Co-ouderschap: Leeftijd en Belangen van het Kind
juni 28, 2025
Co-ouderschap, de regeling waarbij kinderen na een scheiding de tijd gelijkmatig verdelen tussen beide ouders, is een onderwerp van voortdurend onderzoek en discussie. De complexiteit van scheidingen en de impact daarvan op kinderen vereisen een zorgvuldige afweging van verschillende factoren. Dit artikel biedt een overzicht van de huidige kennis over co-ouderschap, gebaseerd op recent onderzoek, en belicht de invloed ervan op het welzijn van kinderen en de samenwerking tussen ouders.
Verschillende studies suggereren dat een goede en actieve relatie met beide ouders een positieve invloed heeft op het welzijn van kinderen, wat resulteert in minder stress. Een co-ouderschapsregeling kan, mits goed geïmplementeerd, een omgeving creëren waarin kinderen de voordelen van beide ouderlijke figuren behouden. Het biedt kinderen tweemaal zoveel ‘hulpbronnen’ en kan de werkdruk voor ouders verminderen, waardoor zij minder gestrest overkomen. Dit heeft indirect een positieve invloed op de kinderen.
Onderzoek van de Universiteit Utrecht toont aan dat kinderen in co-ouderschap zich over het algemeen beter voelen dan kinderen die bij één ouder wonen. Hun psychologisch en sociaal welzijn is hoger. Dit resultaat wordt echter genuanceerd door de constatering dat de kwaliteit van de relatie tussen de ouders cruciaal is. Een conflictueuze relatie kan de positieve effecten van co-ouderschap tenietdoen. Zelfs bij conflicten is het voor het kind beter om afwisselend bij beide ouders te verblijven dan bij slechts één.
Het is belangrijk te benadrukken dat de focus niet uitsluitend op gelijkheid tussen ouders moet liggen, maar juist op het luisteren naar de behoeften van het kind. Hoewel de mening van het kind niet klakkeloos gevolgd hoeft te worden, is het essentieel om serieus naar hun wensen en gevoelens te luisteren.
Een succesvolle co-ouderschapsregeling vereist een goede communicatie en samenwerking tussen de ouders. Het opstellen van duidelijke, haalbare afspraken over de opvoeding, omgang en financiële aspecten is essentieel. Deze afspraken moeten vastgelegd worden in een ouderschapsplan, wat in Nederland wettelijk verplicht is bij een scheiding. Het ouderschapsplan moet ook aangeven hoe de kinderen bij het opstellen van het plan betrokken zijn.
Onderzoek wijst uit dat langdurige rechtszaken, spanningen en ruzie over de verdeling van tijd en zorg leiden tot stress, een verminderd thuisgevoel en zelfs lichamelijke klachten bij kinderen. Kinderen zijn gevoelig voor spanningen tussen hun ouders en kunnen daardoor minder goed uiten wat ze zelf willen of nodig hebben. Het vermijden van negatieve uitspraken over de andere ouder in aanwezigheid van het kind en het vermijden van het uitvechten van conflicten via het kind zijn cruciaal.
Een goede samenwerking tussen ouders kan ruzie verminderen en de betrokkenheid van beide ouders bij de opvoeding bevorderen. Het kind hoeft dan niet te kiezen tussen ouders en kan van beide ouders genieten.
Hoewel co-ouderschap veel voordelen kan bieden, is het niet zonder uitdagingen. Psychologen en orthopedagogen wijzen op mogelijke nadelen, zoals het steeds afscheid nemen van een ouder, heimwee en een gebrek aan continuïteit. Ook kunnen er praktische problemen ontstaan, zoals verschillende regels en rituelen in beide huizen en de noodzaak om spullen heen en weer te slepen.
Het is belangrijk te erkennen dat co-ouderschap niet voor alle ouders geschikt is. Een goede communicatie, een redelijke onderlinge afstand en de afwezigheid van machtsstrijd zijn essentiële voorwaarden voor succes. Indien deze voorwaarden niet vervuld zijn, kan een andere regeling, zoals een omgangsregeling met een hoofdverblijfplaats bij één ouder, een betere optie zijn.
Kortere onderzoeken leveren vaak onvoldoende inzicht om een complex probleem als co-ouderschap volledig te analyseren. Langlopend, grootschalig onderzoek met voldoende financiële middelen is noodzakelijk om de effecten op kinderen op langere termijn te onderzoeken.
Het onderzoek naar co-ouderschap maakt gebruik van diverse onderzoeksmethoden. Actieonderzoek, waarbij onderzoekers samenwerken met onderwijsprofessionals om praktijkproblemen op te lossen, komt vaak voor. Ook beschrijvend onderzoek, dat gericht is op het in kaart brengen van de huidige situatie, wordt gebruikt. Daarnaast worden longitudinale studies uitgevoerd, waarbij gezinnen over een langere periode gevolgd worden om de effecten van co-ouderschap te evalueren.
Het is belangrijk om de gebruikte onderzoeksmethoden kritisch te evalueren. De keuze van de methode moet passen bij de onderzoeksvraag en de context. Een zorgvuldige typering van het onderzoek geeft een verantwoording van waarom het rapport geschreven is.
Bij co-ouderschap worden de kosten voor de verzorging en opvoeding van de kinderen door beide ouders betaald. Dit kan leiden tot hogere totale kosten, omdat sommige kosten dubbel gemaakt worden, zoals huur of hypotheek. Het is belangrijk om duidelijke afspraken te maken over de verdeling van deze kosten en deze eventueel vast te laten leggen door de rechter.
Bij een co-ouderschapsregeling kan het voordelig zijn om het kind in te schrijven op het adres van de ouder met het laagste inkomen, om zo aanspraak te maken op eventuele regelingen of een hoger bedrag. De ouders kunnen deze bedragen vervolgens onderling verrekenen en verdelen.
België neemt een vierde plaats in Europa in wat betreft het aandeel verblijfsco-ouderschap, met 30,4%. Zweden heeft het hoogste aandeel (56,2%), gevolgd door Denemarken (37,9%) en Frankrijk (31,4%). Het Europees gemiddelde ligt op 21,1%. In België verblijft nog steeds een aanzienlijk deel van de kinderen uitsluitend bij de moeder (39,1%).
Co-ouderschap kan een positieve invloed hebben op het welzijn van kinderen na een scheiding, mits de ouders in staat zijn om goed te communiceren en samen te werken. Een conflictueuze relatie tussen de ouders kan de positieve effecten tenietdoen. Het is essentieel om de behoeften van het kind centraal te stellen en de mening van het kind serieus te nemen. Hoewel co-ouderschap niet voor alle ouders geschikt is, kan het een waardevolle regeling zijn die kinderen de voordelen van beide ouderlijke figuren biedt. Verder onderzoek is noodzakelijk om de langetermijneffecten van co-ouderschap te evalueren en de best practices te identificeren.
Wie niet van een kind geniet, ziet het allermooiste niet