Corona en Co-Ouderschap: Uitdagingen en Adviezen voor Ouders
juni 29, 2025
Co-ouderschap is een vorm van ouderschap die na een scheiding steeds vaker wordt toegepast. Het concept draait om een gelijke verdeling van de zorg en opvoeding van kinderen, waarbij beide ouders een actieve rol blijven spelen in het leven van hun kind(eren). Dit artikel biedt een overzicht van de verschillende aspecten van co-ouderschap, de afspraken die gemaakt moeten worden, en de vormen die het kan aannemen, gebaseerd op beschikbare informatie.
Co-ouderschap kenmerkt zich door de woorden 'evenveel', 'gelijk' en 'samen'. Het impliceert een gelijke verdeling van de kosten en de zorg- en opvoedingstaken van de kinderen, waarbij de draagkracht van elke ouder in overweging wordt genomen. Het doel is dat beide ouders evenveel betrokken zijn bij de opvoeding en ontwikkeling van hun kind(eren), en dat zij gezamenlijk belangrijke beslissingen nemen. Het is belangrijk te benadrukken dat co-ouderschap niet in een wet is vastgelegd, waardoor er ruimte is voor flexibiliteit bij het opstellen van de regels, mits deze eerlijk en in het belang van het kind zijn.
Er zijn verschillende manieren om co-ouderschap te organiseren. Een veelvoorkomende vorm is een 50-50 verdeling, waarbij de kinderen om de week of per week bij beide ouders verblijven. Een andere mogelijkheid is een verdeling waarbij de kinderen bijvoorbeeld drie dagen bij de ene ouder en vier dagen bij de andere ouder zijn, met een rotatie om de week. De Belastingdienst hanteert een eigen definitie, waarbij sprake moet zijn van een verblijf van 3 volle dagen per week bij beide ouders om in aanmerking te komen voor bepaalde kortingen.
Naast co-ouderschap bestaan er ook andere vormen van ouderschap, zoals coöperatief ouderschap en parallel ouderschap. Bij coöperatief ouderschap is er regelmatige communicatie en samenwerking tussen de ouders, terwijl bij parallel ouderschap de ouders hun kinderen elk op hun eigen manier opvoeden zonder veel overleg.
Een ouderschapsplan is een essentieel document bij co-ouderschap. Het is een plan of overeenkomst tussen de ouders waarin de verwachtingen en onderlinge afspraken worden vastgelegd. Dit plan dient als leidraad voor de toekomst en helpt om conflicten te voorkomen. Sinds 2009 zijn ouders verplicht om bij scheiding een ouderschapsplan op te stellen als zij minderjarige kinderen hebben.
Het ouderschapsplan kan de volgende elementen bevatten:
Het is raadzaam om bij het opstellen van het ouderschapsplan de hulp in te schakelen van een mediator of advocaat.
Bij het kiezen voor co-ouderschap is het belangrijk om rekening te houden met verschillende praktische overwegingen. Zo is het belangrijk om te kijken of co-ouderschap te combineren is met werk en andere verplichtingen. Ook de woonafstand tussen de ouders kan een rol spelen, evenals de bereidheid om open en eerlijk te communiceren.
Voor jongere kinderen kan een wisselmoment na een halve week geschikt zijn, omdat zij de andere ouder anders te lang missen. Voor oudere kinderen, zoals middelbare scholieren, kan een week-om-week-verdeling prettiger zijn, omdat dit minder wisselmomenten betekent en meer overzicht biedt.
De Belastingdienst hanteert een eigen definitie van co-ouderschap voor de beoordeling van recht op inkomensafhankelijke combinatiekorting. Om als co-ouder te worden beschouwd, moeten de kinderen 3 volle dagen per week bij beide ouders verblijven, of om de week bij beide ouders.
Er zijn verschillende apps beschikbaar die kunnen helpen bij het organiseren van de communicatie en de zorg voor de kinderen na een scheiding. Voorbeelden hiervan zijn OurFamilyWizard, Coparently, Cozi en Google Agenda. Deze apps kunnen helpen om de stress te verminderen en de focus te leggen op het creëren van een positieve en ondersteunende omgeving voor het gezin.
Co-ouderschap heeft zowel voor- als nadelen. Een belangrijk voordeel is dat de kinderen geen keuze hoeven te maken tussen hun vader of moeder, waardoor loyaliteitsconflicten worden voorkomen. Ook dragen de ouders evenredig bij aan de opvoeding en brengen ze evenveel tijd door met de kinderen.
Aan de andere kant kan het lastig zijn om co-ouderschap en werk goed te combineren, en kan het communiceren met de ex-partner lastig zijn als de scheiding niet goed is verlopen. Ook moeten de kinderen constant heen en weer verhuizen, en kunnen schoolspullen, kleding en speelgoed dubbel aangeschaft moeten worden, wat de kosten verhoogt.
Bij alle afspraken die gemaakt worden, is het essentieel om het belang van het kind centraal te stellen. Het is belangrijk om te luisteren naar de wensen en behoeften van het kind en om te zorgen voor een stabiele en liefdevolle omgeving. Het kan nuttig zijn om met het kind te praten over de scheiding en de nieuwe situatie, en om het kind de ruimte te geven om zijn of haar gevoelens te uiten.
Co-ouderschap is een vorm van ouderschap die, mits goed georganiseerd en uitgevoerd, een positieve bijdrage kan leveren aan het welzijn van de kinderen na een scheiding. Een goed ouderschapsplan, open communicatie en een focus op het belang van het kind zijn essentieel voor een succesvolle implementatie. Het is belangrijk om te onthouden dat co-ouderschap niet voor iedereen weggelegd is, en dat het belangrijk is om de voor- en nadelen zorgvuldig af te wegen voordat een beslissing wordt genomen.
Wie niet van een kind geniet, ziet het allermooiste niet