigen jeugd te overdragen aan de volgende generatie. De kern van het boek is dat de gebruikelijke manier van opvoeden vaak leidt tot psychische problemen bij kinderen. In plaats daarvan stelt het een spirituele visie voor, waarin de omgang met kinderen ruimer en liefdevoller is. Dit artikel bespreekt de kernideeën van het boek, de rol van het ego, de invloed van de opvoeding op kinderen, en de aanbevelingen voor ouders en opvoeders.
In het boek Het einde van de opvoeding laat Jan Geurtz zien dat de crisis in de opvoedkunde, maar vooral ook in de dagelijkse praktijk van het opvoeden, veroorzaakt wordt door een fundamentele fout in ons basisprincipe van het opvoeden. Terwijl we ons als ouders verantwoordelijk voelen voor het latere levensgeluk van onze kinderen, zijn we juist bezig hun huidige en toekomstige geluk te dwarsbomen. Het einde van de opvoeding confronteert ouders met het fatale mechanisme om hun eigen jeugdproblemen te corrigeren in de opvoeding van hun kinderen, waarmee ze op een dieper niveau hun blokkades en beknellingen juist aan de volgende generatie overdragen. Met veel praktijkvoorbeelden en humor laat Jan Geurtz zien dat er een totaal andere manier van ‘opvoeden’ van kinderen mogelijk is. Het einde van de opvoeding is bedoeld voor ouders en beroeps-opvoeders, maar ook voor oudere kinderen, en eigenlijk voor iedereen die nog weleens hinder ondervindt van zijn eigen opvoeding.
Een van de belangrijkste thema’s in het boek is de rol van het ego. Jan Geurtz noemt het ego als het mechanisme dat ervoor zorgt dat we ons verantwoordelijk voelen voor het geluk van onze kinderen, terwijl we eigenlijk hun huidige en toekomstige geluk dwarsbomen. Het ego is naar buiten gericht, op bevrediging van buitenaf, maar Geurtz adviseert om zelf de verantwoordelijkheid voor het eigen geluk te aanvaarden, in de wetenschap dat je goed bent, zoals je bent. Hij stelt dat het ego voortdurend op zoek is naar materiële zaken, zoals geld en bezit, en de wetenschap dat je liefde ontvangt, met name van diegenen van wie jij houdt. Hij noemt dat een verkeerde opvatting, omdat deze uitsluit dat de mens met zichzelf gelukkig kan zijn. Men is wel degelijk in staat is zich veilig te voelen, te ontspannen en een gevoel van eigenwaarde te ontwikkelen, zonder dat daar een andere persoon voor nodig is. Ook onder eenzaamheid hoef je niet te lijden, tenminste wanneer het niet leidt tot zelfafwijzing, in de vorm van gedachten dat niemand contact met jou wil.
De opvoeding die kinderen ondergaan, heeft een diepe invloed op hun mentale en emotionele ontwikkeling. Volgens het boek is de gebruikelijke manier van opvoeden vaak een omgekeerd resultaat, wat leidt tot psychische problemen bij kinderen. De opvoeding die ouders geven, is vaak een poging om hun eigen jeugdproblemen te corrigeren, waardoor ze op een dieper niveau hun blokkades en beknellingen juist aan de volgende generatie overdragen. Dit betekent dat ouders niet alleen hun eigen problemen kunnen overdragen, maar ook hun onzekerheden en onveiligheidsgevoelens. Het is daarom belangrijk dat ouders zich bewust zijn van hun eigen opvoeding en de invloed daarvan op hun kinderen.
Het boek stelt verschillende aanbevelingen voor ouders en opvoeders, die hen kunnen helpen om een betere omgang met hun kinderen te ontwikkelen. Eén van de belangrijkste aanbevelingen is om jezelf als ouder helemaal te accepteren zoals je bent, ook met de kanten waar je minder trots op bent. Dit helpt om een betere relatie op te bouwen met je kinderen en hen te laten weten dat ze goed zijn, zoals ze zijn. Daarnaast wordt er gewaarschuwd voor het straffen en belonen van kinderen, en de mythe van het consequent zijn naar je kinderen. Het is belangrijk om grenzen te stellen zonder je kind af te wijzen, en om te leren om te gaan met de pijnlijke aspecten van de opvoeding die je zelf ooit genoten hebt. Dit helpt om een betere omgang met je kinderen te ontwikkelen en hen te laten weten dat ze goed zijn, zoals ze zijn.
De spirituele visie die in het boek wordt gepresenteerd, is een alternatief voor de gebruikelijke manier van opvoeden. In plaats van het opvoeden van kinderen op basis van de ervaringen van de ouders, stelt het een ruimere en liefdevolle manier van omgang voor. Dit is gebaseerd op de visie dat elk kind tijdens de eerste tien jaar van zijn leven een mentale constructie leert, en dat het herkennen van deze schillen de eerste stap is in het losmaken van de beknellende patronen die je in je jeugd hebt aangeleerd. Dit helpt om een betere omgang met je kinderen te ontwikkelen en hen te laten weten dat ze goed zijn, zoals ze zijn.
Het einde van de opvoeding, geschreven door Jan Geurtz, is een boek dat zich richt op de fundamentele fout in ons basisprincipe van het opvoeden. Het boek presenteert een alternatief voor ouders en opvoeders, dat hen helpt om de blokkades en beknellingen van hun eigen jeugd te overdragen aan de volgende generatie. De kern van het boek is dat de gebruikelijke manier van opvoeden vaak leidt tot psychische problemen bij kinderen. In plaats daarvan stelt het een spirituele visie voor, waarin de omgang met kinderen ruimer en liefdevoller is. Dit boek is een aanbeveling voor ouders en opvoeders, en helpt hen om een betere omgang met hun kinderen te ontwikkelen.
Wie niet van een kind geniet, ziet het allermooiste niet