Co-ouderschap: Kosten, Afspraken en Juridische Aspecten
juni 29, 2025
Co-ouderschap, waarbij beide ouders een actieve en gelijkwaardige rol blijven spelen in het leven van hun kinderen na een scheiding, is een steeds vaker voorkomende opvoedvorm. Dit brengt specifieke financiële en juridische overwegingen met zich mee. Het is essentieel dat ouders duidelijke afspraken maken over de verdeling van kosten en verantwoordelijkheden om conflicten te voorkomen en het welzijn van de kinderen te waarborgen. Deze afspraken moeten, indien mogelijk, vastgelegd worden in een ouderschapsplan.
Bij een traditionele alimentatieregeling verzorgt vaak één ouder de meeste uitgaven voor de kinderen. Bij co-ouderschap is dit doorgaans niet praktisch of wenselijk. Een veelgebruikte regeling is dat beide ouders de verblijfskosten betalen wanneer de kinderen bij hen verblijven. Deze verblijfskosten omvatten zaken als wonen, wassen, eten en drinken, vakanties en uitjes. Als de verdeling van de zorg ongeveer 50/50 is, wordt voor iedere ouder 35% van de totale kinderkosten als verblijfskosten aangehouden.
Naast de verblijfskosten zijn er overige kosten, zoals sport en hobby’s, kleding, schoolkosten, lidmaatschappen, een mobiele telefoon, zakgeld en cadeaus. Deze kosten worden vaak betaald vanuit een gezamenlijke rekening. De kosten worden dus betaald vanuit drie bronnen: vader, moeder en de gezamenlijke rekening. Het is echter belangrijk om te bepalen welk aandeel iedere ouder in deze kosten draagt, rekening houdend met hun inkomen.
De verdeling van de bijdrage aan de totale kinderkosten wordt idealiter gebaseerd op de draagkracht van iedere ouder. De Tremanormen worden gebruikt om de draagkracht te berekenen, gebaseerd op het inkomen van beide ouders. De verhouding tussen de draagkracht van vader en moeder bepaalt de bijdrage van ieder. Als de draagkracht van vader bijvoorbeeld 200 is en die van moeder 100, betaalt vader 2/3e van de totale kinderkosten en moeder 1/3e.
De berekening combineert uitgaven en bijdragen. Eerst wordt bepaald wat iedere ouder conform draagkracht moet bijdragen. Vervolgens worden de verblijfskosten van de kinderen afgetrokken van de bijdrage van iedere ouder. Het resterende bedrag gaat naar de gezamenlijke kinderrekening. Als de verblijfskosten hoger zijn dan de bijdrage die een ouder moet leveren, wordt er maandelijks een bedrag uit de gezamenlijke rekening opgenomen.
Een kinderrekening kan een handige manier zijn om de kosten te beheren. Het voordeel is dat beide ouders zicht hebben op de uitgaven en dat ze beide met hun eigen pinpas kunnen betalen. Bij grotere uitgaven kunnen ouders eenvoudig meer geld op de rekening storten. De verblijfskosten blijven echter voor de rekening van de ouders zelf.
De kinderbijslag wordt doorgaans uitbetaald door de Sociale Verzekeringsbank (SVB). Bij co-ouderschap ontvangen beide ouders standaard de helft van de kinderbijslag. Dit kan echter anders worden afgesproken en aan de SVB worden doorgegeven. Het is mogelijk om af te spreken dat het volledige bedrag naar één ouder gaat, of om de kinderbijslag van verschillende kinderen aan verschillende ouders toe te wijzen.
Het kindgebonden budget wordt toegewezen aan de ouder die ook de kinderbijslag aanvraagt. Als de aanvrager van de kinderbijslag geen recht heeft op het kindgebonden budget, maar de andere ouder wel, kan het verstandig zijn om de aanvrager van de kinderbijslag te wijzigen. De hoogte van het kindgebonden budget kan afhangen van het aantal kinderen en wie de aanvrager is.
Bij co-ouderschap kunnen beide ouders, indien ze werken, in aanmerking komen voor de inkomensafhankelijke combinatiekorting. Voor de huurtoeslag kan een kind slechts bij één ouder zijn ingeschreven, maar de andere ouder kan het kind wel meetellen bij het huishouden. De Belastingdienst kan een verklaring van co-ouderschap opvragen om dit te controleren.
Het is mogelijk om de kinderen ‘op papier’ te verdelen over beide huishoudens om meer kans te maken op bepaalde regelingen. Bij één kind kan het voordelig zijn om het kind in te schrijven op het adres van de ouder met het laagste inkomen. De bedragen kunnen vervolgens onderling worden verrekend.
Ouders die scheiden zijn verplicht om samen een ouderschapsplan op te stellen. Dit plan moet in ieder geval afspraken bevatten over de zorg en opvoeding, de omgang met de kinderen en de verdeling van de kosten. Het is belangrijk om de kinderen te betrekken bij het opstellen van het plan, aangepast aan hun leeftijd.
Als ouders er samen niet uitkomen, kunnen ze de hulp inschakelen van een mediator. Een mediator kan helpen om tot een overeenkomst te komen die voor beide ouders en de kinderen acceptabel is.
Co-ouderschap kan zowel financieel als juridisch complex zijn. Het is cruciaal dat beide ouders transparant en open zijn over de financiële bijdragen en gezamenlijke verantwoordelijkheden. Een goed opgesteld ouderschapsplan, waarin alle belangrijke afspraken worden vastgelegd, helpt om eventuele conflicten te vermijden.
Voor baby's wordt co-ouderschap vaak afgeraden, omdat baby's sterk gehecht zijn aan de eerste verzorgende. Voor oudere kinderen is het belangrijk om hun wensen en behoeften te respecteren.
Het is belangrijk om te onthouden dat de kosten voor de kinderen niet op hen mogen afwentelen. De kinderen moeten zoveel mogelijk buiten de financiële gevolgen van de scheiding worden gehouden.
Het inschakelen van een advocaat of mediator kan nuttig zijn bij het maken van afspraken over de financiële verdeling en het opstellen van een ouderschapsplan. Een specialist kan ervoor zorgen dat alles op de juiste manier op papier wordt gezet en dat er goede afspraken worden gemaakt.
Conclusie
Co-ouderschap vereist een zorgvuldige planning en open communicatie tussen de ouders. Een duidelijke verdeling van de kosten, gebaseerd op draagkracht en vastgelegd in een ouderschapsplan, is essentieel om conflicten te voorkomen en het welzijn van de kinderen te waarborgen. Het benutten van beschikbare toeslagen en het inschakelen van professionele hulp indien nodig, kan bijdragen aan een succesvolle co-ouderschapsregeling.
Wie niet van een kind geniet, ziet het allermooiste niet