Opvoeding van een Kooikerhondje: Slim, leergierig en goed te trainen
juli 3, 2025
In de praktijk van scheidingen en conflicten tussen ouders is parallel ouderschap een veelvoorkomende oplossing voor ouders die niet in staat zijn om samen te werken. Het is een vorm van ouderschap waarbij de ouders hun kinderen op hun eigen manier opvoeden zonder veel contact met elkaar. Dit artikel bespreekt wanneer parallel ouderschap een geschikte oplossing kan zijn, de voordelen en nadelen ervan, en hoe het in de praktijk wordt toegepast.
Parallel ouderschap is een vorm van ouderschap waarbij de ouders hun kinderen op hun eigen manier opvoeden zonder veel contact met elkaar. Er wordt weinig of geen overleg gepleegd over de opvoeding van de kinderen. De ouders hebben hun eigen beslissingen en regels, zolang deze binnen hun eigen huis zijn. Dit soort ouderschap wordt vaak gebruikt wanneer de ouders niet in staat zijn om samen te werken of wanneer er veel conflicten zijn tussen hen.
Parallel ouderschap is vooral geschikt voor ouders die na een scheiding geen contact meer willen of kunnen hebben met hun ex-partner. Dit kan het geval zijn wanneer er sprake is van een geschiedenis van psychische problemen, fysiek geweld of een toxische relatie. Ook als één van de ouders weigert mee te werken aan een gezamenlijk ouderschap of zich stelselmatig niet aan de afspraken houdt, kan parallel ouderschap een oplossing zijn.
Bijvoorbeeld, als er sprake is van een situatie waarin de ouders regelmatig in conflict raken en de kinderen hieronder lijden, kan parallel ouderschap helpen om de situatie te stabiliseren. Door de communicatie tussen de ouders te minimaliseren, kunnen de kinderen zich veiliger en rustiger voelen.
Er zijn verschillende kenmerken van parallel ouderschap. De ouders communiceren onregelmatig of alleen in noodgevallen. Ze gebruiken e-mail, WhatsApp, een derde persoon of een speciaal schrift om te communiceren over de kinderen. De twee gezinnen hebben zo min mogelijk met elkaar te maken. Elke ouder neemt eigen beslissingen over de kinderen, zolang ze in het huis van de die ouder zijn. De ouders zetten zich los van elkaar in voor de belangen van de kinderen.
De overgangen van de kinderen van het ene naar het andere huis vinden plaats op een neutrale plek, met weinig communicatie tussen de ouders, of via de school. Beide ouders houden zich aan de ouderschapsplannen. Ouders hebben een hulpverlener of organisatie nodig om punten op te lossen waar ze het niet over eens worden.
Er zijn verschillende voordelen van parallel ouderschap. De kinderen worden niet meer geconfronteerd met de eeuwige discussies en krijgen ruimte om weer vrij te ademen. Kinderen hebben veel meer veerkracht in zich dan men als ouder vaak denkt. Door de communicatie tussen de ouders te minimaliseren, kan de focus worden gelegd op het welzijn van de kinderen.
Daarnaast kan parallel ouderschap helpen om de emoties van de ouders onder controle te houden. De ouders kunnen zich richten op hun eigen rol als ouder zonder de druk van de andere ouder. Dit kan leiden tot een betere opvoeding en een betere relatie met de kinderen.
Hoewel parallel ouderschap voordelen heeft, zijn er ook nadelen. Er is sprake van een parallel ouderschap als twee huishoudens geheel los van elkaar bestaan en waarbij er tussen de ouders weinig tot geen emotionele betrokkenheid is. Er wordt alleen gecommuniceerd over het hoogstnoodzakelijke. De afspraken zijn strak, gedetailleerd en duidelijk omlijnd met weinig flexibiliteit.
Een van de nadelen is dat het kind een conflict kan ontstaan als er een totaal verschillend ‘waarden en normen’-kader is bij de ouders. Dit kan zich ook uiten in de thuissituatie bij de ouders. Daarnaast kan het kind tegen de andere ouder worden uitgespeeld.
Om parallel ouderschap goed in te richten, is het belangrijk om een duidelijk ouderschapsplan op te stellen. Dit vergt de nodige inzet, geduld en energie van jullie. Mediation kan daarbij helpen. Door alle afspraken met de hulp van een neutrale conflictbemiddelaar op te stellen, is de kans groot dat jullie samen tot een eenduidig en goed overwogen ouderschapsplan komen.
Een ouderschapsplan moet de ouderschapsnormen centraal stellen. Ouders moeten zich daaraan onvoorwaardelijk (blijven) committeren. Daarnaast kunnen nog enkele detailafspraken gemaakt worden, alsmede hoe om te gaan met gebeurtenissen/situaties waarin niet is voorzien.
De rol van de hulpverlener is belangrijk bij parallel ouderschap. De hulpverlener helpt bij het opstellen van het ouderschapsplan en bij het oplossen van conflicten tussen de ouders. Daarnaast helpt de hulpverlener de ouders om hun eigen rol als ouder te bepalen en te versterken.
In sommige gevallen kan de hulpverlener ook gesprekken voeren met het kind of de kinderen. De gesprekken zijn gericht op erkenning van het verdriet (begeleiden in rouw en verlies) en coping (hoe je je staande kan houden en je stevig kan uiten).
Parallel Solo Ouderschap (PSO) is een vorm van hulp voor ouders die na een scheiding veel ruzie blijven houden. Samen afspraken maken lukt dan niet meer. Daarom richt Parallel Solo Ouderschap zich niet op samenwerken, maar op het versterken van elke ouder apart. Alles draait om het belang van het kind en een veilige situatie voor het gezin.
In de gesprekken met een eigen hulpverlener werkt de ouder aan zes belangrijke onderdelen: omgaan met eigen pijn, sterker worden als ouder, erkennen dat ieder zijn eigen rol heeft, beter omgaan met het kind, leren communiceren zonder strijd, en steun zoeken in het netwerk. Ouders leren om op hun eigen manier invulling te geven aan het ouderschap, zonder overleg met de andere ouder.
Parallel ouderschap is een oplossing voor ouders die niet in staat zijn om samen te werken of wanneer er veel conflicten zijn tussen hen. Het helpt de kinderen om zich veiliger en rustiger te voelen en de focus ligt op het welzijn van de kinderen. Hoewel er nadelen zijn, zoals het ontstaan van conflicten tussen de ouders, kan parallel ouderschap een effectieve oplossing zijn in bepaalde situaties.
Wie niet van een kind geniet, ziet het allermooiste niet