Digitale Agenda's en Co-Ouderschap: Een Overzicht voor Ouders
juni 29, 2025
Co-ouderschap is een steeds vaker gekozen opvoedvorm na scheiding, waarbij beide ouders een actieve rol blijven spelen in het leven van hun kinderen. De verdeling van de dagen is een essentieel onderdeel van deze regeling en vereist zorgvuldige afweging. Er bestaan verschillende modellen voor de dagelijkse verdeling, waarbij het welzijn van het kind altijd voorop staat. Deze regelingen variëren van een strikte 50/50 verdeling tot meer flexibele schema’s, afgestemd op de specifieke behoeften van het kind en de leefsituatie van de ouders.
Co-ouderschap kenmerkt zich door een gelijke verdeling van de zorg- en opvoedingstaken, waarbij beide ouders evenveel verantwoordelijkheid dragen. Dit betekent niet per se een exacte 50/50 verdeling van de tijd, maar wel een situatie waarin beide ouders een significante rol blijven spelen in het dagelijks leven van hun kinderen. De Belastingdienst definieert co-ouderschap in fiscale zin als een situatie waarin een kind minimaal drie volle dagen per week bij elke ouder verblijft, of om de week bij elke ouder. Het is belangrijk te benadrukken dat co-ouderschap een bewuste keuze is, waarbij goede communicatie en gelijkwaardige verantwoordelijkheid tussen de ouders essentieel zijn. Het is niet wettelijk vastgelegd, maar er zijn wel richtlijnen die ouders kunnen helpen bij het maken van afspraken.
Er zijn diverse manieren om de dagen te verdelen bij co-ouderschap. Een veelvoorkomende regeling is de week-om-week regeling, waarbij de kinderen afwisselend een week bij de ene ouder en een week bij de andere ouder verblijven. Dit is ook te omschrijven als een ‘7-7-co-ouderschap’. Een andere variant is een regeling waarbij het weekend om en om wordt verdeeld, terwijl op werkdagen telkens dezelfde ouder de zorg heeft. Ook zijn er flexibele varianten mogelijk, waarbij de verdeling wordt aangepast aan de werktijden en agenda’s van beide ouders.
Een voorbeeld van een schema met vaste dagen is: maandag tot en met woensdag bij ouder 1, donderdag en vrijdag bij ouder 2, en het weekend om en om. Een andere mogelijkheid is een 2-2-3 regeling: twee dagen bij de ene ouder, twee dagen bij de andere ouder en vervolgens drie dagen bij de eerste ouder. Ook een 3-4-4-3 regeling is mogelijk. Ouders kunnen ook een regeling op maat maken die past bij hun specifieke situatie.
Voor jongere kinderen wordt vaak gekozen voor een 50/50 verdeling, omdat het voor hen lastiger kan zijn om de andere ouder een hele week niet te zien. Bij oudere kinderen, met name tieners, is een week-op-week-af ritme gebruikelijk, omdat zij vaak langer zonder één van beide ouders kunnen.
Hoewel de term ‘co-ouderschap’ niet wettelijk is vastgelegd, is het wel van belang om afspraken over de zorgverdeling schriftelijk vast te leggen in een ouderschapsplan. Dit zorgt voor duidelijkheid en kan helpen bij het voorkomen van misverstanden. De Belastingdienst hanteert specifieke criteria voor co-ouderschap in verband met fiscale voordelen, zoals toeslagen en heffingskortingen. Om als co-ouder te worden beschouwd, moet een kind minimaal 78 dagen over een periode van zes maanden bij elke ouder verblijven. Dit kan ook door dagdelen op te tellen.
Bij co-ouderschap zijn de kosten voor de kinderen over het algemeen gelijk verdeeld. Beide ouders betalen de helft van de kosten, wat een overzichtelijke regeling is en financiële onafhankelijkheid bevordert. Echter, de ouder met het lagere inkomen kan dit mogelijk als oneerlijk ervaren.
Structuur is belangrijk voor kinderen na de scheiding van hun ouders. Een vaste dagindeling en regelmatige wisselingen kunnen een gevoel van veiligheid en stabiliteit bieden. Echter, flexibiliteit is ook essentieel, omdat situaties kunnen veranderen en de regeling mogelijk aangepast moet worden. Het is belangrijk om open te staan voor elkaars ideeën en bereid te zijn om compromissen te sluiten.
Goede communicatie tussen de ouders is cruciaal voor een succesvol co-ouderschap. Het is belangrijk dat ouders open en eerlijk met elkaar communiceren en bereid zijn om te luisteren naar elkaars behoeften. Conflicten kunnen ontstaan, zelfs met de beste intenties. Het is belangrijk dat ouders strategieën hebben om conflicten te beheersen en op te lossen. Mediation kan een optie zijn als ouders er samen niet uitkomen.
In situaties waarin ouders niet meer goed met elkaar kunnen communiceren, kan ‘parallel co-ouderschap’ een oplossing zijn. Bij deze vorm van co-ouderschap staan de huishoudens van vader en moeder los van elkaar en verloopt het contact indirect, via de app, e-mail of een derde persoon.
De leeftijd van het kind speelt een belangrijke rol bij het bepalen van de meest geschikte zorgregeling. Bij baby’s en jonge kinderen is het belangrijk om frequente en korte contactmomenten te hebben met beide ouders. Bij tieners is een week-op-week-af regeling vaak de meest geschikte optie, omdat zij meer behoefte hebben aan hun eigen ruimte en sociale leven.
Tieners hebben vaak ook een eigen mening over de zorgverdeling en het is belangrijk om hun wensen te respecteren. Het wisselen van huis kan voor tieners lastig zijn, omdat het hun sociale leven kan belemmeren.
Bij het verdelen van de dagen moeten ouders ook rekening houden met praktische zaken, zoals de afstand tussen de huizen van de ouders, werkroosters en de beschikbaarheid van opvang. Het is belangrijk dat de regeling haalbaar is en niet leidt tot onnodige stress of logistieke problemen.
Co-ouderschap is de afgelopen jaren sterk toegenomen in populariteit. In 2001 koos nog slechts 5% van de ouders voor co-ouderschap, terwijl dit in 2013 al was gestegen tot 27%. Inmiddels kiest bijna de helft van alle ouders voor co-ouderschap. Uit onderzoek blijkt dat 8 van de 10 ouders nog steeds aan co-ouderschap doen twee jaar na de scheiding.
Co-ouderschap is een opvoedvorm die steeds vaker wordt gekozen na scheiding. De verdeling van de dagen is een essentieel onderdeel van deze regeling en vereist zorgvuldige afweging. Er bestaan verschillende modellen voor de dagelijkse verdeling, waarbij het welzijn van het kind altijd voorop staat. Goede communicatie, flexibiliteit en een duidelijke structuur zijn essentieel voor een succesvol co-ouderschap. Het is belangrijk om de regeling aan te passen aan de specifieke behoeften van het kind en de leefsituatie van de ouders.
Wie niet van een kind geniet, ziet het allermooiste niet