Sensitief Ouderschap: Een Gids voor Verbinding en Ontwikkeling
juni 28, 2025
Een co-ouderschap, waarbij kinderen de tijd gelijkmatig verdelen tussen beide ouders na een scheiding, is niet altijd vanzelfsprekend. Er kunnen momenten ontstaan waarop een kind aangeeft niet meer bij beide ouders te willen verblijven, of zelfs het contact met één van de ouders weigert. Deze situatie kan emotioneel belastend zijn voor alle betrokkenen. Dit artikel bespreekt de mogelijke oorzaken van deze weigering, de juridische aspecten en de manieren waarop ouders hiermee kunnen omgaan, gebaseerd op beschikbare informatie.
De wensen en behoeften van kinderen veranderen naarmate ze ouder worden. Wat voor een jonger kind prettig was, kan voor een ouder kind anders aanvoelen. Een constant heen en weer reizen tussen twee huizen kan vermoeiend worden, of een kind kan zich emotioneel meer verbonden voelen met één van de ouders. Het is belangrijk te beseffen dat dit niet noodzakelijk een afwijzing van de andere ouder is, maar een uiting van de behoefte van het kind op dat moment. Ouders dienen de gevoelens en wensen van hun kind serieus te nemen en te proberen te begrijpen wat er achter de weigering schuilt.
Er zijn diverse redenen waarom een kind kan weigeren om bij de andere ouder te verblijven of om contact te onderhouden. Enkele veelvoorkomende oorzaken zijn:
Een co-ouderschap kan niet eenzijdig worden beëindigd. Beide ouders moeten het erover eens zijn. Als dit niet het geval is, kan het nodig zijn om een rechter in te schakelen. De wet stelt dat ouders samen het gezag hebben over hun minderjarige kinderen, en een ouder kan niet zomaar buiten spel worden gezet. Verhuizen zonder toestemming van de andere ouder is eveneens niet toegestaan.
Voor kinderen van 12 jaar of ouder geldt dat de rechter bij een beslissing over omgang rekening kan houden met hun wensen, maar dit is geen doorslaggevende factor. De rechter zal altijd het belang van het kind voorop stellen. De rechter zal omgang alleen ontzeggen als er sprake is van ernstig nadeel voor de geestelijke of lichamelijke ontwikkeling van het kind, als de ouder kennelijk ongeschikt is voor omgang, of als het kind ernstige bezwaren heeft tegen de omgang. Echter, rechters volgen de mening van het kind niet altijd blindelings, en er is een trend om minder gewicht toe te kennen aan de mening van het kind als er sprake is van een loyaliteitsconflict.
Wanneer een kind aangeeft niet meer naar de andere ouder te willen, is het belangrijk om de volgende stappen te ondernemen:
Mediation kan een waardevol instrument zijn bij het beëindigen van een co-ouderschap of het aanpassen van een omgangsregeling. Een mediator kan helpen om de communicatie tussen de ouders te verbeteren en om tot een oplossing te komen die in het belang is van het kind. De mediator stelt een nieuw ouderschapsplan op en past de afspraken aan.
Het beëindigen van een co-ouderschap kan financiële gevolgen hebben. Afhankelijk van de persoonlijke situatie kan er kinderalimentatie betaald moeten worden. Ook kunnen er gevolgen zijn voor de hoogte van de partneralimentatie.
Ouderverstoting, waarbij één ouder het contact tussen het kind en de andere ouder saboteert, is een ernstig probleem. Dit kan schadelijk zijn voor het kind en leiden tot psychische problemen. Het is belangrijk om alert te zijn op signalen van ouderverstoting en om hier tijdig actie op te ondernemen.
Wanneer een kind een co-ouderschap afwijst, is het essentieel om de oorzaken te onderzoeken, de juridische aspecten te begrijpen en op een constructieve manier met de situatie om te gaan. Het belang van het kind staat hierbij centraal. Open communicatie, professionele hulp en een focus op het welzijn van het kind zijn cruciaal om tot een oplossing te komen die voor alle betrokkenen acceptabel is. Het is belangrijk te onthouden dat een co-ouderschap niet statisch is en dat de regelingen aangepast kunnen worden naarmate de behoeften van het kind veranderen.
Wie niet van een kind geniet, ziet het allermooiste niet