De zes fasen van ouderschap volgens Ellen Galinsky: een overzicht van de ontwikkeling van ouderschap
juli 1, 2025
Co-ouderschap en omgangsregeling zijn twee belangrijke vormen van ouderschap na een scheiding. Beide vormen richten zich op de verdeling van zorg, opvoeding en omgang met het kind. In dit artikel worden voorbeelden en afspraken behandeld die van toepassing zijn op co-ouderschap en omgangsregeling. Het artikel baseert zich op de beschikbare informatie uit de bronnen en geeft een overzicht van de belangrijkste kenmerken, voorbeelden en aanbevelingen.
Co-ouderschap is een vorm van ouderschap waarbij beide ouders gelijke verantwoordelijkheden delen inzake de zorg, opvoeding en omgang met hun kind. Hierbij is sprake van gezamenlijk gezag, waarbij zowel de moeder als de vader belangrijke beslissingen nemen over het leven van het kind.
De belangrijkste kenmerken van co-ouderschap zijn:
Een omgangsregeling is een vorm van ouderschap waarbij het kind meestal bij één ouder verblijft, terwijl de andere ouder bezoek krijgt. Dit is vaak het geval bij een onevenwichtige verdeling van zorg, opvoeding en omgang.
Een veelvoorkomend voorbeeld van een omgangsregeling is dat de kinderen tijdens de schoolweken doordeweeks bij de ene ouder verblijven en in het weekend bij de andere ouder. Voor baby’s en jonge kinderen kan een andere omgangsregeling nodig zijn, rekening houdend met de behoeften van het kind en bijvoorbeeld borstvoeding.
Een ander voorbeeld is een weekendregeling, waarbij de kinderen slechts om het weekend bij de uitwonende ouder zijn. Dit is niet meer de standaard, maar kan wel van toepassing zijn in bepaalde situaties.
Een co-ouderschapsplan is een document waarin de afspraken tussen ouders over de opvoeding en verzorging van hun kind(eren) na scheiding worden vastgelegd. Het plan is primair bedoeld voor de ouders zelf en hoeft niet bij de rechtbank te worden ingediend, maar vormt wel de basis voor de afspraken en kan worden gebruikt bij eventuele geschillen of gerechtelijke procedures.
In een co-ouderschapsplan worden onder andere afspraken gemaakt over:
Bij co-ouderschap zijn er verschillende belangrijke afspraken die belangrijk zijn voor het welzijn van het kind:
Een voorbeeld van een co-ouderschapsplan is dat de kinderen om de week bij de ene ouder verblijven en om de week bij de andere ouder. Dit kan bijvoorbeeld betekenen dat de kinderen een aantal dagen bij de ene ouder en een aantal dagen bij de andere ouder verblijven. De specifieke invulling van de verblijfplaats en de omgangsregeling wordt in overleg tussen de ouders bepaald.
Een ander voorbeeld is het gebruik van een kinderrekening, waarbij beide ouders een bedrag op de kinderrekening storten. Deze rekening wordt vervolgens gebruikt om de kosten voor de kinderen te betalen.
In een co-ouderschapsplan is het belangrijk dat de ouders afspraken maken over hoe ze met elkaar communiceren over het kind. Hierbij dient aandacht te worden besteed aan gezamenlijke beslissingen, openheid en respectvolle communicatie. Ook dient er een plan te zijn voor het oplossen van mogelijke conflicten, bijvoorbeeld via overleg of mediation.
Een co-ouderschapsplan is geldig zolang de kinderen minderjarig zijn. Het kan echter altijd in onderling overleg worden aangepast of gewijzigd als de situatie verandert. Het is belangrijk om regelmatig evaluaties en open communicatie tussen de ouders te houden.
Sinds 2009 zijn ouders verplicht om bij scheiding een co-ouderschapsplan op te stellen als zij minderjarige kinderen hebben. Het co-ouderschapsplan hoeft niet te worden ingediend bij de rechtbank. Het is een document tussen ouders onderling. Het heeft echter juridische gevolgen en kan worden gebruikt bij eventuele geschillen of gerechtelijke procedures.
Co-ouderschap en omgangsregeling zijn belangrijke vormen van ouderschap na een scheiding. Beide vormen richten zich op de verdeling van zorg, opvoeding en omgang met het kind. Een co-ouderschapsplan is een essentieel document voor ouders die na een scheiding de zorg en opvoeding van hun kinderen willen blijven delen. Het plan is primair bedoeld voor de ouders zelf en hoeft niet bij de rechtbank te worden ingediend, maar vormt wel de basis voor de afspraken en kan worden gebruikt bij eventuele geschillen of gerechtelijke procedures.
Wie niet van een kind geniet, ziet het allermooiste niet