Co-ouderschap: Een Uitgebreide Gids voor Ouders en Verzorgers
juni 28, 2025
Opgroeien met een ouder met een borderline persoonlijkheidsstoornis (BPS) kan een aanzienlijke impact hebben op de ontwikkeling van een kind. De inconsistentie, emotionele intensiteit en onvoorspelbaarheid die vaak gepaard gaan met BPS kunnen leiden tot onveilige hechtingspatronen, emotionele problemen en een verhoogd risico op psychische stoornissen bij het kind. Deze artikel beschrijft de mogelijke gevolgen en biedt inzichten gebaseerd op beschikbare informatie.
Borderline persoonlijkheidsstoornis wordt gekenmerkt door emotionele ontregeling, impulsiviteit, instabiele relaties en identiteitsproblemen. Een essentieel aspect van BPS is een verminderd vermogen tot mentaliseren, wat inhoudt dat het moeilijk is om de eigen emoties en die van anderen te begrijpen en te interpreteren. Dit gebrek aan mentalisatie kan leiden tot incongruente reacties op het gedrag van een kind, waarbij een ouder bijvoorbeeld boos wordt op een kind dat bang is, of meehuildt in plaats van te troosten. Dit bemoeilijkt de ontwikkeling van een veilige hechtingsrelatie.
Een veilige hechtingsrelatie is cruciaal voor de emotionele en sociale ontwikkeling van een kind. Ouders met BPS kunnen echter moeite hebben om een veilige basis te bieden. Onderzoek toont aan dat moeders met BPS vaak een onveilige hechtingsstijl hebben, wat betekent dat ze zelf geen veilig gevoel ervaren in relaties en dit niet kunnen overbrengen op hun kind. Uit onderzoek blijkt dat tachtig procent van de kinderen met een moeder met BPS met dertien maanden onveilig gehecht zijn. Dit kan leiden tot angst, onzekerheid en moeite met het aangaan van relaties op latere leeftijd.
Kinderen die opgroeien met een ouder met BPS kunnen een breed scala aan emotionele en gedragsmatige problemen ervaren. Ze kunnen moeite hebben met het reguleren van hun eigen emoties, een grotere verlatingsangst ervaren en een negatief zelfbeeld ontwikkelen. Op latere leeftijd hebben ze een verhoogd risico op het ontwikkelen van persoonlijkheidsstoornissen, ADHD, angststoornissen en depressies. Ook kunnen ze aandachtsproblemen ervaren, moeite hebben met relaties en eerder in de criminaliteit belanden.
Een gevoel van leegte en een behoefte aan constante bevestiging, kenmerkend voor BPS, kan zich ook manifesteren in de opvoeding. Ouders kunnen wisselend warm en afstandelijk zijn, en kinderen kunnen het gevoel krijgen dat ze constant moeten voldoen aan de behoeften van de ouder om liefde en aandacht te krijgen. Dit kan leiden tot een verstoorde ouder-kind relatie, waarbij het kind de rol van verzorger op zich neemt en zijn eigen behoeften negeert.
Ouders met BPS kunnen soms manipulatieve tactieken gebruiken om controle te behouden. Dit kan inhouden dat ze schuldgevoelens opwekken, dreigen met zelfbeschadiging of suïcide, of familieleden tegen het kind opzetten. Dit kan leiden tot een gevoel van gevangenschap en machteloosheid bij het kind. Het kind kan zich gedwongen voelen om de behoeften van de ouder voorrang te geven boven de eigen behoeften, wat de ontwikkeling van een gezonde identiteit belemmert.
Hoewel de focus vaak ligt op de moeder met BPS, is het belangrijk te erkennen dat ook vaders met BPS een aanzienlijke impact kunnen hebben op de ontwikkeling van hun kinderen. De dynamiek kan vergelijkbaar zijn, met inconsistentie, emotionele intensiteit en een gebrek aan stabiliteit.
Het is belangrijk om te benadrukken dat een diagnose BPS niet betekent dat iemand niet in staat is om een kind op te voeden. Met de juiste ondersteuning en behandeling kunnen ouders met BPS leren hun emoties te reguleren, hun mentaliserend vermogen te verbeteren en een veiligere en stabielere omgeving voor hun kinderen te creëren.
Ondersteuning kan bestaan uit psychotherapie, medicatie en psycho-educatie. Het is ook belangrijk dat de partner van de ouder met BPS ondersteuning krijgt, aangezien de zorg voor een persoon met BPS veeleisend kan zijn.
Voor kinderen is het belangrijk om toegang te hebben tot een veilige en stabiele omgeving, bijvoorbeeld bij een andere ouder, een familielid of een professionele hulpverlener. Het is ook belangrijk dat kinderen de ruimte krijgen om hun eigen emoties te uiten en te verwerken, en dat ze leren om gezonde grenzen te stellen.
Het stellen van grenzen is essentieel bij het opvoeden van een kind met BPS. Grenzen helpen kinderen om structuur en voorspelbaarheid te ervaren, wat hen kan helpen om zich veilig en beveiligd te voelen. Grenzen stellen helpt ook ouders om duidelijkheid en consistentie te bieden, wat kan helpen bij het beheersen van het impulsieve gedrag van het kind.
Voor ouders met BPS is het belangrijk om continuïteit in het contact te waarborgen. Vaste momenten vooruit plannen kan hen helpen om zich zeker te voelen en te weten dat ze op hen kunnen rekenen.
Het kan ook nuttig zijn om kinderen bij gesprekken te betrekken over de problemen die spelen, en hen de gelegenheid te geven om hun ervaringen te delen. Dit kan ouders helpen om de impact van hun gedrag op hun kinderen te begrijpen en om veranderingen door te voeren.
Een accurate en objectieve verslaglegging van de interacties met de ouders is belangrijk, om misverstanden te voorkomen en een duidelijk beeld te geven van de situatie.
Opgroeien met een ouder met borderline persoonlijkheidsstoornis kan een complexe en uitdagende ervaring zijn voor een kind. De inconsistentie, emotionele intensiteit en onvoorspelbaarheid die vaak gepaard gaan met BPS kunnen leiden tot een breed scala aan emotionele en gedragsmatige problemen. Echter, met de juiste ondersteuning en behandeling kunnen ouders met BPS leren hun emoties te reguleren en een veiligere en stabielere omgeving voor hun kinderen te creëren. Het is cruciaal dat kinderen toegang hebben tot een veilige en stabiele omgeving, en dat ze de ruimte krijgen om hun eigen emoties te uiten en te verwerken.
Wie niet van een kind geniet, ziet het allermooiste niet