Opvoeden van een Teckel: Belangrijke principes en tips voor een goed opgevoede hond
juli 2, 2025
In co-ouderschap is het verhuizen van een kind vaak een complexe situatie. Omdat zowel de moeder als de vader gezamenlijk gezag hebben, is het verhuizen van het kind meestal alleen toegestaan als de andere ouder toestemming geeft. Als de toestemming ontbreekt, kan de rechter vervangende toestemming verlenen. Dit artikel bespreekt de rechtsgevolgen van vervangende toestemming bij verhuizing in co-ouderschap, de criteria die de rechter daarbij overweegt, en de praktijkervaringen met dergelijke verzoeken.
Vervangende toestemming is een juridisch instrument dat gebruikt wordt wanneer een ouder toestemming wil vragen om een belangrijke beslissing te nemen over een kind, maar de andere ouder hier niet mee instemt. Bij verhuizing betekent dit dat de rechter toestemming kan verlenen aan de verhuizende ouder, mits het belang van het kind overwicht biedt. Dit gebeurt vooral in gevallen waarin de ouders niet tot overeenstemming kunnen komen over de verhuizing.
In co-ouderschap is het belang van het kind centraal. De rechter moet dan ook beoordelen of de verhuizing in het belang is van het kind, en of de andere ouder hierin nog steeds toegang heeft tot het kind. Als de rechter vervangende toestemming verleent, wordt de beslissing meestal op basis van het belang van het kind genomen, met als uitgangspunt dat de kinderbelangen voorop moeten staan.
De rechter moet bij het beoordelen van een verzoek tot vervangende toestemming bij verhuizing meerdere factoren overwegen. De belangrijkste criteria zijn:
De rechter beoordeelt of de verhuizing absoluut nodig is. Dit kan bijvoorbeeld het geval zijn als de verhuizing wordt veroorzaakt door een verandering in de werk- of leefomstandigheden van de verhuizende ouder. Het is belangrijk dat de verhuizende ouder aantoont dat er sprake is van een reële noodzaak om te verhuizen, en niet alleen op grond van persoonlijke wensen.
De rechter kijkt naar hoe goed de verhuizing is voorbereid. Dit betekent dat de verhuizende ouder moet aantonen dat er een gedetailleerd plan is opgesteld voor de verhuizing, met aandacht voor de invloed op het kind, de school, en het contact met de andere ouder.
De rechter beoordeelt of er maatregelen zijn genomen om de nadelige gevolgen van de verhuizing te beperken. Dit kan bijvoorbeeld zijn dat er een oplossing is voor het contact met de andere ouder, of dat er afspraken zijn gemaakt over de omgangsregeling.
De mate van samenwerking en communicatie tussen de ouders speelt een rol. De rechter kijkt naar hoe de ouders met elkaar omgaan en of er sprake is van een voldoende sterke band tussen de ouders. Een goede samenwerking maakt het mogelijk om de verhuizing minder trajectueel te laten verlopen.
De belangrijkste factor is het belang van het kind. De rechter moet bepalen of de verhuizing het kind ten goede komt, of het kind in een nadelige situatie brengt. Hierbij speelt ook de leeftijd van het kind een rol, evenals de mening van het kind zelf, indien van toepassing.
De rechter moet ook kijken naar de kosten van de omgang na de verhuizing. Als de verhuizing leidt tot een aanzienlijke toename van de reiskosten, kan dat een factor zijn bij de beoordeling. Het is belangrijk dat de verhuizende ouder aantoont dat de kosten te overwinnen zijn.
In de praktijk is het vaak lastig om vervangende toestemming te krijgen, vooral als de andere ouder weigert om toestemming te geven. De rechter kijkt dan naar de omstandigheden van het geval en beoordeelt of de verhuizing in het belang is van het kind.
Een veelvoorkomend voorbeeld is wanneer een ouder vanwege een baan wil verhuizen, maar de andere ouder weigert dit. In zo’n geval kan de rechter vervangende toestemming verlenen, mits de verhuizing goed is voorbereid en het belang van het kind hierin voorop staat. Daarnaast is het belangrijk dat de verhuizende ouder aantoont dat er geen andere manier is om te verhuizen, en dat de verhuizing niet alleen op persoonlijke wensen is gebaseerd.
In een voorbeeld uit de jurisprudentie werd een verzoek tot vervangende toestemming afgewezen omdat de verhuizende moeder niet voldoende onderbouwde waarom ze naar een nieuwe plaats wilde verhuizen. De rechter vond dat de verhuizing niet noodzakelijk was en dat er geen voldoende alternatieven werden aangeboden. In een ander geval werd vervangende toestemming verleend omdat de verhuizing goed was voorbereid en het belang van het kind overwicht gaf.
Als de andere ouder geen toestemming geeft, kan de verhuizende ouder vervangende toestemming aanvragen bij de rechter. Dit is een juridische procedure die altijd via een advocaat moet worden aangevraagd. De rechter zal dan een beslissing nemen, waarbij het belang van het kind centraal staat.
In sommige gevallen kan de rechter ook een bevel tot terugverhuizen geven, als de verhuizing zonder toestemming is uitgevoerd en de andere ouder dit wil. Dit kan bijvoorbeeld gebeuren als de verhuizing leidt tot een ongunstige situatie voor het kind of de andere ouder.
Als de rechter vervangende toestemming verleent, kan de verhuizing plaatsvinden. De andere ouder heeft dan geen invloed meer op de beslissing, maar het contact met het kind moet wel behouden blijven. De rechter kan ook afspraken maken over de omgangsregeling, zodat de andere ouder toch toegang heeft tot het kind.
De duur van de procedure varieert, afhankelijk van de complexiteit van het geval. In sommige gevallen kan het korte tijd duren, terwijl het in andere gevallen enkele maanden kan duren. In spoedgevallen kan een kort geding worden aangevraagd, waardoor de zaak sneller wordt behandeld.
Als ouder met gezamenlijk gezag en je overweegt te verhuizen, zijn er een aantal belangrijke dingen waar je rekening mee moet houden:
Vervangende toestemming bij verhuizing in co-ouderschap is een complexe situatie die zorgvuldig moet worden beoordeeld. De rechter moet het belang van het kind centraal stellen en beoordelen of de verhuizing in het belang is van het kind. De verhuizende ouder moet aantonen dat de verhuizing goed voorbereid is en dat er geen alternatieven zijn. In veel gevallen is het belang van het kind bepalend voor de beslissing van de rechter. Daarnaast is het belangrijk dat de ouders in staat zijn om met elkaar om te gaan en dat de omgangsregeling goed is geregeld.
Wie niet van een kind geniet, ziet het allermooiste niet