Co-ouderschap: In het belang van het kind?
juli 1, 2025
Co-ouderschap is een veelgebruikte vorm van ouderschap waarbij ouders na een scheiding gelijkwaardig betrokken blijven bij de verzorging en opvoeding van hun kinderen. Volgens bronnen is meer dan 90 procent van de ouders na scheiding verantwoordelijk voor de verzorging van hun kinderen. Co-ouderschap is een vorm van gezamenlijk ouderschap waarbij zowel de verantwoordelijkheid als de rechten van beide ouders gelijk zijn. In dit artikel wordt uitgelegd hoe ouders onderling kunnen regelen wat co-ouderschap inhoudt, hoe een ouderschapsplan wordt opgesteld en wat de voordelen en nadelen zijn van deze vorm van ouderschap.
Co-ouderschap is een vorm van ouderschap waarbij beide ouders, ook na een scheiding, gelijkwaardig betrokken blijven bij de verzorging en opvoeding van hun kinderen. Dit betekent dat de kinderen ongeveer evenveel tijd bij elke ouder doorbrengen. De verdeling kan variëren, bijvoorbeeld de helft van de week bij elke ouder, of een week bij de ene ouder en een week bij de andere ouder. Bij co-ouderschap is het belangrijk dat ouders regelmatig met elkaar communiceren en samen belangrijke beslissingen nemen over de opvoeding van hun kind.
Een ouderschapsplan is een document waarin ouders samen afspraken vastleggen over diverse aspecten van het ouderschap. Deze afspraken omvatten alimentatie, de woonplaats van het kind en de zorgverdeling. Het ouderschapsplan is een overeenkomst tussen ouders onderling en hoeft in principe niet bij de rechtbank te worden ingediend, tenzij dit specifiek vereist is in het kader van een scheidingsprocedure. Het ouderschapsplan is essentieel bij co-ouderschap, vooral wanneer dit wordt afgesproken in het kader van een scheiding.
Bij een scheiding met kinderen jonger dan 18 jaar is het opstellen van een ouderschapsplan wettelijk verplicht. In het ouderschapsplan staan afspraken over de verzorging en opvoeding van de kinderen. De inhoud van het ouderschapsplan omvat:
Daarnaast kunnen ouders ook andere afspraken opnemen in het ouderschapsplan, zoals bepaalde regels (bedtijden, huiswerk) of opvattingen over straffen. Ook kan in het ouderschapsplan worden opgenomen op welk hoofdadres het kind bij de gemeente is ingeschreven.
Co-ouderschap kan worden geregeld door middel van een ouderschapsplan, waarin afspraken worden vastgelegd over de zorg, opvoeding, financiën en omgang met de kinderen. Het is belangrijk dat ouders regelmatig met elkaar communiceren en samen belangrijke beslissingen nemen over de opvoeding van hun kind. Ook is het belangrijk dat ouders een gezamenlijke kinderrekening aanhouden, waarop onder andere de kinderbijslag en een afgesproken maandbedrag wordt gestort.
Co-ouderschap heeft verschillende voordelen, waaronder:
Co-ouderschap heeft ook nadelen, waaronder:
Voor co-ouderschap zijn er geen wettelijke minimale vereisten, maar er zijn wel praktische eisen waaraan ouders moeten voldoen om co-ouderschap succesvol te laten verlopen. Zo moeten de ouders goed met elkaar kunnen communiceren en bereid zijn om samen beslissingen te nemen in het belang van het kind. Daarnaast is het van belang dat beide ouders fysiek in staat zijn om de zorg te delen en dat ze niet te ver van elkaar af wonen, zodat het kind zonder al te veel problemen naar school en activiteiten kan gaan.
Co-ouderschap kan fiscale gevolgen hebben, met name voor de toeslagen. Voor de Belastingdienst is het belangrijk om te weten bij wie het hoofdverblijf van het kind komt te liggen, omdat de ouder waar het kind staat ingeschreven in aanmerking komt voor toeslagen zoals het kindgebonden budget, huurtoeslag en ook de kinderbijslag. In sommige gevallen kunnen beide ouders in aanmerking komen voor de inkomensafhankelijke combinatiekorting. Dit hangt af van de verdeling van de zorg en de afspraken die de ouders hierover maken.
Een ouderschapsplan is niet statisch en kan worden aangepast aan veranderende omstandigheden. Kinderen ontwikkelen zich voortdurend en situaties kunnen veranderen, bijvoorbeeld wanneer een van de ouders werkloos wordt of verhuist. Het is handig om momenten af te spreken waarop ouders samen evalueren hoe alles verloopt en of de afspraken moeten worden aangepast.
Co-ouderschap heeft een aantal kenmerken, waaronder:
Bij een omgangsregeling is er sprake van eenhoofdig gezag (gezag door een van jullie) en bij een zorgregeling hebben jullie beiden gezag. Bij co-ouderschap is er sprake van een zorgregeling waarin jullie de zorg en omgang met jullie kind gelijk verdelen. Maar tegelijkertijd kun je in een zorgregeling ook een ongelijke verdeling maken en lijkt die in de praktijk meer op een omgangsregeling qua omgang. Het grootste verschil is dat beide ouders bij een zorgregeling belangrijke beslissingen mogen maken en bij een omgangsregeling alleen de ouder met gezag.
Parallel ouderschap is een vorm van ouderschap waarbij de ouders hun kinderen elk op hun eigen manier opvoeden, zonder dat ze daar samen overleg over hebben. Bij parallel ouderschap is er weinig communicatie en emotionele betrokkenheid tussen de ouders. Er worden duidelijke afspraken gemaakt om conflicten te verminderen of te voorkomen. Deze afspraken worden vastgelegd in een ouderschapsplan. Belangrijk is wel dat beide ouders zich aan die afspraken houden. Er is in deze vorm van ouderschap weinig ruimte om dingen aan te passen; de afspraken staan vast.
Co-ouderschap is een vorm van ouderschap waarbij beide ouders, ook na een scheiding, gelijkwaardig betrokken blijven bij de verzorging en opvoeding van hun kinderen. Dit betekent dat de kinderen ongeveer evenveel tijd bij elke ouder doorbrengen. De verdeling kan variëren, bijvoorbeeld de helft van de week bij elke ouder, of een week bij de ene ouder en een week bij de andere ouder. Bij co-ouderschap is het belangrijk dat ouders regelmatig met elkaar communiceren en samen belangrijke beslissingen nemen over de opvoeding van hun kind.
Co-ouderschap is een veelgebruikte vorm van ouderschap waarbij ouders na een scheiding gelijkwaardig betrokken blijven bij de verzorging en opvoeding van hun kinderen. Het is belangrijk dat ouders regelmatig met elkaar communiceren en samen belangrijke beslissingen nemen over de opvoeding van hun kind. Een ouderschapsplan is essentieel bij co-ouderschap, vooral wanneer dit wordt afgesproken in het kader van een scheiding. Het ouderschapsplan is een overeenkomst tussen ouders onderling en hoeft in principe niet bij de rechtbank te worden ingediend, tenzij dit specifiek vereist is in het kader van een scheidingsprocedure. Co-ouderschap heeft zowel voordelen als nadelen, waaronder het feit dat er veel contact nodig is tussen beide ouders en dat kinderen telkens wisselen van huis.
Wie niet van een kind geniet, ziet het allermooiste niet