Co-ouderschap en de kinderwens: Een overzicht van praktische afspraken en ondersteuning
juli 1, 2025
In de hedendaagse maatschappij is de rol van ouders veranderd. Waar vroeger de zorg voor kinderen eindigde zodra ze de deur uit waren, duurt die zorg tegenwoordig vaak veel langer, zelfs als de kinderen volwassen zijn. Dit fenomeen, genaamd eindeloos ouderschap, wordt beschreven in het boek Eindeloos ouderschap: zorgen voor je kinderen houdt nooit meer op van Herman Vuijsje en Anneke Groen. Het boek onderzoekt de veranderingen in de relaties tussen ouders en hun kinderen, met name de jongvolwassenen, en de impact daarvan op de familie en de samenleving.
De term eindeloos ouderschap verwijst naar de continuïteit van zorg, steun en betrokkenheid van ouders, zelfs wanneer hun kinderen al volwassen zijn. Dit fenomeen is vooral zichtbaar bij de babyboomgeneratie, die in de jaren zestig en zeventig hun kinderen vroeg kregen. Deze generatie is nu op leeftijd, maar blijft actief betrokken bij het welzijn van hun kinderen en kleinkinderen. De rol van grootouders als oppas en financiële ondersteuning is hierin centraal.
Een van de belangrijkste veranderingen in de hedendaagse maatschappij is dat kinderen langer afhankelijk zijn van hun ouders. Vroeger was de zorg voor kinderen beperkt tot hun jeugd, maar tegenwoordig blijven ouders actief betrokken bij het leven van hun jongvolwassen kinderen. Dit wordt veroorzaakt door verschillende factoren, waaronder de verandering in de werk- en levensomstandigheden. Jongvolwassenen hebben vaker last van financiële problemen, waardoor ouders vaak hun steun aanbieden. Dit geldt zowel in het financiële als emotionele opzicht.
In het boek wordt ook opgemerkt dat de relaties tussen ouders en hun jongvolwassen kinderen steeds complexer worden. Botsende verwachtingen en smeulende conflicten zijn hierdoor vaak het gevolg. De auteurs stellen dat de relaties tussen ouders en kinderen in beweging zijn, en dat dit proces nog moeilijk bespreekbaar is. De vraag is hoe ouders hun rol moeten bepalen in het leven van hun kinderen, en waar de grenzen liggen.
Een ander aspect dat in het boek centraal staat, is de rol van grootouders. Grootouders fungeren op grote schaal als oppas en steunen hun kinderen financieel. Dit is vooral van toepassing op het gebied van de kleinkinderen, waarin de babyboomgeneratie actief is. De auteurs stellen dat de grootouders van nu in een bijzondere situatie verkeren. Ze zijn gezond en fit, waardoor ze in staat zijn om actief betrokken te raken bij het leven van hun kleinkinderen.
De situatie van de jonge ouders van nu is anders dan die van vroeger generaties. Ze krijgen kinderen op latere leeftijd, waardoor ze later ouder worden dan hun eigen ouders. Dit betekent dat de relatie tussen ouders en kinderen steeds complexer wordt. Ook de verwachtingen van de ouders zijn veranderd. Ze willen niet meer alleen zorgen voor hun kinderen, maar ook hun levensondersteunen, ook als deze al volwassen zijn.
De veranderingen in de relatie tussen ouders en jongvolwassen kinderen hebben gevolgen voor de familie. De klassieke kernfamilie, waarin ouders en kinderen samenwonnen, is in de jaren tachtig en negentig veranderd. Nu zijn veel gezinnen verdeeld, en wordt er steeds vaker gewerkt aan de relatie tussen ouders en kinderen. De betrokkenheid van ouders bij het leven van hun kinderen is nu groter dan ooit.
De auteurs stellen dat de relaties tussen ouders en hun jongvolwassen kinderen in beweging zijn, en dat dit proces nog moeilijk bespreekbaar is. Botsende verwachtingen en smeulende conflicten kunnen het gevolg zijn. De vraag is hoe ouders hun rol moeten bepalen in het leven van hun kinderen, en waar de grenzen liggen.
Een ander punt dat in het boek centraal staat, is de verantwoordelijkheid van ouders. De auteurs stellen dat ouders vaak een te grote rol spelen in het leven van hun kinderen. Ze zijn bereid om hun kinderen te helpen, maar dit kan ook leiden tot conflicten. De ouders zijn vaak blij met hun rol als hulpverlener, maar het kan ook leiden tot oververzorging.
De auteurs stellen dat ouders hun kinderen moeten leren om zelfstandig te worden. Ze moeten leren om zelf bepaalde zaken te regelen, en niet altijd op hun ouders te vertrouwen. Dit is belangrijk voor het welzijn van de jongvolwassenen, maar ook voor de relaties binnen de familie.
De veranderingen in de relaties tussen ouders en jongvolwassen kinderen hebben ook gevolgen voor de samenleving. De klassieke rol van de ouder als zorgzame ouder is veranderd. Nu worden ouders steeds meer betrokken bij het leven van hun kinderen, ook als deze al volwassen zijn. Dit kan leiden tot een situatie waarin ouders steeds meer verantwoordelijkheden op zich nemen, en hun eigen levensstijl beïnvloed.
De auteurs stellen dat de samenleving hiermee moet omgaan. Ze stellen dat er een nieuw denken is ontstaan over de rol van ouders en hun kinderen. De ouders moeten hun rol in het leven van hun kinderen bepalen, en de jongvolwassenen moeten leren om zelfstandig te worden.
Eindeloos ouderschap is een complex fenomeen dat de relatie tussen ouders en hun kinderen beïnvloed. De veranderingen in de maatschappij hebben ertoe geleid dat ouders steeds langer actief betrokken zijn bij het leven van hun kinderen. Dit heeft gevolgen voor de familie, maar ook voor de samenleving. De auteurs stellen dat ouders hun rol in het leven van hun kinderen moeten bepalen, en dat de jongvolwassenen moeten leren om zelfstandig te worden. Het boek Eindeloos ouderschap: zorgen voor je kinderen houdt nooit meer op biedt inzicht in deze veranderingen en de impact daarvan op de familie en de samenleving.
Wie niet van een kind geniet, ziet het allermooiste niet