Co-ouderschap na een scheiding: wat betekent het voor ouders en kinderen?
juli 2, 2025
Na een scheiding is het belangrijk om te zorgen dat de opvoeding en verzorging van de kinderen goed geregeld zijn. Co-ouderschap is een veelgebruikte vorm van ouderschap waarbij beide ouders gelijkwaardig verantwoordelijk zijn voor de zorg en opvoeding van hun kinderen. In dit artikel wordt ingegaan op de wetgeving rond co-ouderschap, de voordelen en uitdagingen, en de praktijk van het opstellen van een ouderschapsplan. De informatie is gebaseerd op de beschikbare bronnen, waaronder wetgeving, juridische analyses, en onderzoeken over de effectiviteit van co-ouderschap.
Co-ouderschap is een vorm van ouderschap waarbij de zorg en opvoeding van de kinderen gelijkmatig worden verdeeld over beide ouders. Hierbij wonen de kinderen ongeveer evenveel tijd bij elke ouder. Dit kan worden geregeld via een zorgregeling, waarin afspraken staan over de verdeling van de zorg- en opvoedtaken. Een zorgregeling kan 50/50 zijn, maar ook een ongelijke verdeling zoals 70/30. Een zorgregeling met een ongeveer gelijke verdeling wordt ook wel co-ouderschap genoemd.
Co-ouderschap is geen juridische term, maar het begrip is in de wet opgenomen. Sinds 2009 staat in de wet dat een kind na een scheiding recht heeft op een gelijkwaardige verzorging en opvoeding door beide ouders. Dit betekent dat ouders, ook na een scheiding, gezamenlijk verantwoordelijk blijven voor de opvoeding van hun kinderen. In de praktijk betekent dit dat de ouders samen afspraken maken over de omgang met de kinderen, de verdeling van de zorgtaken, en de financiële verantwoordelijkheden.
De wetgeving omtrent co-ouderschap is vastgelegd in artikel 374 §2 van de wet van 18 juli 2006. Hierin staat dat bij een geschil over de huisvesting van kinderen, de rechtbank een akkoord tussen de ouders zal homologeren, tenzij dit akkoord kennelijk strijdig is met het belang van het kind. Indien er geen akkoord is, en er sprake is van gezamenlijk ouderlijk gezag, zal de rechtbank de mogelijkheid onderzoeken om de huisvesting van het kind gelijkmatig tussen de ouders te verdelen. Echter, de rechtbank behoudt de bevoegdheid om een ongelijke verdeling vast te stellen indien dit in het belang van het kind wordt geacht.
De wet stelt geen standaardafspraken voor co-ouderschap, maar de ouders mogen zelf afspraken maken over hoe ze de zorg en opvoeding van hun kinderen willen verdelen. Dit kan worden vastgelegd in een zorgregeling, die onderdeel is van het ouderschapsplan. Een ouderschapsplan is verplicht wanneer ouders uit elkaar gaan en minderjarige kinderen hebben. Het plan bevat afspraken over de omgang met de kinderen, de verdeling van de zorgtaken, en de financiële verantwoordelijkheden.
Er zijn verschillende voordelen van co-ouderschap voor zowel kinderen als ouders. Uit onderzoek blijkt dat kinderen het niet slechter doen dan kinderen die vooral bij één ouder wonen na de scheiding. Daarnaast blijkt dat 4 op de 5 ouders 2 jaar na de scheiding nog altijd het co-ouderschap delen. Een belangrijk voordeel is dat kinderen over het algemeen met beide ouders een goede band kunnen opbouwen. Dit is met een ‘weekend-ouder’ vaak weer onmogelijk.
Andere voordelen zijn onder meer: - Kinderen hebben minder kans op een loyaliteitsconflict en ervaren minder stress - Daarnaast vervreemden kinderen niet van één ouder - Kinderen ervaren het als eerlijk als ze evenveel tijd doorbrengen met beide ouders - Beide ouders kunnen kwalitatieve tijd doorbrengen met hun kinderen - Je bent allebei betrokken bij de doordeweekse activiteiten zoals school, sporten, vriendjes et cetera
Kinderen ervaren minder stress doordat zij zich minder zorgen maken over de ouder waar ze anders minder contact mee hebben. En omdat ze niet snel het contact met familieleden en vrienden van beide ouders verliezen.
Hoewel co-ouderschap veel voordelen heeft, zijn er ook uitdagingen. Bijvoorbeeld: - Kosten kunnen hoger uitvallen, omdat zaken zoals kleding dubbel aangeschaft moeten worden. - Steeds weer afscheid nemen, heimwee naar de andere ouder en te weinig continuïteit kunnen negatieve gevolgen hebben voor het kind - Beide ouders moeten goed met elkaar kunnen overleggen en op goede voet met elkaar staan om co-ouderschap te laten slagen - De kinderen moeten in de buurt wonen van beide ouders, zodat ze zonder al te veel moeite vanuit beide adressen naar school kunnen
Daarnaast is het belangrijk dat ouders niet te ver uit elkaar wonen. De kinderen wonen namelijk op twee adressen en de reisafstand moet zowel voor uzelf als voor de kinderen praktisch blijven. Daarnaast is het noodzakelijk dat u en uw ex-partner niet te ver uit elkaar wonen. De kinderen wonen na de scheiding namelijk op twee adressen en de reisafstand moet zowel voor uzelf als voor de kinderen praktisch blijven.
Een ouderschapsplan is een belangrijk instrument bij de regeling van co-ouderschap. Het plan bevat afspraken over de omgang met de kinderen, de verdeling van de zorgtaken, en de financiële verantwoordelijkheden. Het maken van een ouderschapsplan is verplicht wanneer ouders uit elkaar gaan en minderjarige kinderen hebben. Het plan bevat ook afspraken over de manier waarop ouders met elkaar communiceren en belangrijke beslissingen nemen.
In het ouderschapsplan bepalen ouders samen hun rechten en plichten. Co-ouderschap is niet wettelijk geregeld. U bepaalt daarom zelf hoe u de omgang met de kinderen en de verdeling van zorg- en opvoedings taken organiseert. Daarnaast moet het ouderschapsplan ook afspraken bevatten over de omgangsregeling, de kinderalimentatie, en de verdeling van de vakanties.
Bij co-ouderschap kan er nog steeds sprake zijn van kinderalimentatie. Degene met het hoogste inkomen zal de kinderalimentatie dan moeten betalen. De hoogte van de kinderalimentatie kunt u door een advocaat laten berekenen en kunt u vervolgens in het ouderschapsplan en echtscheidingsconvenant vastleggen. Uiteraard kunt u ook een ander bedrag overeenkomen. Lukt het niet om in onderling overleg afspraken over de hoogte van de kinderalimentatie te maken, dan kan de rechter dit bepalen.
De kinderbijslag wordt in beginsel betaald aan de ouder bij wie het kind in de Basisregistratie Personen staat ingeschreven. In het geval van co-ouderschap kan de kinderbijslag echter op verzoek aan beide ouders worden uitbetaald. De regeling ten aanzien van de kinderen dient dan wel te voldoen aan co-ouderschap. De Sociale Verzekeringsbank definieert co-ouderschap als volgt: - de ouders wonen gescheiden - de kinderen worden samen opgevoed en verzorgd - de kinderen verblijven om beurten, ongeveer even vaak, bij beide ouders
De verdeling van de kinderbijslag kan schriftelijk worden doorgegeven bij de Sociale Verzekeringsbank. Let wel dat de verdeling van de kinderbijslag mogelijk gevolgen heeft voor de afspraken over de kosten van de kinderen en de daarmee samenhangende onderhoudsverplichtingen.
Bij co-ouderschap is samenwerking tussen ouders van cruciaal belang. De ouders moeten bereid zijn om het beste van te maken en flexibel te zijn in de opvang van hun kinderen. Daarnaast moeten ze minimaal zakelijk met elkaar kunnen overleggen over de kinderen. Het is belangrijk dat ouders in de praktijk ook daadwerkelijk samenwerken in het opstellen van het ouderschapsplan en de uitvoering daarvan.
Co-ouderschap is een veelgebruikte vorm van ouderschap waarbij de zorg en opvoeding van de kinderen gelijkmatig worden verdeeld over beide ouders. De wetgeving stelt geen standaardafspraken voor co-ouderschap, maar de ouders mogen zelf afspraken maken over hoe ze de zorg en opvoeding van hun kinderen willen verdelen. Dit kan worden vastgelegd in een zorgregeling, die onderdeel is van het ouderschapsplan. De voordelen van co-ouderschap zijn onder meer dat kinderen een goede band kunnen opbouwen met beide ouders en minder stress ervaren. De uitdagingen zijn onder meer de kosten, het overleg tussen ouders, en de afstand tussen de huishoudens. Het ouderschapsplan is een belangrijk instrument bij de regeling van co-ouderschap, en de financiële aspecten moeten goed worden geregeld.
Wie niet van een kind geniet, ziet het allermooiste niet