Ouderschap na scheiding: de invloed van een stabiele omgeving op kinderen in Drenthe
juli 1, 2025
Co-ouderschap is een veelbesproken onderwerp geworden in de context van scheidingen en het beëindigen van relaties. Het gaat hierbij om een vorm van ouderschap waarbij beide ouders, ook na een scheiding, gezamenlijk en gelijkwaardig de zorg voor hun kinderen blijven dragen. In dit artikel wordt ingegaan op de kernprincipes van co-ouderschap, de rol van mondelinge overeenkomsten, en praktische overwegingen die ouders moeten nemen om een succesvol co-ouderschap te realiseren.
Co-ouderschap houdt in dat beide ouders, ondanks het beëindigen van hun relatie, gelijkwaardig de zorg voor hun kinderen blijven delen. Dit betekent dat kinderen ongeveer evenveel tijd bij beide ouders doorbrengen en dat beide ouders betrokken blijven bij de opvoeding en verzorging. De verdeling hoeft niet per se 50/50 te zijn; een 30/70 verdeling kan ook als co-ouderschap worden beschouwd, afhankelijk van de omstandigheden en de haalbaarheid voor beide ouders. Het is essentieel dat ouders in staat zijn tot goed overleg om een co-ouderschap succesvol te laten verlopen.
Bij het opstellen van een co-ouderschapsregeling spelen mondelinge overeenkomsten een belangrijke rol. Deze overeenkomsten kunnen ontstaan tijdens gesprekken tussen ouders, maar ook tijdens juridische procedures, zoals een mondelinge behandeling. Tijdens een mondelinge behandeling onderzoekt de rechter of het alsnog mogelijk is om een ouderschapsplan op te stellen. Lukt dat niet, dan kan er een tweede mondelinge behandeling worden ingesteld. Ook kan de rechter een uitspraak doen zonder dat er een ouderschapsplan tot stand is gekomen. In dat geval stelt de rechter zelf een omgangsregeling en alimentatiebedrag vast.
Bij het overwegen van co-ouderschap zijn er verschillende praktische factoren om rekening mee te houden. De communicatie tussen ouders is van groot belang. Co-ouderschap vereist goede communicatie en de bereidheid om samen te werken. De afstand tussen de huizen van de ouders speelt ook een rol; een te grote afstand kan het voor de kinderen lastig maken om heen en weer te reizen. Daarnaast is de beschikbaarheid van beide ouders belangrijk. Bij co-ouderschap is het essentieel dat beide ouders in min of meer gelijke mate beschikbaar zijn voor de dagelijkse opvang, opvoeding en verzorging van de kinderen.
Een ouderschapsplan is een essentieel document voor ouders die na een scheiding de zorg en opvoeding van hun kinderen willen blijven delen. Het doel van dit plan is om richtlijnen en afspraken vast te leggen die een duidelijke structuur en communicatie tussen de ouders bieden, en het welzijn van de kinderen waarborgen. Sinds 2009 zijn ouders in Nederland verplicht om bij een scheiding met minderjarige kinderen een ouderschapsplan op te stellen. Hoewel het plan niet verplicht bij de rechtbank ingediend hoeft te worden, vormt het wel de basis voor de afspraken en kan het worden gebruikt bij eventuele geschillen of gerechtelijke procedures.
Als u kinderen heeft en uit elkaar gaat, moet u een omgangsregeling afspreken. Probeer samen met uw ex-partner afspraken te maken. Bijvoorbeeld over de verdeling van de tijd, vakanties met de kinderen en halen en brengen. Schrijf de afspraken die u samen maakt op. Zo heeft u meteen bewijs van de afspraken. U kunt bijvoorbeeld afspraken maken over de verdeling van de even en oneven weken, de verdeling van de tijd voor en na school, de verdeling van de nachten, welke ouder haalt en brengt, omgang tijdens vakanties, omgang tijdens feestdagen en verjaardagen, en het contact met de ouder die de kinderen niet heeft.
Bij co-ouderschap is het belangrijk om te overleggen over de financiële verdeling. Dit kan worden geregeld via een gezamenlijke kinderrekening, waarvan alle algemene kosten van de kinderen betaald worden. De precieze invulling van het co-ouderschap hangt af van de situatie van beide ouders en het belang van het kind. Het is verstandig om te overleggen over welke kosten vanuit de gezamenlijke kinderrekening betaald mogen worden en welke kosten voor eigen rekening zijn. Hier is nogal eens gedoe over en dan is het vertrouwen in elkaar snel beschadigd. Met alle gevolgen van dien.
De belangrijkste overweging bij het opstellen van een co-ouderschapsregeling is het belang van het kind. De rechter heeft de verantwoordelijkheid om de belangen van het kind voorop te stellen. Kinderen vanaf twaalf jaar worden door de rechter naar hun mening gevraagd. Dat kan in een persoonlijk gesprek met de rechter of door middel van een brief. Een kind mag zelf kiezen of hij of zij dit wil. De ouder bij wie de kinderen staan ingeschreven, krijgt de oproep toegezonden. De rechter weegt de mening van het kind mee, maar een kind mag niet zelf kiezen waar hij of zij gaat wonen.
Als u niet lukt om in onderling overleg tot afspraken te komen, dan kan de rechter een beslissing nemen over de zorg- en contactregeling. Het is verstandig om bij een scheiding een ouderschapsplan op te stellen. Dit geldt ook bij een geregistreerd partnerschap of als je gaat ‘scheiden van tafel en bed’. Als je duidelijke afspraken maakt in het ouderschapsplan, kan dat veel ruzie voorkomen. Jullie bepalen in principe zelf wat jullie belangrijk vinden en welke afspraken jullie vastleggen in het ouderschapsplan.
Co-ouderschap is een belangrijk onderdeel van het ouderschap na een scheiding. Het vereist goede communicatie, samenwerking en het in het oog houden van het belang van het kind. De invulling van het co-ouderschap kan variëren, afhankelijk van de situatie van beide ouders en het belang van het kind. Het is belangrijk om afspraken te maken en deze schriftelijk vast te leggen om misverstanden te voorkomen. Een ouderschapsplan is een onmisbaar instrument om de zorg en opvoeding van de kinderen na een scheiding te organiseren en het welzijn van de kinderen te waarborgen.
Wie niet van een kind geniet, ziet het allermooiste niet