Kostenverklaring bij het vaststellen van ouderlijk gezag bij de rechtbank
juli 1, 2025
De term geblokkeerd ouderschap wordt gebruikt om situaties te beschrijven waarin een ouder geen of beperkt contact heeft met zijn of haar kind. Dit kan voorkomen in het kader van een scheiding, wanneer er spanningen zijn tussen de ouders, of wanneer de ene ouder het contact met het kind belemmert. In de praktijk leidt dit vaak tot problemen voor het kind, zowel emotioneel als sociaal. In dit artikel bespreiden we de oorzaken, gevolgen en mogelijke oplossingen voor geblokkeerd ouderschap, gebaseerd op de beschikbare bronnen.
Geblokkeerd ouderschap is een complexe situatie die zowel psychologische als juridische aspecten omvat. De bronnen tonen aan dat dit probleem vaak voorkomt wanneer een ouder het contact met het kind belemmert, of wanneer er sprake is van een spanning tussen de ouders die het contact beïnvloedt. De invloed op het kind kan ernstig zijn, met name als de ouder die niet in contact staat met het kind, de rol speelt van de enige ouder die het kind ondersteunt. In deze bijdrrage worden de kernproblemen van geblokkeerd ouderschap besproken, inclusief de rol van de rechtspraak, de impact op de ontwikkeling van het kind en de mogelijke interventies.
Sinds 1 januari 1998 is het gezamenlijk ouderlijk gezag na een echtscheiding van toepassing. In de meeste gevallen is dit gunstig voor zowel de ouders als de kinderen. Vaders krijgen meer kans om betrokken te raken bij de opvoeding van hun kinderen. Echter, soms ontstaat er veel spanning tussen de ouders, en als deze spanningen het vooral over de zorg van het kind hebben, kan dit leiden tot situaties waarin het kind liever bij een van de ouders blijft dan dat het in het spanningsveld tussen de ouders moet leven. De ouder die het kind bij zich heeft, kan het kind soms steunen in de hoop een goede ouder te zijn, maar de frustraties en pijn die ze ervaren met de ex-partner spelen hier vaak een rol in.
De rechtspraak heeft zich in veel gevallen beziggehouden met de situatie van kinderen waarbij een ouder het contact met het kind belemmert. In veel gevallen wordt er aangevoeld dat de andere ouder geen of beperkt contact heeft met het kind, en dat dit het welzijn van het kind negatief beïnvloedt. De rechter stelt in zulke gevallen vaak dat de afwezigheid van de vader of moeder een bedreiging vormt voor de identiteitsontwikkeling van het kind. Dit is bijvoorbeeld gebleken in de zaak van Gerechtshof Den Haag, waarin de vader jarenlang geen contact had met zijn kind, en de rechter stelde dat dit een ernstige bedreiging was voor het welzijn van het kind.
Een geblokkeerd ouder-kindcontact kan leiden tot ernstige gevolgen voor de emotionele en sociale ontwikkeling van het kind. Kinderen die geen contact hebben met een van hun ouders, kunnen last krijgen van een gebrek aan identiteit, vertrouwen en veiligheid. In veel gevallen wordt het kind door de andere ouder geïsoleerd, wat leidt tot een gebrek aan ondersteuning en emotionele stabiliteit. Bovendien kan dit leiden tot een gebrek aan loyaliteit ten opzichte van de andere ouder, wat op den duur kan resulteren in conflicten en spanningen binnen de familie.
De bronnen tonen aan dat geblokkeerd ouderschap vaak gepaard gaat met meerstemmigheid, waarbij het kind verschillende stemmen hoort van de ouders, de familie en de professionals. Het kind kan hierin geïsoleerd raken, wat leidt tot een gebrek aan integratie en een gevoel van onzekerheid. In de praktijk kan dit leiden tot een positief, maar instabiel zelfbeeld, dat kwetsbaar is voor stress en problemen.
Een van de belangrijkste oorzaken van geblokkeerd ouderschap is het conflict tussen de ouders. Dit kan ontstaan door persoonlijke spanningen, wrok of een gebrek aan communicatie. In sommige gevallen is het de ene ouder die het contact met het kind belemmert, terwijl de andere ouder probeert contact op te nemen. Dit kan leiden tot een situatie waarin het kind niet weet waar het hoort, en waarin het kind zich geïsoleerd voelt.
Soms is de ouder zelf de oorzaak van het geblokkeerde contact. Dit kan voorkomen als de ouder geen wil om contact met het kind op te nemen, of als de ouder het kind belemmert om contact met de andere ouder op te nemen. In zulke gevallen kan de rechtspraak ingrijpen, bijvoorbeeld door een dwangsom op te leggen of een omgangsregeling te stellen.
In veel gevallen is de hulpverlening een belangrijk onderdeel van de oplossing. Dit kan bestaan uit gesprekken met het kind, hulp bij het oplossen van conflicten tussen de ouders, of het aanbieden van ondersteuning voor de ouder die het contact met het kind wil herstellen. In veel gevallen wordt aangeraden om een traject in te gaan, waarbij de ouder en het kind begeleid worden in het oplossen van de spanningen.
De rechtspraak speelt een belangrijke rol bij het oplossen van geblokkeerd ouderschap. In veel gevallen is het nodig om een rechter in te schakelen, bijvoorbeeld om een omgangsregeling vast te stellen of een dwangsom op te leggen. De rechter kan ook bepalen of een ouder wel of niet in staat is om contact met het kind op te nemen, en kan dit in bepaalde gevallen beperken.
Een belangrijk aspect van geblokkeerd ouderschap is de communicatie tussen de ouders. In veel gevallen is het van belang dat de ouders in staat zijn om met elkaar te communiceren, zodat het kind geen last heeft van de spanningen tussen de ouders. De bronnen tonen aan dat het kind het beste is als het kan kiezen tussen de twee thuissituaties, en dat de ouders hierin een positieve bijdrage kunnen leveren door het kind te ondersteunen in het opbouwen van een betrouwbare relatie met beide ouders.
De gecertificeerde instelling kan ook een rol spelen bij het oplossen van geblokkeerd ouderschap. In veel gevallen is het nodig om een traject in te gaan, waarbij de ouders begeleid worden in het oplossen van hun conflicten. De gecertificeerde instelling kan ook helpen bij het opstellen van een ouderschapsplan, waarin de omgangsregeling en de communicatie tussen de ouders wordt vastgelegd.
Geblokkeerd ouderschap is een complexe situatie die zowel emotionele als juridische aspecten omvat. De invloed op het kind kan ernstig zijn, en het is van belang dat de ouders en de rechtspraak hierop reageren. In veel gevallen is de hulpverlening een belangrijk onderdeel van de oplossing, en kan de rechtspraak ingrijpen om een oplossing te vinden. Het is van belang dat de ouders in staat zijn om met elkaar te communiceren, zodat het kind geen last heeft van de spanningen tussen de ouders. Door dit te regelen, kan het welzijn van het kind worden gewaarborgd en kan de ontwikkeling van het kind worden gestimuleerd.
Wie niet van een kind geniet, ziet het allermooiste niet