Co-ouderschap: Rechten, Plichten en Mogelijkheden tot Aanpassing
juni 29, 2025
De verdeling van de zorg en opvoeding na het beëindigen van een relatie is een complexe kwestie, zeker wanneer ouders nooit getrouwd zijn geweest. Hoewel de wetgeving in Nederland steeds meer gericht is op gelijkwaardig ouderschap, zijn er specifieke aandachtspunten voor ongehuwde ouders. Dit artikel biedt een overzicht van de rechten en plichten bij co-ouderschap in deze situatie, gebaseerd op de huidige wettelijke kaders en praktische overwegingen.
Gelijkwaardig ouderschap is de norm in Nederland, voortvloeiend uit artikel 1:247 BW leden 4 en 5, en internationale verdragen. Echter, dit betekent niet automatisch een verplicht co-ouderschap (50-50 verdeling). De wetgever beoogt hiermee een doelstelling, maar laat de uiteindelijke invulling afhankelijk van de specifieke omstandigheden. De Wet Bevordering Voortgezet Ouderschap en Zorgvuldige Scheiding (2009) benadrukt het recht van een kind op zorg van beide ouders, wat de opmars van co-ouderschap weerspiegelt.
Wanneer ouders samenwonen en gezamenlijk gezag hebben over een of meerdere minderjarige kinderen, is het opstellen van een ouderschapsplan wettelijk verplicht. Dit geldt ook voor ongehuwde ouders. Het ouderschapsplan is een document waarin afspraken worden vastgelegd over de zorg, opvoeding en omgang met de kinderen na het beëindigen van de relatie.
Een belangrijk verschil tussen gehuwde en ongehuwde ouders is de automatische toekenning van gezag. Bij een huwelijk of geregistreerd partnerschap hebben beide ouders automatisch gezag over het kind. Bij ongehuwde ouders is dit niet het geval. De vader moet gezag aanvragen bij de rechtbank, met toestemming van de moeder. Zonder gezag is de vader geen wettelijk vertegenwoordiger van het kind en kan hij geen beslissingen nemen over de opvoeding en verzorging. Het erkennen van het kind is niet voldoende om automatisch gezag te verkrijgen.
Er zijn verschillende vormen van ouderschap mogelijk na het beëindigen van een relatie. Een zorgregeling wordt afgesproken wanneer beide ouders gezag hebben over de kinderen. Hierin wordt de verdeling van de zorg- en opvoedtaken vastgelegd. Een omgangsregeling is van toepassing wanneer slechts één ouder gezag heeft, en regelt hoe de andere ouder contact kan hebben met het kind.
Co-ouderschap, waarbij de zorg en opvoeding min of meer gelijk verdeeld zijn, is een steeds populairdere optie. Dit kan bijvoorbeeld betekenen dat de kinderen de ene week bij de ene ouder wonen en de andere week bij de andere ouder, of een andere verdeling die past bij de specifieke situatie. Co-ouderschap is echter geen wettelijk vastgelegde term en vereist een goede onderlinge afstemming en communicatie tussen de ouders.
Wanneer ouders er niet in slagen om zelf goede en eerlijke afspraken te maken over de zorgverdeling, kan de rechter worden ingeschakeld. De rechter zal dan een beslissing nemen in het belang van het kind. Bij deze beslissing wordt rekening gehouden met verschillende factoren, zoals de zorgverdeling tijdens het huwelijk of de samenwoning, de emotionele draagkracht van het kind en de ouders, de afstand tussen de ouders en wie in de voormalige gezamenlijke woning blijft wonen. De rechter stelt dat kinderen beide ouders nodig hebben voor hun ontwikkeling en identiteit.
Binnen co-ouderschap zijn er twee hoofdvarianten: coöperatief en parallel co-ouderschap. Bij coöperatief co-ouderschap is er regelmatige communicatie en samenwerking tussen de ouders, en worden belangrijke beslissingen samen genomen. Dit wordt beschouwd als de meest ideale situatie. Bij parallel co-ouderschap is er minder contact tussen de ouders, en nemen ze elk afzonderlijk beslissingen over de kinderen tijdens de periode dat ze bij hen verblijven. Dit kan een geschikte optie zijn wanneer de relatie tussen de ouders gespannen is.
Het kan voorkomen dat een ouder weigert om een co-ouderschap aan te gaan. Hoewel er geen wettelijke verplichting is tot co-ouderschap, kan de rechter toch een gelijke verdeling van de zorg- en opvoedtaken opleggen, mits dit in het belang van het kind is. De rechter zal beoordelen of de weigering van de ouder gerechtvaardigd is, bijvoorbeeld omdat de ouder in het verleden weinig betrokken was bij de opvoeding of omdat er andere omstandigheden zijn die een gelijke verdeling bemoeilijken.
Naast de zorg- en opvoedtaken zijn er ook financiële aspecten om rekening mee te houden bij co-ouderschap. Ouders kunnen samen de kosten voor de opvoeding delen en afspraken maken over wie de kinderbijslag en het kindgebonden budget ontvangt. Bij co-ouderschap kunnen beide ouders in principe recht hebben op kinderopvangtoeslag en huurtoeslag, mits aan de overige voorwaarden wordt voldaan. De belastingdienst kan een “verklaring co-ouderschap” vragen om dit te bevestigen. Ook alimentatie kan een rol spelen, afhankelijk van de inkomens van de ouders.
Wanneer een kind 12 jaar of ouder is, kan de rechter ook naar zijn of haar mening vragen. Het kind hoeft niet te kiezen tussen zijn ouders, maar de rechter wil wel weten hoe het met het kind gaat en hoe het de omgang met beide ouders ervaart. De verantwoordelijkheid voor de omgang en de afspraken die voor en over het kind worden gemaakt, liggen echter altijd bij de ouders.
Een goed ouderschapsplan is essentieel voor een succesvolle co-ouderschap. Het plan moet duidelijk en gedetailleerd zijn, en alle belangrijke afspraken over de zorg, opvoeding, omgang en financiële aspecten bevatten. Het is raadzaam om juridisch advies in te winnen bij het opstellen van een ouderschapsplan, om ervoor te zorgen dat alle rechten en plichten van beide ouders correct worden vastgelegd.
Co-ouderschap is een steeds vaker gekozen optie voor ouders die uit elkaar gaan, ook wanneer ze nooit getrouwd zijn geweest. Hoewel er specifieke aandachtspunten zijn voor ongehuwde ouders, zoals de noodzaak om gezag aan te vragen, is het doel altijd hetzelfde: het waarborgen van het welzijn van het kind en het bevorderen van een goede relatie met beide ouders. Een zorgvuldige voorbereiding, een helder ouderschapsplan en een goede communicatie tussen de ouders zijn essentieel voor een succesvolle co-ouderschap.
Wie niet van een kind geniet, ziet het allermooiste niet