Parallel Ouderschap: Wat Is Het en Hoe Werkt Het?

Inleiding

Parallel ouderschap is een vorm van ouderschap waarbij ouders hun kinderen elk op hun eigen manier opvoeden, zonder dat ze hierover samenwerken. Dit type ouderschap wordt vaak gebruikt wanneer er een hoge mate van conflicten is tussen de ouders, waardoor coöperatief ouderschap niet mogelijk is. In dit artikel worden de kenmerken, voorwaarden, en werking van parallel ouderschap uitgelegd aan de hand van de beschikbare bronnen. De nadruk ligt op de rol van ouders, het belang van een goed ouderschapsplan, en de begeleiding die nodig is om dit type ouderschap effectief uit te voeren.

Kenmerken van Parallel Ouderschap

Bij parallel ouderschap is er weinig communicatie en emotionele betrokkenheid tussen de ouders. Er worden duidelijke afspraken gemaakt om conflicten te verminderen of te voorkomen. Deze afspraken worden vastgelegd in een ouderschapsplan. Belangrijk is wel dat beide ouders zich aan die afspraken houden. Er is in deze vorm van ouderschap weinig ruimte om dingen aan te passen; de afspraken staan vast. De ouders hebben hun eigen huishouden met eigen regels en gebruiken. Er wordt alleen over het hoogstnoodzakelijke gecommuniceerd, en er is een strakke, gedetailleerde en duidelijk omlijnde afspraak met weinig flexibiliteit.

Een van de belangrijkste kenmerken van parallel ouderschap is dat de ouders hun eigen rol als ouder opbouwen en bepalen. Elke ouder neemt eigen beslissingen over de kinderen, zolang ze in het huis van die ouder zijn. De twee gezinnen hebben zo min mogelijk met elkaar te maken. De overgangen van de kinderen van het ene naar het andere huis vinden plaats op een neutrale plek, met weinig communicatie tussen de ouders, of via de school. Beide ouders houden zich aan de ouderschapsplannen. Ouders hebben een hulpverlener of organisatie nodig om punten op te lossen waar ze het niet over eens worden.

Voor wie is Parallel Ouderschap Bedoeld?

Parallel ouderschap is bedoeld voor ouders die geen contact meer willen of kunnen hebben met hun ex-partner, maar wel hun verantwoordelijkheid als ouder willen nemen. Het is vooral geschikt voor situaties waarin er sprake is van een hoge mate van conflicten, en waarin coöperatief ouderschap niet mogelijk is. De ouders moeten bereid zijn om hun eigen rol als ouder te nemen en zich te richten op het welzijn van hun kind.

Deze vorm van ouderschap is vooral bedoeld voor ouders die geen onderling overleg meer kunnen voeren, maar wel hun verantwoordelijkheid als ouder willen nemen. Het is ook een optie voor ouders die een complexe scheiding hebben doorgemaakt en er moeite mee hebben om samen te werken. In dergelijke gevallen kan parallel ouderschap een oplossing bieden om de situatie te stabiliseren en de belangen van het kind voorop te stellen.

De Rol van het Ouderschapsplan

Een ouderschapsplan is belangrijk bij parallel ouderschap. In een ouderschapsplan leggen de ouders hun afspraken neer over de wijze waarop zij de zorg- en opvoedingstaken verdelen, de wijze waarop zij elkaar informatie verschaffen en raadplegen omtrent gewichtige aangelegenheden met betrekking tot de persoon of het vermogen van de kinderen, alsmede de verdeling van de kosten van verzorging en opvoeding van de kinderen. Bij parallel ouderschap dienen er zeer duidelijke afspraken te worden gemaakt om conflicten te voorkomen, dan wel te verminderen. Het is uiteraard belangrijk dat beide ouders zich aan die afspraken houden. Er is zoals gezegd weinig flexibiliteit bij parallel ouderschap; de afspraken staan vast.

Een ouderschapsplan helpt ouders om hun verantwoordelijkheden duidelijk en overzichtelijk te houden. Het biedt een structuur voor het bepalen van de verdeling van de zorg- en opvoedtaken, en zorgt voor duidelijkheid over de manier waarop de ouders met elkaar communiceren. Het plan kan worden opgesteld door de ouders zelf, of door een begeleider. De ouders moeten zich hierin aan houden, en de afspraken moeten worden nageleefd.

Begeleiding bij Parallel Ouderschap

Bij parallel ouderschap is begeleiding van belang. Er is sprake van gesprekken waarin vijf thema’s aan bod komen, namelijk: het verstevigen van de eigen rol als ouder, het verstevigen van de verbinding ouder en kind, het zijn van parallel ouderschap, het de-escalerend communiceren, en de betrokkenheid van het netwerk. Het doel van deze gesprekken is om tot concrete afspraken te komen, de focus te leggen op de eigen ouderrol, verbinding met eigen gedachten, gevoelens en behoeften, het centraal stellen van de relatie die het kind heeft met beide ouders, en een betrokken netwerk waar nodig.

De begeleiding helpt ouders om hun rol als ouder te versterken en de betrokkenheid van het netwerk te versterken. Het helpt ook om de communicatie tussen de ouders te beheren en conflicten te verminderen. De begeleiding kan worden gegeven door een jeugdcoach, een maatschappelijk werkende, een jeugdbeschermingsambtenaar, of een andere deskundige in de jeugd- en gezinszorg.

De Belangrijkheid van de Kinderen

Bij parallel ouderschap staat het welzijn van de kinderen centraal. De ouders moeten ervan uitgaan dat het kind de beide ouders hard nodig heeft om op te kunnen groeien tot een evenwichtige volwassene. De ouders moeten er voor zorgen dat de kinderen in een veilige en stabiele omgeving kunnen opgroeien, met zowel vader als moeder. De ouders moeten zich erop richten om hun eigen verantwoordelijkheid als ouder op te pakken, zonder dat ze elkaar in de weg zitten.

De kinderen profiteren van een situatie waarin ze beiden ouders hebben, maar er geen conflicten zijn. Ze kunnen zich veiliger en stabielere omstandigheden ontwikkelen, zonder dat ze betrokken zijn bij de conflicten tussen de ouders. De ouders moeten er voor zorgen dat de kinderen voldoende tijd doorbrengen met beide ouders, en dat ze geen voor- ofeigenaarschap hebben.

Voorbeeld van Parallel Ouderschap

Een voorbeeld van parallel ouderschap is de situatie van Marijke en Tom. Na hun scheiding hebben ze voor de kinderen een omgangsregeling afgesproken. De kinderen zijn voornamelijk bij haar en om het weekend en één dag in de week bij hun vader. De communicatie tussen Tom en Marijke is minimaal, maar de conflicten zijn verdwenen. Ze vullen ieder hun eigen rol in en bemoeien zich niet meer met elkaar. Er is enorm veel rust gekomen bij hen allemaal.

In deze situatie is parallel ouderschap een oplossing geworden voor de ouders. Ze hebben geen contact meer met elkaar, maar wel hun verantwoordelijkheid als ouder opgenomen. De kinderen kunnen in een rustige omgeving opgroeien, zonder dat ze betrokken zijn bij de conflicten tussen de ouders. De ouders hebben een ouderschapsplan opgesteld, waarin de afspraken zijn vastgelegd, en ze houden zich daaraan.

Conclusie

Parallel ouderschap is een vorm van ouderschap waarbij ouders hun kinderen elk op hun eigen manier opvoeden, zonder dat ze hierover samenwerken. Het is een oplossing voor situaties waarin er sprake is van een hoge mate van conflicten tussen de ouders, en waarin coöperatief ouderschap niet mogelijk is. De ouders moeten hun eigen rol als ouder opbouwen en bepalen, en zich richten op het welzijn van hun kind. Een ouderschapsplan is belangrijk om de verantwoordelijkheden duidelijk te houden, en begeleiding is van belang om de communicatie tussen de ouders te beheren. De kinderen profiteren van een situatie waarin ze beiden ouders hebben, maar er geen conflicten zijn. Ze kunnen zich veiliger en stabielere omstandigheden ontwikkelen, zonder dat ze betrokken zijn bij de conflicten tussen de ouders.

Bronnen

1. Wat is parallel ouderschap?
2. Wat is parallel ouderschap?
3. Parallel ouderschap
4. Coöperatief en Parallel ouderschap, helder uitgelegd door Gerechtshof Den Bosch in uitspraak
5. Parallel-solo-ouderschap
6. Welke vormen van ouderschap zijn er?
7. Parallel ouderschap na scheiding
8. Parallelouderschap
9. Parallel-solo-ouderschap
10. Ouderschapsbemiddeling