Co-ouderschap: Wat ouders moeten weten over gezamenlijke verantwoordelijkheid en praktische uitvoering
juli 2, 2025
De verdeling van ouderschap na een scheiding is een complexe en belangrijke kwestie die zowel voor ouders als voor kinderen grote invloed kan hebben. In Nederland is co-ouderschap een veelvoorkomende vorm van ouderschap, waarbij beide ouders actief betrokken blijven bij de opvoeding en verzorging van hun kinderen. Dit artikel bespreekt de verschillende vormen van ouderschap, de voordelen en nadelen van co-ouderschap, en praktische overwegingen die bij de verdeling van zorg en omgang van belang zijn.
Er zijn verschillende vormen van ouderschap, afhankelijk van de situatie van de ouders en de wensen van de kinderen. De meest voorkomende vormen zijn co-ouderschap, parallel ouderschap en omgangsregeling.
Co-ouderschap is een vorm van ouderschap waarbij beide ouders gelijkwaardige verantwoordelijkheden hebben in de opvoeding en verzorging van hun kinderen. Dit betekent dat de kinderen ongeveer evenveel tijd doorbrengen bij beide ouders en dat de ouders gezamenlijk beslissingen nemen over belangrijke aspecten van het leven van de kinderen, zoals onderwijs, gezondheid en vrijetijdsbesteding. Co-ouderschap is geen standaardverdeling, maar kan variëren per gezin. De meest voorkomende verdeling is een 50/50-verdeling van de tijd, maar ook andere verdelingen zoals 70/30 zijn mogelijk.
Parallel ouderschap is een vorm van ouderschap waarbij de ouders hun kinderen elk op hun eigen manier opvoeden, zonder dat ze daar samen overleg over hebben. Bij parallel ouderschap is er weinig communicatie en emotionele betrokkenheid tussen de ouders. Er worden duidelijke afspraken gemaakt om conflicten te verminderen of te voorkomen. Deze afspraken worden vastgelegd in een ouderschapsplan. Belangrijk is wel dat beide ouders zich aan die afspraken houden. Er is in deze vorm van ouderschap weinig ruimte om dingen aan te passen; de afspraken staan vast.
Een omgangsregeling is een vorm van ouderschap waarbij één ouder het gezag heeft over de kinderen, terwijl de andere ouder wel rechten heeft om met het kind om te gaan. Bij een omgangsregeling is er sprake van eenhoofdig gezag, waarbij de ouder met gezag de belangrijkste beslissingen neemt. De andere ouder heeft in dit geval wel recht op omgang met het kind, maar geen inspraak en dus ook geen zorgplicht.
Co-ouderschap heeft zowel voordelen als nadelen, afhankelijk van de situatie van de ouders en de wensen van de kinderen.
Bij de verdeling van zorg en omgang na een scheiding zijn er verschillende praktische overwegingen van belang. Deze overwegingen moeten worden meegenomen bij het opstellen van het ouderschapsplan.
De verdeling van de tijd tussen de ouders moet worden vastgelegd in het ouderschapsplan. Dit plan is verplicht en dient als leidraad voor de toekomstige opvoeding van de kinderen. De verdeling van de dagen is een belangrijk onderdeel van dit plan. Hoewel er geen wettelijke regels zijn die voorschrijven welke verdeling 'co-ouderschap' is, is het essentieel dat de afspraken duidelijk en gedetailleerd zijn vastgelegd.
De afstand tussen de twee huizen van de ouders speelt een belangrijke rol bij de verdeling van zorg en omgang. Als de ouders dichter bij elkaar wonen, kan dat voor het kind prettiger zijn omdat het verschil in omgeving tussen beide woonplekken klein is. Dat wil niet zeggen dat een grotere afstand niet kan werken in een co-ouderschap. De ouders moeten dan alleen wel beiden bereid zijn die afstand af te leggen.
De taakverdeling tussen de ouders en de communicatie is van groot belang bij het opstellen van het ouderschapsplan. De ouders moeten afspraken maken over hoe ze met elkaar communiceren over belangrijke onderwerpen, zoals de schoolkeuze en de gezondheid van het kind. De communicatie moet open en soepel zijn, zodat conflicten kunnen worden voorkomen.
Bij co-ouderschap verdelen de ouders de zorg voor de kinderen 50/50. Dit betekent dat de ouders afspraken moeten maken over de verdeling van de kosten. Hiervoor wordt een berekening op basis van tremanormen gemaakt, waarin wordt gekeken naar de draagkracht van beide ouders. Er is een groot verschil tussen ‘eigen kosten’ en ‘te verdelen kosten’. Eigen kosten zijn bijvoorbeeld huur, internetkosten en boodschappen. Deze kosten maken beide ouders en hoeven in de basis dus niet verdeeld te worden. Te verdelen kosten zijn kosten die niet locatiegebonden zijn. Denk hierbij aan kleding, schoenen, zakgeld, de ouderbijdrage op school, lidmaatschapskosten van de sportclub en abonnementen van je kinderen. Bij deze zaken is het logisch om de kosten te verdelen.
De verdeling van ouderschap na een scheiding is een complexe en belangrijke kwestie die zowel voor ouders als voor kinderen grote invloed kan hebben. Co-ouderschap is een veelvoorkomende vorm van ouderschap, waarbij beide ouders actief betrokken blijven bij de opvoeding en verzorging van hun kinderen. Hoewel co-ouderschap voordelen heeft, zoals stabiliteit voor het kind en gelijkwaardige bijdrage van ouders, zijn er ook nadelen, zoals lastige combinatie met werk en hogere kosten. Bij de verdeling van zorg en omgang na een scheiding zijn er verschillende praktische overwegingen van belang, waaronder de verdeling van de tijd, de onderlinge woonafstand, de taakverdeling en de communicatie tussen de ouders. Het is belangrijk dat de ouders afspraken maken in het ouderschapsplan, zodat de verdeling van zorg en omgang goed geregeld is.
Wie niet van een kind geniet, ziet het allermooiste niet