De Wet Bevordering Voortgezet Ouderschap en Zorgvuldige Scheiding: Impact op Ouderschap na Scheiding

De Wet Bevordering Voortgezet Ouderschap en Zorgvuldige Scheiding, ingevoerd in 2009, heeft betekenisvolle veranderingen gebracht in de manier waarop ouders na een scheiding met hun verantwoordelijkheden omgaan. Deze wet stelt het belang van het kind centraal en bevordert het voortgezet ouderschap, zowel in termen van de verantwoordelijkheden als de banden tussen ouders en kinderen. In dit artikel wordt ingegaan op de kernprincipes van de wet, het belang van een ouderschapsplan, de regels rond verhuizingen en de rol van de rechter bij het oplossen van conflicten.

De kernprincipes van de Wet Bevordering Voortgezet Ouderschap en Zorgvuldige Scheiding

De wet heeft als doel om te zorgen dat ouders na een scheiding hun verantwoordelijkheden als ouder blijven uitoefenen. Hierbij staat het belang van het kind centraal. De wet stelt voor dat ouders vroegtijdig over de invulling van het ouderschap na de scheiding kunnen nadenken. Dit leidt tot betere afspraken en voorkomt onnodige conflicten op langere termijn. Daarnaast is de wet van invloed geweest op situaties waarin ouders willen verhuizen met hun kinderen, en hoe hierin de rechten en verantwoordelijkheden van beide ouders worden geregeld.

De wet benadrukt ook de noodzaak van samenwerking tussen ouders, en de rol van de rechter bij het oplossen van conflicten. De wet heeft een belangrijke invloed gehad op de praktijk van scheidingsprocedures en heeft bijgedragen aan het verminderen van scheidingsproblematiek. Deze wet is dus niet alleen van belang voor ouders, maar ook voor kinderen en de rechterlijke macht.

Het belang van een ouderschapsplan

Een ouderschapsplan is een essentieel onderdeel van de wet. Gedurende het opstellen van het ouderschapsplan worden de ouders gedwongen ten minste na te denken over welke invulling zij willen geven aan het ouderlijk gezag na scheiding. Het is belangrijk dat de ouders afspraken maken die in het belang van het kind zijn. De wet stelt een aantal minimumeisen om ervoor te zorgen dat de belangrijkste punten worden besproken. Deze punten zijn onder meer de dagelijkse zorg voor de kinderen, school, sport, medische zorg, vakantie, financiën, communicatie tussen de ouders, en het halen en brengen van de kinderen.

Het is aan de ouders om te bepalen welke afspraken zij in het ouderschapsplan vastleggen. Ze kunnen afspraken maken, die zij in het belang van het kind vinden. Wel stelt de wet een aantal minimumeisen. De onderwerpen waarover de ouders afspraken moeten maken, zijn de meest essentiële punten bij de uitoefening van het gezamenlijk gezag. Jurisprudentie wijst bovendien uit dat dit de onderwerpen zijn, die in de praktijk kunnen leiden tot een conflict dat voor de rechter moet worden beslecht. In het ouderschapsplan dienen ten minste afspraken te worden opgenomen over de wijze waarop de ouders de zorg- en opvoedingstaken, bedoeld in artikel 247, verdelen of het recht en de verplichting tot omgang, bedoeld in artikel 377a, eerste lid, vormgeven.

De rol van de rechter bij het oplossen van conflicten

De rechter speelt een cruciale rol bij het bepalen of een verhuizing mag plaatsvinden. In de wet is vastgelegd dat de rechter de belangen van het kind moet laten voorafgaan aan de belangen van de ouders. Dit betekent dat de rechter moet beoordelen of de verhuizing in het belang is van het kind, en of de andere ouder hierin zijn toestemming geeft. Als de rechter beslist dat de verhuizing mag plaatsvinden, dan moet dit worden gedaan op basis van de belangen van het kind en de mogelijke gevolgen voor de omgangsregeling.

In sommige gevallen kan de rechter ook beslissen dat de verhuizing niet mag plaatsvinden, zelfs als de ouder toestemming heeft gekregen. Dit kan gebeuren als de verhuizing aanzienlijke gevolgen heeft voor de omgangsregeling of het contact met de andere ouder. De rechter moet dan ook rekening houden met de praktische omstandigheden, zoals de afstand tussen de woningen en de leeftijd van de kinderen.

De impact van de wet op de praktijk van scheidingsprocedures

De wet heeft een belangrijke invloed gehad op de praktijk van scheidingsprocedures. De verplichting om een ouderschapsplan op te stellen heeft ervoor gezorgd dat ouders vroegtijdig over de invulling van het ouderschap na de scheiding kunnen nadenken. Daarnaast is de wet ook een bijdrage geweest aan het verminderen van scheidingsproblematiek, door de belangen van het kind centraal te stellen en de rechten van de ouders te bepalen.

De wet benadrukt ook de noodzaak van samenwerking tussen ouders, en de rol van de rechter bij het oplossen van conflicten. De wet heeft een belangrijke invloed gehad op de praktijk van scheidingsprocedures en heeft bijgedragen aan het verminderen van scheidingsproblematiek.

De invloed op de omgangsregeling

De wet heeft ook invloed gehad op de omgangsregeling. De rechter kan in bepaalde gevallen beslissen dat de verhuizing van een ouder met de kinderen alleen mag plaatsvinden als dit in het belang van het kind is en dat de andere ouder hierin zijn toestemming moet geven. Daarnaast is er ook een bepaling dat de verhuizing van een ouder met de kinderen alleen mag plaatsvinden als het niet leidt tot een aanzienlijke impact op de omgangsregeling. Als de verhuizing de bestaande omgangsregeling belemmert, dan moet de ouder die wil verhuizen toestemming vragen aan de andere ouder. Mocht deze toestemming niet worden verleend, dan kan de verhuizende ouder vervangende toestemming aanvragen bij de rechter.

De rol van de bijzondere curator

Een kind kan in een echtscheidingsprocedure onderwerp worden van strijd tussen zijn ouders. Om de positie van het kind in de procedure te verbeteren, wordt voorgesteld om het benoemen van een bijzondere curator te vergemakkelijken. Deze wijziging is ook voorgesteld door de Commissie verbetervoorstellen civiel, die door de Raad voor de rechtspraak is ingesteld. Met deze wijziging kom ik tevens mijn toezegging na die ik heb gedaan in mijn brief van 18 juni 2004 inzake effectuering omgangsregeling.

Conclusie

De Wet Bevordering Voortgezet Ouderschap en Zorgvuldige Scheiding is een belangrijke wet die de positie van het kind in de scheidingsprocedures versterkt. De wet stelt het belang van het kind centraal en bevordert het voortgezet ouderschap, zowel in termen van de verantwoordelijkheden als de banden tussen ouders en kinderen. De wet benadrukt ook de noodzaak van samenwerking tussen ouders, en de rol van de rechter bij het oplossen van conflicten. De wet heeft een belangrijke invloed gehad op de praktijk van scheidingsprocedures en heeft bijgedragen aan het verminderen van scheidingsproblematiek.

Bronnen

1. Memorie van toelichting - Wijziging van Boek 1 van het Burgerlijk Wetboek en het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering in verband met het bevorderen van voortgezet ouderschap na scheiding en het afschaffen van de mogelijkheid tot het omzetten van een huwelijk in een geregistreerd partnerschap (Wet bevordering voortgezet ouderschap en zorgvuldige scheiding)
2. De regeling inzake de uitoefening van het ouderlijk gezag kan de onderwerpen omvatten die in artikel 377h (oud) waren opgenomen
3. De Wet Bevordering Voortgezet Ouderschap en Zorgvuldige Scheiding: Rol en Invloed op Ouderschap na Scheiding
4. De rechter speelt een cruciale rol bij het bepalen of een verhuizing mag plaatsvinden
5. Wanneer een kind speelbal is van de ouders in echtscheidingsprocedure zal de bijzondere curator de ouders bijvoorbeeld kunnen wijzen op het recht van het kind om contact te hebben met beide ouders en proberen te bewerkstellingen dat een goed ouderschapsplan wordt opgesteld