Co-ouderschap en Ongelijke Arbeidsverhoudingen: Uitdagingen en Oplossingen
juni 29, 2025
Na een scheiding blijven ouders verantwoordelijk voor de verzorging en opvoeding van hun kinderen. Een belangrijk aspect van deze verantwoordelijkheid is de kledingvoorziening, zeker bij een co-ouderschapsregeling waarbij kinderen tijd doorbrengen bij beide ouders. Dit kan echter leiden tot discussies over wie de kleding betaalt, waar de kleding blijft en hoeveel kleding er meegegeven moet worden. Dit artikel biedt een overzicht van de overwegingen en praktische afspraken die ouders kunnen maken om dit soepel te laten verlopen, gebaseerd op beschikbare informatie.
De wet specificeert niet expliciet wie verantwoordelijk is voor de kleding van kinderen na een scheiding, maar stelt wel dat beide ouders de plicht hebben om hun kinderen te verzorgen. In de praktijk wordt vaak aangenomen dat de ouder die kinderalimentatie ontvangt, ook de kosten voor kleding betaalt. Echter, dit is niet altijd de meest praktische oplossing, vooral niet bij een co-ouderschapsregeling waarbij kinderen regelmatig tussen beide huizen reizen.
Het rapport Alimentatienormen categoriseert kleding als een verblijfsoverstijgende kost, wat betekent dat deze kosten in principe door de ouder waar het kind het hoofdverblijf heeft, gedekt moeten worden. Toch is er ruimte voor afspraken. Ouders kunnen besluiten om de kosten te delen, een gezamenlijke kinderrekening te gebruiken, of dat de niet-verzorgende ouder zelf de kleding aanschaft en dit eventueel verrekent met de alimentatie. Het is belangrijk om te benadrukken dat de verantwoordelijkheid voor kleding bij beide ouders ligt, ongeacht wie de kosten betaalt.
Om conflicten te voorkomen, is het essentieel om duidelijke afspraken te maken over de kledingvoorziening. Een praktische oplossing is om in beide huizen een basisgarderobe te creëren. Dit omvat ondergoed, sokken, kleding voor school en vrije tijd, pyjama’s en zwemkleding. Dit voorkomt het heen en weer gesjouw met kleding en zorgt voor meer rust voor het kind.
Bij duurdere kledingstukken, zoals winterjassen, laarzen of speciale sportkleding, kan afgesproken worden dat deze bij één ouder blijven en meegaan met het kind, of dat de aanschaf hiervan gezamenlijk wordt overlegd. Ook is het belangrijk om afspraken te maken over vervanging en vergoeding bij verlies of schade.
Een veelvoorkomend punt van discussie is hoeveel kleding er meegegeven moet worden bij een omgangsregeling. Hoewel de wet geen specifieke eisen stelt, is het wel van belang dat de niet-verzorgende ouder voldoende kleding heeft om het kind te kleden gedurende de omgangsperiode. Het is niet toegestaan om het kind alleen in de kleding te laten gaan die het op dat moment draagt, zonder extra kleding mee te geven.
Sommige ouders maken afspraken over het teruggeven van de kleding in schone en gestreken staat. Echter, het Hof heeft in een bepaalde procedure geoordeeld dat er geen wettelijke basis is voor deze eis. Het staat de ouders vrij om hierover zelf afspraken te maken, maar dit mag niet opgelegd worden.
Steeds meer ouders kiezen voor een gezamenlijke kinderrekening waar beiden een bedrag op storten. Hieruit worden gezamenlijke kosten betaald, waaronder kleding. In dit geval is het belangrijk om afspraken te maken over het maandelijkse budget voor kleding, wie de kleding koopt en hoe grote aankopen worden afgestemd.
Het is raadzaam om een helder budget en een taakverdeling te hanteren. Zo kan bijvoorbeeld afgesproken worden dat de ene ouder de winterjas koopt en de andere ouder nieuwe schoenen. Ook kan afgesproken worden dat grotere aankopen altijd eerst overlegd worden.
De leeftijd van het kind speelt een rol bij de afspraken over kleding. Jongere kinderen hebben meer behoefte aan een basisgarderobe in beide huizen, terwijl oudere kinderen meer zelfstandigheid kunnen tonen in het kiezen en onderhouden van hun kleding.
Naarmate kinderen ouder worden, kunnen ze zelf meebeslissen over hun kleding en kunnen ze ook zelf verantwoordelijkheid nemen voor het inpakken van hun tas bij een omgangsregeling. Het is belangrijk om de wensen van het kind te respecteren en te betrekken bij de afspraken.
Het is essentieel om te onthouden dat het doel van de afspraken over kleding is om het welzijn van het kind te waarborgen. Ouders moeten proberen om conflicten te vermijden en zich te concentreren op wat het beste is voor hun kind.
Het kan helpen om de afspraken schriftelijk vast te leggen in een ouderschapsplan of in een aparte lijst met praktische regelingen. Het is ook belangrijk om de afspraken regelmatig te evalueren en aan te passen indien nodig, zeker naarmate kinderen ouder worden en hun wensen veranderen.
Hoewel er geen strikte wettelijke regels zijn met betrekking tot kleding bij co-ouderschap, is het wel belangrijk om te weten dat de verzorgende ouder verantwoordelijk is voor de basiskleding van het kind. De niet-verzorgende ouder kan eventueel een vergoeding vragen voor de aanschaf van extra kleding, maar dit moet wel vooraf afgesproken worden.
In geval van geschillen over kleding kan het raadzaam zijn om juridisch advies in te winnen. Een advocaat of mediator kan helpen om tot een passende oplossing te komen die het belang van het kind voorop stelt.
Kledingzorg bij co-ouderschap vereist duidelijke afspraken en een constructieve samenwerking tussen ouders. Door praktische afspraken te maken over de kostenverdeling, de kledingvoorziening en het meegeven van kleding bij omgangsregelingen, kunnen ouders conflicten voorkomen en het welzijn van hun kind waarborgen. Het is belangrijk om de afspraken regelmatig te evalueren en aan te passen aan de veranderende behoeften van het kind. Uiteindelijk is het doel om ervoor te zorgen dat kinderen zich comfortabel en zelfverzekerd voelen, ongeacht bij welke ouder ze verblijven.
Wie niet van een kind geniet, ziet het allermooiste niet