Consistent Ouderschap: De Basis voor een Gezonde Ontwikkeling van Uw Kind
juni 30, 2025
De opkomst van voortplantingstechnologieën zoals in-vitrofertilisatie (IVF) met eiceldonatie roept complexe juridische vragen op, met name met betrekking tot het vaststellen van het ouderschap. Deze technologieën bieden mogelijkheden voor mensen die anders geen kinderen zouden kunnen krijgen, maar vereisen tegelijkertijd een duidelijke wettelijke kader om de rechten en plichten van alle betrokken partijen te waarborgen. Dit artikel behandelt de juridische aspecten van ouderschap bij IVF met eiceldonatie, waarbij de focus ligt op de positie van de wensmoeder, de donor en eventuele andere betrokkenen.
In de meeste gevallen is de vrouw die het kind baart, de wettelijke moeder, ongeacht of zij een genetische band met het kind heeft. Dit principe, bekend als “Mater semper certa est” (de moeder is altijd bekend), is in België absoluut vastgelegd. Dit betekent dat een vrouw die zwanger wordt via IVF met eiceldonatie automatisch de juridische moeder wordt, zelfs als de eicel van een andere vrouw afkomstig is. De wetgeving vereist geen genetische verwantschap voor het vaststellen van het moederschap.
Deze regelgeving is van belang omdat het juridische zekerheid biedt voor zowel de wensmoeder als het kind. Het zorgt ervoor dat de wensmoeder alle rechten en verantwoordelijkheden heeft die bij het moederschap horen, zoals het recht op gezag en de plicht tot verzorging.
De eiceldonor speelt een cruciale rol in het proces, maar heeft over het algemeen geen juridische rechten of plichten ten aanzien van het kind. De donor is uitsluitend de biologische ouder van het kind, maar heeft geen wettelijk ouderschap. Dit betekent dat de donor geen aanspraak kan maken op gezag over het kind en niet verantwoordelijk is voor de verzorging ervan.
Om dit te waarborgen, is het essentieel dat er duidelijke overeenkomsten worden gesloten tussen de wensouders en het fertiliteitscentrum, waarin de rechten en plichten van alle partijen worden vastgelegd. Deze overeenkomsten omvatten vaak toestemming voor het gebruik van de eicellen en afspraken over eventuele toekomstige contacten.
Naast de eiceldonatie kan het ook voorkomen dat er gebruik wordt gemaakt van zaadcellen van een donor. In dat geval geldt een vergelijkbaar principe als bij de eiceldonatie: de zaaddonor heeft geen juridisch ouderschap. De wensvader kan het kind erkennen om juridisch vader te worden en, indien gewenst, het ouderlijk gezag aanvragen, mits hij getrouwd is met de wensmoeder of een geregistreerd partnerschap heeft.
Een variant op eiceldonatie is embryodonatie, waarbij gebruik wordt gemaakt van bevruchte eicellen (embryo’s) die over zijn gebleven van andere paren. Hoewel de wetgeving embryodonatie toestaat, komt het in Nederland nog relatief weinig voor. In deze situatie is de wensmoeder de juridische moeder van het kind.
Er zijn specifieke wettelijke bepalingen die van toepassing zijn op vruchtbaarheidsbehandelingen, waaronder IVF met eiceldonatie. Deze bepalingen regelen onder andere het aantal embryo’s dat teruggeplaatst mag worden, afhankelijk van de leeftijd van de wensmoeder. Er zijn ook regels met betrekking tot de terugbetaling van de behandeling door de zorgverzekeraar, die afhankelijk zijn van de leeftijd en het aantal pogingen.
De terugbetaling van de IVF- en ICSI-behandeling, inclusief de labo-onkosten en medicatie, wordt geregeld via het ziekenfonds, op basis van de wettelijke bepalingen met betrekking tot leeftijd en het maximum aantal cycli (meestal zes).
Het is belangrijk om te benadrukken dat de wetgeving met betrekking tot eiceldonatie en juridisch ouderschap per land verschilt. In sommige landen kunnen er strengere regels gelden met betrekking tot de anonimiteit van de donor of de rechten van het kind. Het is daarom essentieel om je goed te laten informeren over de wetgeving in het land waar de behandeling plaatsvindt.
Een cruciaal aspect van IVF met eiceldonatie is de toestemming van alle betrokken partijen. De wensmoeder en de donor moeten beide expliciet toestemming geven voor het gebruik van de eicellen en de procedure. Deze toestemming moet schriftelijk worden vastgelegd en kan op elk moment worden ingetrokken, tot aan het moment van implantatie van de embryo.
Na de punctie en bevruchting kunnen er meerdere goede embryo’s ontstaan. Deze embryo’s kunnen worden ingevroren en bewaard voor toekomstig gebruik. De wensouders bepalen wat er met deze embryo’s gebeurt. Echter, als de wensouders al een kind hebben gekregen met behulp van de embryo’s en ze willen de ingevroren embryo’s gebruiken voor een volgend kind, moeten ze opnieuw toestemming vragen aan de donor.
De donor heeft het recht om mee te beslissen over wat er met de ingevroren embryo’s gebeurt als de wensouders ze niet meer willen gebruiken. Ze kunnen de embryo’s laten vernietigen of afstaan aan de wetenschap.
Naast de juridische aspecten is het belangrijk om ook aandacht te besteden aan de psychosociale aspecten van eiceldonatie. De beslissing om gebruik te maken van eiceldonatie is vaak emotioneel belastend en kan vragen oproepen over identiteit, afkomst en ouderschap. Het is daarom belangrijk om professionele begeleiding te zoeken en open te communiceren met alle betrokkenen.
In sommige gevallen kunnen er conflicten of geschillen ontstaan tussen de betrokken partijen, bijvoorbeeld over de rechten van de donor of de bestemming van de ingevroren embryo’s. In dergelijke gevallen is het raadzaam om juridisch advies in te winnen en te proberen een oplossing te vinden via mediation of een rechtszaak.
Het juridisch ouderschap bij IVF met eiceldonatie is een complex onderwerp dat zorgvuldige overweging vereist. De wetgeving is erop gericht om de rechten en plichten van alle betrokken partijen te waarborgen en juridische zekerheid te bieden. De wensmoeder wordt in de meeste gevallen automatisch de wettelijke moeder, terwijl de eiceldonor geen juridisch ouderschap heeft. Het is essentieel om duidelijke overeenkomsten te sluiten, toestemming te verkrijgen van alle betrokkenen en rekening te houden met de psychosociale aspecten van eiceldonatie. Internationale verschillen in wetgeving vereisen extra aandacht en informatie.
Wie niet van een kind geniet, ziet het allermooiste niet