Co-ouderschap: Wanneer en Onder Welke Voorwaarden Kan Het Geweigerd Worden?
juni 30, 2025
Co-ouderschap, de verdeling van de zorg en opvoeding van kinderen na een scheiding, is een steeds vaker gekozen optie in Nederland. Hoewel de letterlijke term niet in de wet is vastgelegd, is het principe van gelijkwaardig ouderschap sinds 2009 wettelijk verankerd. Dit artikel biedt een overzicht van de verschillende vormen van co-ouderschap, de financiële implicaties en de impact op het welzijn van kinderen, gebaseerd op beschikbare informatie.
Co-ouderschap kenmerkt zich door een gelijke verdeling van de verantwoordelijkheden en de tijd die kinderen doorbrengen met beide ouders. Het is een vorm van ouderschap waarbij ouders, ondanks het beëindigen van hun relatie, samen blijven zorgen voor de opvoeding en het welzijn van hun kinderen. Het gaat om een evenwicht dat past bij de kinderen, de levens van de ouders, hun werk, de school en hobby’s van de kinderen en de woonsituatie. Het is belangrijk te benadrukken dat co-ouderschap niet automatisch betekent dat alles precies doormidden wordt gehakt.
Er bestaan verschillende schema’s voor co-ouderschap, elk met zijn eigen voor- en nadelen. De meest voorkomende vormen zijn:
De keuze voor een bepaalde verdeling hangt af van de specifieke situatie en de wensen van de ouders. Het is belangrijk om een schema te kiezen dat past bij de behoeften van de kinderen en de mogelijkheden van beide ouders.
Co-ouderschap heeft aanzienlijke juridische en financiële implicaties. Hoewel de term niet in de wet is vastgelegd, heeft de Belastingdienst wel specifieke regels voor co-ouderschap, die van invloed zijn op toeslagen en heffingskortingen.
Het welzijn van kinderen is de belangrijkste overweging bij co-ouderschap. Onderzoek suggereert dat kinderen in co-ouderschap over het algemeen beter presteren dan kinderen die bij één ouder wonen. Ze zijn tevredener over hun leven, halen hogere cijfers op school en voelen zich minder somber. Echter, het is belangrijk op te merken dat deze conclusies voornamelijk gebaseerd zijn op rapporten van ouders, niet van de kinderen zelf.
Een rapport van de Nederlandse kinderombudsman uit 2013 wees erop dat kinderen uit co-oudergezinnen vaker "verdrietige gevoelens" kennen en vaker hopen op hereniging van hun ouders. Het is dus essentieel dat ouders goed communiceren en samenwerken, zelfs na de scheiding, om het welzijn van hun kinderen te waarborgen.
Het is niet altijd de beste oplossing voor elk kind. Een wettelijke invoering van een 50/50 verdeling als standaardregeling wordt niet per definitie wenselijk geacht, omdat het risico op conflicten kan toenemen en risicogezinnen tussen wal en schip kunnen raken. Maatwerk blijft belangrijk.
Naast de verschillende schema’s voor de verdeling van de tijd, zijn er ook verschillende manieren van samenwerking tussen de ouders.
Bij het kiezen voor co-ouderschap is het belangrijk om de volgende vragen te overwegen:
Het is ook belangrijk om te onthouden dat co-ouderschap niet voor iedereen weggelegd is. Het vereist een hoge mate van flexibiliteit, compromisbereidheid en respect tussen de ouders.
Co-ouderschap is een steeds populairdere vorm van ouderschap na een scheiding. Het biedt de mogelijkheid om de zorg en opvoeding van kinderen gelijk te verdelen en beide ouders betrokken te houden bij het leven van hun kinderen. Er bestaan verschillende vormen van co-ouderschap, elk met zijn eigen voor- en nadelen. Het is belangrijk om een schema te kiezen dat past bij de specifieke situatie en de wensen van de kinderen en de ouders. Hoewel co-ouderschap over het algemeen positieve effecten heeft op het welzijn van kinderen, is het niet altijd de beste oplossing voor elk kind. Maatwerk en goede communicatie tussen de ouders zijn essentieel.
Wie niet van een kind geniet, ziet het allermooiste niet