Omgang met bijzondere dagen en verlofregelingen na scheiding
juni 29, 2025
Co-ouderschap is een steeds vaker gekozen vorm van ouderschap na een scheiding, waarbij ouders proberen de zorg en verantwoordelijkheid voor hun kinderen gelijk te verdelen. Deze regeling kent echter veranderingen naarmate kinderen ouder worden, met name bij het bereiken van de meerderjarigheid. Dit artikel biedt een overzicht van de rechten, plichten en financiële aspecten van co-ouderschap, met speciale aandacht voor de periode na het 18e levensjaar, gebaseerd op beschikbare informatie.
De Evolutie van Co-ouderschap: Van Kindgesprek tot Zelfbeschikking
De wetgeving rondom co-ouderschap en omgangsregelingen erkent verschillende leeftijden als cruciale punten in de ontwikkeling van een kind en diens recht op inspraak. Vanaf 12 jaar heeft een kind het recht om gehoord te worden door de rechter in een kindgesprek. Dit gesprek, dat ongeveer 10 minuten duurt, biedt het kind de mogelijkheid om zijn of haar mening over de omgangsregeling te uiten. Echter, de mening van het kind is niet doorslaggevend; de rechter weegt alle omstandigheden van het geval om een beslissing te nemen die in het belang van het kind is. Des te ouder het kind, des te meer gewicht de rechter aan de mening van het kind toekent.
Bij het bereiken van de leeftijd van 16 jaar kan een kind aangeven dat hij of zij de omgangsregeling wil wijzigen, indien hij of zij zich niet kan vinden in de huidige afspraken. Tot de leeftijd van 18 jaar blijft de beslissing over de woonplaats echter bij degene die het gezag over het kind uitoefent, zijnde de ouders of voogden.
Een fundamentele verandering treedt op wanneer een kind 18 jaar wordt. Vanaf dat moment heeft het kind het recht om zelfstandig te beslissen bij welke ouder hij of zij wil wonen, of elders. De omgangsregeling vervalt dan van rechtswege, en het kind is bevoegd om zelfstandig beslissingen te nemen.
Vormen van Co-ouderschap en de Praktische Uitvoering
Er bestaan verschillende vormen van co-ouderschap, waaronder coöperatief en parallel co-ouderschap. Coöperatief co-ouderschap wordt beschouwd als de meest ideale vorm, waarbij ouders nog goed met elkaar kunnen overleggen en samenwerken. Er is regelmatige communicatie en gezamenlijke besluitvorming over belangrijke zaken zoals schoolkeuze en vakantieregelingen. Parallel co-ouderschap daarentegen, kenmerkt zich door weinig communicatie en emotionele betrokkenheid tussen de ouders, waarbij afspraken in een ouderschapsplan worden vastgelegd en strikt worden nageleefd.
Een voorbeeld van een zorgregeling bij co-ouderschap is een week-op-week-af schema, waarbij het kind om de week bij de ene ouder woont. Dit is een populaire optie voor kinderen in de leeftijd van 10 tot 18 jaar, omdat het hen de mogelijkheid biedt om een stabiele basis te behouden en tegelijkertijd van beide ouders te genieten.
Het is belangrijk dat ouders, ongeacht de gekozen vorm van co-ouderschap, rekening houden met de behoeften van hun kind en proberen een regeling te treffen die in het belang van het kind is. Dit vereist open communicatie, flexibiliteit en de bereidheid om compromissen te sluiten.
Financiële Aspecten van Co-ouderschap
Co-ouderschap heeft ook financiële implicaties. Veel ouders zijn aangenaam verrast door de belastingvoordelen die zij kunnen genieten na een scheiding met co-ouderschap. Deze voordelen omvatten onder meer kinderbijslag, kind gebonden budget, de alleenstaande ouderkop, de inkomensafhankelijke combinatiekorting, kinderopvangtoeslag en huurtoeslag.
Bij co-ouderschap maakt het niet uit welke ouder de kinderbijslag ontvangt, aangezien het geld bedoeld is voor de kinderen en niet voor één van de ouders. Het kan echter slim zijn om de kinderbijslag over beide adressen te verdelen, vooral bij twee of meer kinderen.
De onderhoudsplicht van ouders loopt door tot 21 jaar. Ouders betalen de kosten van verzorging en opvoeding tot 18 jaar, en de kosten van levensonderhoud en studie tot 21 jaar. In uitzonderlijke situaties, bijvoorbeeld bij een handicap, kan de alimentatieplicht ook na de 21e verjaardag doorlopen.
Het is belangrijk om te benadrukken dat afspraken over kinderalimentatie, gemaakt in een convenant, ook na het 18e levensjaar van toepassing kunnen zijn.
Co-ouderschap en de Wetgeving
De opmars van co-ouderschap weerspiegelt een maatschappelijke verandering waarbij vaders een grotere rol spelen in de opvoeding van hun kinderen. De Wet Bevordering Voortgezet Ouderschap en Zorgvuldige Scheiding (2009) geeft kinderen het recht op gelijkwaardige zorg door beide ouders.
De belastingdienst hanteert specifieke criteria voor co-ouderschap, namelijk dat een kind minimaal 3 hele dagen per week bij elke ouder verblijft, of om en om 1 week bij elke ouder. Vanaf 2023 geldt dat een kind in een herhalend ritme minimaal 78 dagen over een periode van zes maanden bij elke ouder moet verblijven.
Wanneer is Co-ouderschap Niet Geschikt?
Hoewel co-ouderschap in veel gevallen een succesvolle regeling kan zijn, is het niet altijd de beste oplossing. Het is belangrijk om te overwegen of de ouders in staat zijn om goed met elkaar te communiceren en samen te werken. Ook is het van belang dat de ouders dicht bij elkaar wonen en dat zij in staat zijn om hun werkzaamheden af te stemmen op de zorg voor de kinderen.
Als de ouders niet door een deur kunnen of als zij te ver uit elkaar wonen, kan parallel co-ouderschap een alternatief zijn. Bij deze vorm van co-ouderschap worden afspraken gemaakt en strikt nageleefd, zonder veel overleg tussen de ouders.
Aanpassing van Afspraken en het Ouderschapsplan
Het ouderschapsplan is een momentopname en kan worden aangepast aan veranderende omstandigheden. Ouders kunnen in onderling overleg afspraken wijzigen, zolang zij de wet niet overtreden. Het is raadzaam om een mediator te raadplegen bij financiële afspraken, aangezien hiervoor een specifiek rekenprogramma nodig is.
Conclusie
Co-ouderschap is een vorm van ouderschap die steeds populairder wordt na een scheiding. Het biedt kinderen de mogelijkheid om in contact te blijven met beide ouders en te profiteren van de vaardigheden en kennis van beide opvoeders. De wetgeving rondom co-ouderschap erkent de veranderende behoeften van kinderen naarmate zij ouder worden, met name bij het bereiken van de meerderjarigheid. Het is belangrijk dat ouders open communiceren, flexibel zijn en bereid zijn om compromissen te sluiten om een regeling te treffen die in het belang van hun kind is. Financiële aspecten spelen ook een rol bij co-ouderschap, en ouders kunnen profiteren van verschillende belastingvoordelen. Uiteindelijk is het doel van co-ouderschap om kinderen een stabiele en liefdevolle omgeving te bieden, ook na een scheiding.
Vorige week een nieuwe gevel bij de BSO gekregen. Nieuwe kozijnen, nieuw glas en deur.
