Co-ouderschap: Wettelijke regelingen en praktische uitvoering
juni 30, 2025
Co-ouderschap wordt vaak als een ideaal model beschouwd voor ouders die gescheiden zijn, maar de bronnen tonen aan dat het niet altijd het meest geschikde is. Er zijn verschillende redenen waarom co-ouderschap niet geschikt kan zijn, zowel voor ouders als voor kinderen. In dit artikel worden de belangrijkste argumenten tegen co-ouderschap besproken, gebaseerd op de gegevens uit de bronnen.
Voor veel ouders is co-ouderschap een aantrekkelijke optie, omdat het helpt bij het voorkomen van loyaliteitsconflicten bij kinderen. Kinderen hoeven niet te kiezen bij welke ouder ze willen wonen, wat helpt bij het behouden van een sterke band met beide ouders. Daarnaast wordt er vaak gewerkt aan een gelijkmatige verdeling van tijd, zorg en verantwoordelijkheden. Dit kan de belastbaarheid van de ouders verminderen en ervoor zorgen dat ze beiden actief betrokken raken bij het opvoeden van hun kinderen.
Een andere voordelen van co-ouderschap is dat kinderen geen enkele ouder lang hoeven te missen. Ze wisselen van huis, waardoor ze altijd toegang hebben tot beide ouders. Dit helpt bij het voorkomen van vervreemding en zorgt voor een gevoel van stabiliteit en continuïteit.
Hoewel co-ouderschap veel voordelen heeft, zijn er ook nadelen en situaties waarin het niet geschikt is. De bronnen tonen aan dat er verschillende redenen zijn waarom co-ouderschap niet de beste keuze is, met name als de verhouding tussen ouders slecht is of de kinderen beïnvloed worden door de omstandigheden.
Als de verstandhouding tussen ouders slecht is, kan co-ouderschap leiden tot veel spanning en conflicten. Kinderen kunnen getuige raken van ruzies tussen ouders en zelfs van fysiek geweld. Daarnaast worden kinderen gebruikt als boodschapper tussen ouders, wat hun loyaliteit belast. Dit kan leiden tot schuldgevoelens en emotionele problemen bij de kinderen.
Een co-ouderschap vereist dat kinderen vaker van huis wisselen. Dit vergt aanpassingsvermogen en flexibiliteit van de kinderen, wat niet iedereen kan aan. Kinderen die hechten aan structuur en regelmaat, zoals kinderen met ADHD of autisme, kunnen lastigheden hebben met het wisselen van omgeving. Ook ouders met onregelmatige werktijden kunnen lastigheden hebben met deze regeling.
Een co-ouderschapsregeling kan je mogelijkheden om in de toekomst te verhuizen beperken. Immers, co-ouderschap vereist dat je bij elkaar in de buurt blijft, zodat de kinderen in hun oude omgeving kunnen opgroeien. Als je te ver bij elkaar vandaan woont, is de uitvoering van een co-ouderschapsregeling praktisch vrijwel onmogelijk. Dit kan ook leiden tot problemen bij het vinden van een geschikte woning in de buurt van de school en sociale omgeving van de kinderen.
Er zijn ook financiële overwegingen bij co-ouderschap. Beide ouders moeten speelgoed, kleding en meubels aanschaffen voor hun eigen huis. Daarnaast kunnen er extra kosten ontstaan voor transport en andere praktische zaken. Dit kan bijdrragen aan de financiële belastbaarheid van de ouders, vooral als de verdeling van de kosten niet correct is geregeld.
Het is belangrijk om op te merken dat co-ouderschap geen juridische term is en niet in de wet voorkomt. Dit betekent dat ouders vrij zijn om de invulling ervan zelf te bepalen. Er is dus geen wettelijke verplichting om co-ouderschap aan te gaan. Als een ouder dit niet wil, kan dit op verschillende manieren worden aangevraagd of afgewezen, mits dit wordt onderbouwd met redenen die het belang van het kind dienen.
Er zijn studies die aangeven dat co-ouderschap niet altijd het beste is voor de kinderen. In landen als Zweden, België en Australië heeft het co-ouderschap bijvoorbeeld niet geleid tot meer communicatie en samenwerking tussen ouders. Ook leidt het niet tot het beheersen van conflicten. In Australië is co-ouderschap zelfs niet langer een prioritair model, omdat er minder nadruk ligt op de belangen van het kind en er meer rekening wordt gehouden met de bescherming van het kind tegen blootstelling aan geweld.
Er zijn verschillende situaties waarin co-ouderschap niet geschikt is. Hieronder volgen enkele veel voorkomende situaties waarin je co-ouderschap kunt weigeren:
Als co-ouderschap niet geschikt is, zijn er alternatieven. Een veelvoorkomende optie is een omgangsregeling, waarbij één ouder de voogdij heeft en de andere ouder bezoekrechten heeft. Dit kan bijdrragen aan een stabiele omgeving voor het kind en kan geschikt zijn als de verhouding tussen ouders slecht is.
Een andere optie is een gedeelde voogdij, waarbij de ouders samen beslissingen nemen over het kind, maar niet noodzakelijk gelijkmatig in tijd met het kind doorbrengen. Dit kan geschikt zijn als de ouders niet in staat zijn tot een gelijkmatige verdeling van de tijd.
Hoewel co-ouderschap veel voordelen heeft, is het niet altijd het meest geschikte model. Er zijn verschillende redenen waarom co-ouderschap niet geschikt is, met name als de verhouding tussen ouders slecht is of de kinderen beïnvloed worden door de omstandigheden. Het is belangrijk dat ouders rekening houden met de belangen van het kind en de praktische omstandigheden bij de keuze voor een bepaalde regeling. Als co-ouderschap niet geschikt is, zijn er alternatieven beschikbaar die geschikter kunnen zijn.
Wie niet van een kind geniet, ziet het allermooiste niet