Kinderopvang in Nederland: Uitdagingen, kosten en toekomstplannen
juli 20, 2025
Co-ouderschap is een veelvoorkomende vorm van ouderschap na een scheiding, waarbij beide ouders gelijke verantwoordelijkheid dragen voor de zorg en opvoeding van hun kind. Voor ouders die hierin voorkeur geven, is het belangrijk om te weten hoe de Belastingdienst dit beoordeelt en welke bewijzen nodig zijn om te voldoen aan de eisen. In dit artikel worden de belangrijkste aspecten van het bewijs van co-ouderschap bij de Belastingdienst behandeld, inclusief de vereisten, de rol van het ouderschapsplan en de invloed op belastingvoordelen.
De Belastingdienst definieert co-ouderschap op basis van de verdeling van de zorg en het ritme waarin het kind bij de ouders doorbrengt. Er is geen wettelijke regel die bepaalt wat precies onder co-ouderschap valt, maar de Belastingdienst hanteert een eigen definitie. Hierbij wordt gekeken naar het aantal dagen dat het kind bij elke ouder verblijft, maar ook naar het ritme en de tijdsdruk. Bijvoorbeeld, als het kind om en om 1 week bij de ene ouder en 1 week bij de andere ouder woont, wordt dit als co-ouderschap beschouwd. Ook tijdelijke situaties, zoals vakanties, tellen mee. Als het kind tijdens de normale schoolweken niet aan de zes dagen komt per twee weken, maar de vakanties 50/50 verdeeld worden, dan is er wettelijk gezien sprake van co-ouderschap.
Om co-ouderschap te kunnen aantonen bij de Belastingdienst, is het belangrijk om een goed geformuleerd ouderschapsplan op te stellen. Dit plan moet de verdeling van de zorg en het verantwoordelijkheidsdeel van de ouders duidelijk maken. Het is ook belangrijk om te weten dat de Belastingdienst bij het beoordelen van co-ouderschap niet alleen kijkt naar het aantal dagen dat het kind bij elke ouder verblijft, maar ook naar het ritme van de verdeling. Bijvoorbeeld, als het kind 3 dagen bij de ene ouder en 4 dagen bij de andere ouder verblijft, wordt dit als co-ouderschap beschouwd.
Bij co-ouderschap kunnen ouders profiteren van verschillende belastingvoordelen, waaronder de kinderbijslag, kinderopvangtoeslag, huurtoeslag, inkomensafhankelijke combinatiekorting en het kindgebonden budget. Om deze voordelen te kunnen aanvragen, is het belangrijk om te weten dat de Belastingdienst geen informatie heeft over de situatie, tenzij jij dat zelf doorgeeft. Daarom is het belangrijk om de Belastingdienst te informeren over de situatie na de scheiding.
De Belastingdienst hanteert de volgende eisen voor co-ouderschap:
Bij co-ouderschap wordt uitgegaan van een gelijke verdeling van de dagen dat de kinderen bij de ene of bij de andere ouder zijn. Ook wanneer de verdeling niet helemaal 50/50 is (bijvoorbeeld 60/40), wordt er nog gesproken over co-ouderschap. Het verschil met een omgangsregeling is dat bij co-ouderschap beide ouders gelijke verantwoordelijkheid dragen voor de zorg en opvoeding van het kind, terwijl bij een omgangsregeling slechts één ouder verantwoordelijk is voor de zorg en opvoeding van het kind.
Bij co-ouderschap kunnen ouders profiteren van verschillende belastingvoordelen, waaronder de kinderbijslag, kinderopvangtoeslag, huurtoeslag, inkomensafhankelijke combinatiekorting en het kindgebonden budget. Deze voordelen kunnen worden verdeeld tussen de ouders, waardoor beide ouders kunnen profiteren van de belastingvoordelen. Bijvoorbeeld, bij de kinderbijslag kunnen beide ouders 50% van de kinderbijslag ontvangen. Bij de kinderopvangtoeslag kan de toeslag op naam van de minstverdienende partner worden aangevraagd, waardoor het bedrag hoger kan uitvallen.
Hoewel co-ouderschap voordelen heeft, zijn er ook nadelen. Er zal veel contact zijn tussen vader en moeder, wat moeilijk kan zijn om te combineren met het werk. De kosten zijn hoger, omdat veel zaken dubbel aangeschaft moeten worden. Ook is er sprake van kinderalimentatie, waarbij degene met het hoogste inkomen een bijdrage moet betalen aan degene met het laagste inkomen.
Fiscaal co-ouderschap is een situatie waarin beide ouders belast worden als alleenstaande, waardoor ze allebei de bijkomende belastingvrije som van 1.550 euro krijgen. Dit kan voordeliger zijn voor 1 en 2 kinderen, mits de inkomens van beide ouders gelijk zijn. Het verschil met een gewoon co-ouderschap is dat bij fiscaal co-ouderschap de belastingvoordelen worden verdeeld tussen de ouders, terwijl bij een gewoon co-ouderschap de belastingvoordelen worden verdeeld op basis van de zorgverdeling.
Bij co-ouderschap zijn de volgende belastingvoordelen van belang:
De Belastingdienst hanteert de volgende regels voor co-ouderschap:
Bij co-ouderschap zijn er verschillende gevolgen voor de Belastingdienst. De Belastingdienst hanteert de volgende eisen voor co-ouderschap:
Bij co-ouderschap zijn er verschillende gevolgen voor de Belastingdienst. De Belastingdienst hanteert de volgende eisen voor co-ouderschap:
Co-ouderschap is een veelvoorkomende vorm van ouderschap na een scheiding, waarbij beide ouders gelijke verantwoordelijkheid dragen voor de zorg en opvoeding van hun kind. Voor ouders die hierin voorkeur geven, is het belangrijk om te weten hoe de Belastingdienst dit beoordeelt en welke bewijzen nodig zijn om te voldoen aan de eisen. De Belastingdienst hanteert een eigen definitie van co-ouderschap, waarbij het aantal dagen dat het kind bij elke ouder verblijft en het ritme van de verdeling worden beoordeeld. Daarnaast zijn er verschillende belastingvoordelen die kunnen worden aangevraagd, waaronder de kinderbijslag, kinderopvangtoeslag, huurtoeslag, inkomensafhankelijke combinatiekorting en het kindgebonden budget. Het is belangrijk om te weten dat de Belastingdienst geen informatie heeft over de situatie, tenzij jij dat zelf doorgeeft.
Wie niet van een kind geniet, ziet het allermooiste niet