Het voorstel voor meerouderschap en het belang van het kind
juli 1, 2025
De term postuum ouderschap verwijst naar de situatie waarin het vaderschap of moederschap van een overleden ouder op juridische wijze wordt vastgesteld. Dit kan belangrijk zijn in gevallen waarin de biologische ouder het kind niet heeft kunnen erkennen voordat hij of zij overleed. In dit artikel worden de juridische en emotionele aspecten van postuum ouderschap besproken, met aandacht voor de procedures, mogelijke belemmeringen en de betekenis voor het kind.
Postuum ouderschap betekent dat het vaderschap van een overleden ouder, meestal de vader, gerechtelijk wordt vastgesteld. Dit kan plaatsvinden als de biologische vader het kind niet heeft kunnen erkennen voordat hij overleed. In zo’n geval kan het kind, of een bevoegde vertegenwoordiger, een verzoek indienen naar de rechtbank om het vaderschap te laten vaststellen. Dit proces kan ook plaatsvinden als de biologische vader al jaren geleden is overleden, mits er voldoende bewijs is dat hij de biologische vader is.
De wet stelt vast dat een kind, zolang het nog leeft, het recht heeft om de identiteit van zijn biologische ouders te weten te komen. Dit geldt ook als de ouder is overleden. De rechter kan dan beslissen of het vaderschap van de overleden vader kan worden vastgesteld. Dit is belangrijk voor het kind, omdat het dan rechten en plichten kan krijgen, zoals erfrechtelijke aanspraken en onderhoudsplichten.
De procedure voor de gerechtelijke vaststelling van het vaderschap is geregeld in het familierecht. Het verzoek moet worden ingediend door de moeder of het kind, mits het kind ouder is dan 16 jaar. De moeder heeft binnen vijf jaar na de geboorte van het kind de mogelijkheid om het verzoek in te dienen. Voor het kind geldt geen termijn, wat betekent dat het kind op elk moment kan vragen om het vaderschap van de overleden vader te laten vaststellen.
In de praktijk kan het verzoek worden ingediend door middel van een juridisch advies, zoals een familieadvocaat. De rechter zal dan onderzoek doen naar de feiten, waaronder eventuele getuigenverslagen, medische bewijzen en andere bewijzen die aantonen dat de overleden vader de biologische vader is. In sommige gevallen kan ook een DNA-test worden gebruikt om het vaderschap te bevestigen, ook postuum.
Er zijn echter beperkingen. Bijvoorbeeld, als het kind al twee ouders heeft, of als er een huwelijksbeletsel is tussen de moeder en de vermeende vader, dan is de vaststelling van het vaderschap mogelijk niet mogelijk. Ook als de vermeende vader jonger is dan 16 jaar, kan de vaststelling van het vaderschap niet plaatsvinden.
Een voorbeeld van een situatie waarin het vaderschap van een overleden vader is vastgesteld, is het geval van een kind dat op 60-jarige leeftijd een verzoek indient om het vaderschap van zijn overleden vader te laten vaststellen. De vader had op jonge leeftijd besloten geen rol te spelen in het leven van het kind, maar er waren getuigen die konden bevestigen dat hij in de conceptieperiode van de moeder regelmatig op bezoek kwam. Ook is er vastgesteld dat hij in die periode een relatie met de moeder had. Na de geboorte van het kind betaalde de vader een bijdrage aan de kosten van verzorging en opvoeding, wat aantoont dat hij het kind had kunnen verwekken.
Na het overlijden van de vader bleef het kind de wens om het vaderschap te laten vaststellen. Dit proces was complex, maar uiteindelijk kon het vaderschap van de overleden vader worden vastgesteld. Dit toont aan dat het vaderschap van een overleden vader, ook postuum, mogelijk is, mits voldoende bewijs aanwezig is.
Postuum ouderschap heeft voor het kind verschillende voordelen. Ten eerste heeft het kind het recht om te weten wie zijn biologische ouders zijn, wat belangrijk is voor het gevoel van identiteit en herkomst. Ten tweede kan het kind rechten en plichten krijgen, zoals erfrechtelijke aanspraken en onderhoudsplichten. Dit kan helpen bij het opbouwen van een betere toekomst.
Bovendien kan postuum ouderschap helpen bij het oplossen van emotionele vragen. Vaak blijft er een gevoel van miskenning achter als de biologische ouder niet is erkend. Door het vaderschap van de overleden vader te laten vaststellen, kan het kind zich beter begrepen voelen en kan het verleden beter verwerken.
Er zijn verschillende juridische belemmeringen bij de vaststelling van postuum ouderschap. Eén van de belangrijkste is dat de rechter moet bepalen of het vaderschap van de overleden vader kan worden vastgesteld. Dit vereist voldoende bewijs, zoals getuigenverslagen, medische rapporten en andere documenten. Ook moet de rechter beoordelen of de vermeende vader in de juiste omstandigheden is geweest om het kind te verwekken.
Een andere uitdaging is het feit dat het vaderschap van een overleden vader niet altijd mogelijk is. Bijvoorbeeld, als het kind al twee ouders heeft, of als er een huwelijksbeletsel is tussen de moeder en de vermeende vader, dan kan de vaststelling van het vaderschap niet plaatsvinden. Ook als de vermeende vader jonger is dan 16 jaar, is het vaderschap niet mogelijk.
Er zijn verschillende praktijkvoorbeelden waarin het vaderschap van een overleden vader is vastgesteld. Bijvoorbeeld, in een zaak uit Noord-Holland ging het om een kind dat reeds 75 jaar oud was. De biologische vader was overleden en zijn vaderschap was nooit officieel vastgesteld. Het kind had eerder het vaderschap van de niet-biologische ouder gerechtelijk laten ontkennen. Daarna verzocht het kind om het vaderschap van de biologische vader te laten vaststellen.
Een ander voorbeeld is het geval van een notaris die in 1963 een kind had, dat negen maanden na het ritje op de brommer werd geboren. De notaris overleed in 1992 en liet een neef en een niet-erkende zoon na. De zoon wilde het vaderschap van de notaris postuum laten vaststellen, maar dit werd afgewezen door de rechter. De rechter legde de nadruk op de late leeftijd van de aanvrager. Dit toont aan dat het vaderschap van een overleden vader niet altijd mogelijk is, vooral als het kind al jaren ouder is.
Postuum ouderschap is een belangrijk onderdeel van het familierecht, dat helpt bij het oplossen van emotionele en juridische kwesties. Het stelt het kind in staat om te weten wie zijn biologische ouders zijn en rechten en plichten te krijgen. De procedure voor de gerechtelijke vaststelling van het vaderschap is complex, maar is mogelijk mits voldoende bewijs aanwezig is. Er zijn echter beperkingen, zoals het feit dat het vaderschap van een overleden vader niet altijd mogelijk is. Het is belangrijk dat ouders en kinderen hierover op de hoogte zijn en bij een advocaat terechtkomen als ze vragen hebben.
Wie niet van een kind geniet, ziet het allermooiste niet