Co-ouderschap na Scheiding: Een Overzicht van Mogelijkheden en Aandachtspunten
juni 28, 2025
Co-ouderschap, waarbij beide ouders na een scheiding een gelijkwaardige rol blijven spelen in de opvoeding en verzorging van hun kinderen, is een steeds vaker gekozen vorm van ouderschap. Dit artikel biedt een overzicht van de verschillende vormen van co-ouderschap, de juridische aspecten, financiële overwegingen en de impact op het welzijn van kinderen, gebaseerd op beschikbare informatie.
Co-ouderschap impliceert een gelijke verdeling van de zorg en opvoeding van kinderen na een scheiding. In de meest voorkomende vorm, een 50/50 verdeling, verblijft het kind ongeveer evenveel dagen bij beide ouders. Dit betekent dat beide ouders evenveel verantwoordelijkheid dragen voor de dagelijkse zorgtaken, zoals koken, naar school brengen en helpen met huiswerk. Het is echter belangrijk te benadrukken dat er geen wettelijke verplichting is tot een 50/50 verdeling; ouders zijn vrij om een regeling te treffen die het beste aansluit bij hun specifieke situatie. Andere verdelingen, zoals 60/40 of 70/30, komen ook voor, waarbij de verdeling kan variëren per week of over een langere periode.
Naast de 50/50 verdeling, zijn er verschillende varianten van co-ouderschap. Een 60/40 verdeling houdt in dat het kind iets meer tijd doorbrengt bij één van de ouders, bijvoorbeeld drie dagen per week bij de ene ouder en vier dagen bij de andere, of door het weekend te verlengen. Een 70/30 verdeling is een nog grotere ongelijkheid, waarbij het kind het grootste deel van de tijd bij één ouder verblijft en af en toe naar de andere ouder gaat. De keuze voor een bepaalde verdeling hangt af van verschillende factoren, zoals de werkroosters van de ouders, persoonlijke omstandigheden en de thuissituatie.
Er zijn ook verschillende manieren van samenwerking tussen ouders binnen een co-ouderschap. Coöperatief ouderschap kenmerkt zich door regelmatige communicatie, gezamenlijke besluitvorming en het delen van ervaringen met de kinderen. Parallel ouderschap daarentegen, houdt minimale communicatie en afstemming tussen ouders in, terwijl de zorg- en opvoedtaken nog steeds ongeveer gelijk verdeeld zijn.
Bij een scheiding is het opstellen van een ouderschapsplan verplicht, waarin de zorgregeling en andere belangrijke zaken worden beschreven. Wanneer beide ouders gezamenlijk ouderlijk gezag hebben, spreken we van een zorgregeling. Als slechts één ouder gezag heeft, is er sprake van een omgangsregeling voor de andere ouder. Het ouderschapsplan kan door beide ouders worden ondertekend en, indien gewenst, door een notaris worden bekrachtigd om het juridisch bindend te maken. In geval van geschillen kan het ouderschapsplan worden ingediend bij de familierechtbank. Het is raadzaam om juridisch advies in te winnen om ervoor te zorgen dat alle juridische aspecten goed zijn afgedekt.
De financiële aspecten van co-ouderschap zijn complex. Bij een omgangsregeling betaalt de ene ouder vaak kinderalimentatie aan de andere ouder, die de meeste kosten voor de kinderen draagt. Bij co-ouderschap, waarbij de zorg en opvoeding gelijk verdeeld zijn, is de situatie anders. Er zijn verschillende manieren om de kosten te verdelen: 50/50, naar draagkracht, of naar de periode dat het kind bij elke ouder verblijft.
Verdeling naar draagkracht houdt in dat de partner met het hoogste inkomen een groter percentage van de kosten betaalt. Het is belangrijk dat beide ouders elkaar eerlijk op de hoogte houden van veranderingen in hun inkomen en regelmatig over de financiën overleggen. Bij de verdeling van de kosten wordt onderscheid gemaakt tussen ‘eigen kosten’ (zoals huur en boodschappen) en ‘te verdelen kosten’ (zoals kleding, schoolkosten en sportabonnementen).
De kinderbijslag wordt in de basis beschouwd als een vergoeding voor de kosten van de kinderen en wordt vaak verrekend bij het vaststellen van de hoogte van de kinderalimentatie. Het kindgebonden budget wordt meestal toegewezen aan de ouder met het laagste inkomen.
Het welzijn van de kinderen staat centraal bij co-ouderschap. Onderzoek toont aan dat co-ouderschap voordelen kan hebben voor kinderen, vooral wanneer er weinig conflict is tussen de ouders. Kinderen kunnen dan evenveel tijd doorbrengen met beide ouders, wat bijdraagt aan een goede band met beide ouders. Het is belangrijk dat ouders afspraken maken over een consistente routine en open communiceren met de kinderen over de regeling.
Echter, co-ouderschap is niet altijd de beste oplossing. Wanneer er veel conflict is tussen de ouders, kan een 50/50 verdeling juist negatieve gevolgen hebben voor het welzijn van de kinderen. In dat geval is het belangrijk om te focussen op het minimaliseren van conflict en het creëren van een stabiele omgeving voor de kinderen.
Een onderzoek van de Universiteit Utrecht toont aan dat in 80 procent van de gevallen een co-ouderschapsregeling na twee jaar nog steeds in stand is. Dit suggereert dat co-ouderschap in veel gevallen een succesvolle vorm van ouderschap kan zijn.
Om co-ouderschap succesvol te laten verlopen, zijn de volgende tips van belang:
Co-ouderschap is een complexe, maar potentieel succesvolle vorm van ouderschap na een scheiding. Het is belangrijk om de verschillende vormen van co-ouderschap te overwegen, de juridische en financiële aspecten goed te begrijpen en het welzijn van de kinderen voorop te stellen. Door open te communiceren, flexibel te zijn en de focus op het kind te houden, kan co-ouderschap een positieve bijdrage leveren aan de ontwikkeling en het welzijn van kinderen. Het is essentieel om te onthouden dat er geen one-size-fits-all oplossing is en dat de beste regeling afhangt van de specifieke situatie van de ouders en de kinderen.
Wie niet van een kind geniet, ziet het allermooiste niet