Ondersteuning voor Ouders in Enschede: Een Overzicht van Coaching en Hulpbronnen
juni 29, 2025
Co-ouderschap is een veelvoorkomende vorm van ouderschap na een scheiding, waarbij ouders proberen de zorg en opvoeding van hun kinderen zo goed mogelijk te blijven delen. Hoewel er geen wettelijke definitie bestaat, draait het om een gedeelde verantwoordelijkheid en betrokkenheid bij het leven van de kinderen. Er bestaan verschillende vormen van co-ouderschap, waaronder de 50/50 verdeling en de 60/40 verdeling. Dit artikel biedt een overzicht van deze vormen, de bijbehorende afspraken en de overwegingen die ouders kunnen maken bij het kiezen van een passende regeling.
Co-ouderschap kenmerkt zich door een gelijkwaardige verdeling van de zorg en verantwoordelijkheid voor de kinderen, ook al wonen de ouders niet meer samen. Beide ouders blijven actief betrokken bij de opvoeding, het dagelijks leven en belangrijke beslissingen over de kinderen. Het is een samenwerkingsvorm waarbij communicatie en wederzijds respect essentieel zijn. De term zelf is niet in de wet vastgelegd, waardoor ouders vrijheid hebben bij het opstellen van de regels, mits deze eerlijk zijn en in het belang van het kind.
De meest voorkomende vormen van co-ouderschap zijn de 50/50 en de 60/40 verdeling.
Bij een 50/50 verdeling verblijven de kinderen de helft van de tijd bij de ene ouder en de andere helft bij de andere ouder. Dit kan op verschillende manieren worden georganiseerd, bijvoorbeeld door wekelijks af te wisselen of door een schema te hanteren waarbij de kinderen om de week bij elke ouder verblijven. Een voorbeeld is week A: maandag t/m woensdag bij ouder 1, woensdagavond t/m vrijdag bij ouder 2, en week B met omgekeerde rollen. Deze vorm is vaak geschikt voor jongere kinderen, omdat zij het mogelijk lastiger vinden om een week lang een van hun ouders niet te zien. Voordelen van deze verdeling zijn structuur, voorspelbaarheid en een eerlijke verdeling van de tijd. Nadelen kunnen zijn het constante schakelen tussen de huizen, wat ook voor de kinderen belastend kan zijn.
Bij een 60/40 verdeling verblijven de kinderen ongeveer 60% van de tijd bij de ene ouder en 40% bij de andere ouder. Dit kan bijvoorbeeld betekenen dat de kinderen drie dagen per week bij de ene ouder zijn en vier dagen bij de andere, of dat ze de ene week drie dagen en de volgende week vier dagen bij elke ouder verblijven. Hoewel de verdeling niet gelijk is, kan dit een geschikte optie zijn in bepaalde situaties. Het is belangrijk te benadrukken dat de Belastingdienst voor co-ouderschap minimaal 156 dagen per kalenderjaar per ouder vereist. Een 60/40 verdeling kan hieraan voldoen, afhankelijk van de specifieke invulling.
Een co-ouderschapsplan is een document waarin ouders afspraken vastleggen over de zorg en opvoeding van hun kinderen na een scheiding. Het doel is om een duidelijke structuur te bieden en conflicten te voorkomen. Algemene afspraken die in een co-ouderschapsplan kunnen worden opgenomen zijn:
De omgangsregeling beschrijft hoe de tijd tussen de ouders wordt verdeeld. Voor basisschoolkinderen (4-10 jaar) zijn twee wisselmomenten per week gebruikelijk. Bij jongere kinderen kan een 50/50 verdeling met kortere periodes bij elke ouder geschikt zijn, omdat zij het moeilijker kunnen vinden om langere tijd van een van hun ouders weg te zijn. Voor oudere kinderen kan een langere periode bij elke ouder mogelijk zijn. Een voorbeeld van een zorgverdeling in de even weken is: maandag en dinsdag bij vader, woensdag bij moeder, donderdag bij vader, vrijdag bij moeder, zaterdag bij moeder en zondag bij moeder. In de oneven weken is de verdeling omgekeerd.
Co-ouderschap biedt verschillende voordelen, waaronder:
Er zijn ook enkele nadelen:
De Belastingdienst hanteert een eigen definitie van co-ouderschap. Om in aanmerking te komen voor bepaalde belastingvoordelen, moet elk kind minimaal 156 dagen per kalenderjaar bij elke ouder verblijven. Dit komt overeen met ongeveer 3 dagen per week. De Belastingdienst vereist dus een vrijwel 50/50 regeling.
Co-ouderschap werkt het beste wanneer ouders in staat zijn om in een normale sfeer goede afspraken te maken en elkaar te blijven informeren over de ontwikkelingen van de kinderen. Het is belangrijk dat beide ouders bereid zijn om ongeveer dezelfde huisregels toe te passen en dat de dagelijkse routine van de kinderen na de scheiding zo min mogelijk verandert. Kinderen wennen het snelst aan de nieuwe situatie als hun leefomgeving en dagelijkse bezigheden zoveel mogelijk hetzelfde blijven.
Bij co-ouderschap is het niet automatisch zo dat er geen alimentatie betaald hoeft te worden. Alimentatie is een onderdeel van de financiële afhandeling van een scheiding en wordt berekend op basis van de behoefte van het kind en de draagkracht van beide ouders. Zelfs bij een 50/50 verdeling kan het voorkomen dat er kinderalimentatie betaald moet worden, bijvoorbeeld als er een groot inkomensverschil is tussen de ouders.
Co-ouderschap is een vorm van ouderschap waarbij ouders, ook na een scheiding, samen de zorg en opvoeding van hun kinderen blijven delen. Er bestaan verschillende vormen, zoals de 50/50 en 60/40 verdeling, elk met hun eigen voor- en nadelen. Een goed co-ouderschapsplan, gebaseerd op open communicatie, wederzijds respect en het welzijn van de kinderen, is essentieel voor een succesvolle implementatie. Het is belangrijk om te onthouden dat er geen one-size-fits-all oplossing is en dat de beste regeling afhangt van de specifieke situatie van het gezin.
Wie niet van een kind geniet, ziet het allermooiste niet