Mindful Ouderschap in Amsterdam: Stress Verminderen en Vertrouwen Opbouwen
juli 1, 2025
Parallel ouderschap is een vorm van ouderschapsregeling die vooral wordt gebruikt in situaties waarin de ouders niet goed met elkaar kunnen communiceren of samenwerken. In tegenstelling tot co-ouderschap, waarbij beide ouders gelijkwaardig verantwoordelijkheden delen, werkt parallel ouderschap op een manier waarbij elke ouder zijn eigen verantwoordelijkheden en regels heeft. Dit betekent dat de ouders niet per se met elkaar overleggen, maar juist zo min mogelijk contact hebben met de andere ouder. In dit artikel bespreiden we wat parallel ouderschap inhoudt, hoe het in de praktijk werkt, en welke voordelen en uitdagingen er zijn bij deze vorm van ouderschap.
Parallel ouderschap is een vorm van ouderschap waarbij de ouders hun kinderen elk op hun eigen manier opvoeden, zonder dat ze daar samen overleg over hebben. Bij parallel ouderschap is er weinig communicatie en emotionele betrokkenheid tussen de ouders. Er worden duidelijke afspraken gemaakt om conflicten te verminderen of te voorkomen. Deze afspraken worden vastgelegd in een ouderschapsplan. Belangrijk is wel dat beide ouders zich aan die afspraken houden. Er is in deze vorm van ouderschap weinig ruimte om dingen aan te passen; de afspraken staan vast.
Een kenmerk van parallel ouderschap is dat de twee gezinnen zo min mogelijk met elkaar te maken hebben. Elke ouder neemt eigen beslissingen over de kinderen, zolang ze in het huis van de die ouder zijn. Ouders zetten zich los van elkaar in voor de belangen van de kinderen. De overgangen van de kinderen van het ene naar het andere huis vinden plaats op een neutrale plek, met weinig communicatie tussen de ouders, of via de school. Beide ouders houden zich aan de ouderschapsplannen. Ouders hebben een hulpverlener of organisatie nodig om punten op te lossen waar ze het niet over eens worden.
In de praktijk werkt parallel ouderschap op een manier waarbij de ouders hun eigen verantwoordelijkheden en regels hebben. Elke ouder is verantwoordelijk voor de eigen relatie met het kind. De ouders communiceren onregelmatig of alleen in noodgevallen. Ze gebruiken e-mail, WhatsApp, een derde persoon of een speciaal schrift om te communiceren over de kinderen. De ouders nemen hun eigen beslissingen over de kinderen, zolang ze in het huis van de die ouder zijn.
Er is een aantal stappen die belangrijk zijn bij het opzetten van een parallel ouderschap. Eerst moet er een ouderschapsplan gemaakt worden dat de rol en verantwoordelijkheden van elke ouder beschrijft. Dit plan kan aspecten zoals woonregelingen, vakanties, en beslissingsbevoegdheden omvatten. Daarnaast is het belangrijk dat er een goede communicatie is tussen de ouders, ook al is de communicatie beperkt. De ouders moeten ervoor zorgen dat de afspraken in het ouderschapsplan worden nagekomen. Bovendien is het belangrijk dat er een onafhankelijke derde persoon is die het contact tussen ouders ondersteunt, bijvoorbeeld bij belangrijke beslissingen over het kind.
Er zijn verschillende voordelen aan parallel ouderschap. Ten eerste kan het helpen om de hoeveelheid conflicten tussen de ouders te verminderen. Ten tweede kan het stabiliteit bieden aan kinderen doordat ze regelmatig tijd met beide ouders kunnen doorbrengen. Ten derde kan het de ouders de gelegenheid geven zich te concentreren op hun eigen leven en hun eigen relatie met hun kinderen. Bovendien kan het kinderen in staat stellen individuele relaties met elke ouder te ontwikkelen.
Een ander voordeel van parallel ouderschap is dat het de ouders helpt om hun eigen verantwoordelijkheden te nemen. Dit kan leiden tot een betere betrokkenheid van de ouders bij het leven van hun kind. Ook kan het de kinderen helpen om zich veiliger en stabielere omstandigheden te ontwikkelen, waarin ze zich kunnen ontwikkelen zonder het conflict tussen de ouders.
Hoewel parallel ouderschap voordelen heeft, zijn er ook uitdagingen. Een van de grootste uitdagingen is het opbouwen van een goede communicatie tussen de ouders. Hoewel er weinig communicatie is, is het belangrijk dat de ouders toch in staat zijn om essentiële informatie over het kind te delen. Daarnaast is het belangrijk dat de ouders zich aan de afspraken houden, zodat de kinderen niet in de war raken.
Een andere uitdaging is het aanpassen van de regels en afspraken die zijn gemaakt in het ouderschapsplan. Dit kan lastig zijn als de ouders niet goed met elkaar kunnen overleggen of samenwerken. Bovendien is het belangrijk dat de ouders ervoor zorgen dat de kinderen op een veilige manier van het ene naar het andere huis kunnen reizen, zonder dat er conflicten ontstaan.
Als de ouders niet met elkaar kunnen overleggen, is parallel ouderschap een mogelijke oplossing. In dergelijke gevallen is het belangrijk dat er een onafhankelijke derde persoon is die het contact tussen ouders ondersteunt. Bijvoorbeeld als er belangrijke beslissingen over het kind gemaakt moeten worden. Dit wordt een bemiddelaar genoemd. Ook als ouders het niet eens worden over het ouderschapsplan, kan een bemiddelaar helpen om een rechtszaak te voorkomen. Deze bemiddelaar kan door ouders zelf gekozen worden. Vaak is dit een mediator of sociaal werker.
Het verschil tussen parallel en co-ouderschap ligt vooral in de manier waarop de ouders met elkaar communiceren en samenwerken. Bij co-ouderschap delen de ouders de verantwoordelijkheden gelijkwaardig, terwijl bij parallel ouderschap elke ouder zijn eigen verantwoordelijkheden heeft. Bij co-ouderschap is er veel overleg nodig tussen de ouders, terwijl bij parallel ouderschap de communicatie beperkt is.
Parallel ouderschap en solo-ouderschap zijn twee verschillende vormen van ouderschap. Bij parallel ouderschap delen de ouders de verantwoordelijkheden, maar werken ze los van elkaar. Bij solo-ouderschap is er sprake van een enkele ouder die de verantwoordelijkheden draagt. In sommige gevallen wordt parallel ouderschap ook wel solo-ouderschap genoemd, afhankelijk van de context.
Het verschil tussen parallel en samenwerking ligt in de manier waarop de ouders met elkaar omgaan. Bij samenwerking werken de ouders samen om de verantwoordelijkheden te delen, terwijl bij parallel ouderschap de ouders los van elkaar werken. Bij samenwerking is er veel communicatie en overleg nodig, terwijl bij parallel ouderschap de communicatie beperkt is.
Het verschil tussen parallel en co-ouderschap ligt vooral in de manier waarop de ouders met elkaar communiceren en samenwerken. Bij co-ouderschap delen de ouders de verantwoordelijkheden gelijkwaardig, terwijl bij parallel ouderschap elke ouder zijn eigen verantwoordelijkheden heeft. Bij co-ouderschap is er veel overleg nodig tussen de ouders, terwijl bij parallel ouderschap de communicatie beperkt is.
Het verschil tussen parallel en co-ouderschap ligt vooral in de manier waarop de ouders met elkaar communiceren en samenwerken. Bij co-ouderschap delen de ouders de verantwoordelijkheden gelijkwaardig, terwijl bij parallel ouderschap elke ouder zijn eigen verantwoordelijkheden heeft. Bij co-ouderschap is er veel overleg nodig tussen de ouders, terwijl bij parallel ouderschap de communicatie beperkt is.
Parallel ouderschap is een vorm van ouderschap waarbij de ouders hun kinderen elk op hun eigen manier opvoeden, zonder dat ze daar samen overleg over hebben. Het is een oplossing voor ouders die niet goed met elkaar kunnen communiceren of samenwerken. In de praktijk werkt parallel ouderschap op een manier waarbij elke ouder zijn eigen verantwoordelijkheden en regels heeft. Er zijn voordelen aan parallel ouderschap, zoals het verminderen van conflicten en het bieden van stabiliteit aan kinderen. Maar ook uitdagingen, zoals het opbouwen van een goede communicatie tussen de ouders. Het verschil tussen parallel en co-ouderschap ligt vooral in de manier waarop de ouders met elkaar communiceren en samenwerken. Het is belangrijk dat er een goed ouderschapsplan is en dat de ouders zich aan de afspraken houden.
Wie niet van een kind geniet, ziet het allermooiste niet