Co-ouderschap: Wanneer en Hoe Kan het Gewijzigd of Beëindigd Worden?
juni 28, 2025
Co-ouderschap is een regeling die na een scheiding of relatiebreuk de betrokkenheid van beide ouders bij de opvoeding van hun kinderen waarborgt. In België is de wetgeving rondom co-ouderschap de afgelopen decennia aanzienlijk veranderd, waarbij de focus steeds meer is komen te liggen op het behoud van een gelijkwaardige rol voor beide ouders. Dit artikel biedt een overzicht van de juridische aspecten, praktische overwegingen en de rechten en plichten die co-ouderschap met zich meebrengt, met de nadruk op het belang van het kind.
Tot 1995 kende men in België het concept van hoederecht, waarbij één ouder de primaire verantwoordelijkheid voor de kinderen droeg en de andere ouder vaak beperkte bezoekrechten had. Sinds 1995 is gezamenlijk ouderlijk gezag na een scheiding de norm geworden. Dit betekent dat beide ouders verantwoordelijk zijn voor belangrijke beslissingen over de opvoeding, zoals onderwijs, gezondheidszorg en religieuze opvoeding. Co-ouderschap is echter meer dan alleen gezamenlijk ouderlijk gezag; het omvat ook de praktische invulling van de dagelijkse zorg en de verblijfsregeling van de kinderen.
Co-ouderschap impliceert dat beide ouders actief betrokken blijven bij het leven van hun kinderen, ondanks het beëindigen van hun relatie. Het kan verschillende vormen aannemen, variërend van een klassieke week-om-week regeling tot een wissel om de twee dagen. De meest voorkomende vorm is verblijfsco-ouderschap, waarbij de kinderen evenveel tijd bij beide ouders doorbrengen. Het is belangrijk te benadrukken dat co-ouderschap niet automatisch betekent dat beide ouders evenveel bijdragen aan de opvoeding; de praktische invulling kan variëren afhankelijk van de omstandigheden.
Wanneer ouders het niet eens kunnen worden over de verblijfsregeling, kan de familierechtbank een beslissing nemen. De rechtbank zal de argumenten van beide ouders onderzoeken en een regeling op maat uitwerken, waarbij het belang van het kind altijd voorop staat. De wet bepaalt dat de rechtbank bij gezamenlijk ouderlijk gezag bij voorrang de mogelijkheid onderzoekt om de huisvesting van het kind gelijkmatig tussen de ouders te verdelen. Echter, de rechtbank kan beslissen tot een ongelijk verdeelde verblijfregeling als dit in het belang van het kind is, waarbij een met bijzondere redenen omkleed vonnis wordt vereist.
Een ouderschapsplan is een verplicht document na een scheiding met minderjarige kinderen. Het bevat afspraken over de zorg- en omgangsregeling, financiële aspecten en andere belangrijke zaken met betrekking tot de opvoeding van de kinderen. Het ouderschapsplan is bindend voor beide ouders nadat het is ondertekend. Het is raadzaam om bij het opstellen van een ouderschapsplan juridisch advies in te winnen, zodat alle relevante aspecten worden meegenomen en de afspraken juridisch waterdicht zijn.
Bij co-ouderschap hebben beide ouders specifieke rechten en plichten. Beide ouders hebben het recht op gelijkwaardige betrokkenheid bij de opvoeding en besluitvorming, recht op regelmatige omgang met hun kinderen, en recht op informatie over belangrijke zaken die betrekking hebben op de ontwikkeling en het welzijn van hun kinderen. Ze hebben ook het recht om te worden geraadpleegd bij belangrijke beslissingen, zoals medische behandelingen en onderwijskeuzes. Beide ouders hebben de plicht om hun kinderen te verzorgen, te onderhouden en te begeleiden in hun ontwikkeling.
Bij het bepalen van de meest geschikte verblijfsregeling spelen verschillende factoren een rol. De leeftijd van het kind is een belangrijke overweging. Voor kinderen jonger dan drie jaar is een veilige hechtingsrelatie met de primaire verzorger, vaak de moeder, van groot belang. Naarmate het kind ouder wordt, kan een gelijkmatig verdeelde verblijfsregeling steeds meer geschikt zijn. Andere factoren zijn de mening van het kind (afhankelijk van de leeftijd), het welzijn van het kind, de communicatie tussen de ouders, de afstand tussen de woonplaatsen van de ouders, en de vrijetijdsactiviteiten van het kind.
Een goede verblijfsregeling is gebaseerd op een aantal belangrijke criteria. Ten eerste is het essentieel dat er een voortdurende dialoog is tussen beide ouders en dat er een blijvend contact wordt onderhouden. Flexibiliteit is ook belangrijk; een rigide verblijfsregeling kan leiden tot spanningen en conflicten. Het is belangrijk dat de verblijfsregeling een veilige, rustige en regelmatige omgeving biedt waarin het kind kan opgroeien en zijn capaciteiten kan ontwikkelen. Het behoud van principiële loyaliteit van het kind ten opzichte van beide ouders is cruciaal; ouders mogen hun kinderen niet gebruiken of manipuleren in hun conflicten.
Samen ouders blijven na scheiding is een uitdaging, maar het is essentieel voor het welzijn van de kinderen. Een goede communicatie en samenwerking tussen de ex-partners is van groot belang. Het is belangrijk om persoonlijke gevoelens opzij te zetten en het belang van de kinderen voorop te stellen. In geval van spanningen of conflicten kan professionele hulp, zoals mediation, nuttig zijn.
Het kan voorkomen dat één ouder geen co-ouderschap wil. De Belgische wet staat toe dat de rechtbank beslist tot een ongelijk verdeelde verblijfregeling als dit in het belang van het kind is. De rechtbank zal de redenen van de ouder die geen co-ouderschap wil zorgvuldig afwegen en beoordelen of deze redenen voldoende gegrond zijn.
Wanneer één ouder na een scheiding naar het buitenland wil verhuizen, zijn er juridische aspecten waarmee rekening moet worden gehouden, ook als er geen sprake is van co-ouderschap. De toestemming van de andere ouder is essentieel. De rechtbank zal beoordelen of de verhuizing in het belang van het kind is en of de andere ouder voldoende mogelijkheden heeft om contact te houden met het kind.
Fiscaal co-ouderschap heeft betrekking op de fiscale voordelen en verplichtingen die gepaard gaan met de gedeelde opvoeding en zorg voor de kinderen. Beide ouders kunnen aanspraak maken op bepaalde belastingvoordelen, zoals de verdeling van de belastingvrije som en het recht om de kinderen ten laste te nemen bij het berekenen van het belastbaar inkomen.
Co-ouderschap is een complexe materie die veel aandacht en zorgvuldigheid vereist. Het is essentieel dat ouders, ondanks hun persoonlijke verschillen, het belang van hun kinderen voorop stellen en streven naar een constructieve samenwerking. De Belgische wetgeving biedt een kader voor co-ouderschap, maar de praktische invulling is afhankelijk van de specifieke omstandigheden van elke situatie. Het inwinnen van juridisch advies en het opstellen van een gedetailleerd ouderschapsplan zijn belangrijke stappen om een succesvolle co-ouderschapsregeling te realiseren en het welzijn van de kinderen te waarborgen.
Wie niet van een kind geniet, ziet het allermooiste niet