Een Ouderschapsplan Opstellen: Richtlijnen voor Effectieve Co-Ouderschap
juni 27, 2025
De beslissing over de vorm van ouderschap na een scheiding is een van de meest impactvolle die ouders kunnen nemen, niet alleen voor zichzelf, maar vooral voor hun kinderen. Er bestaan verschillende vormen van ouderschap, waaronder co-ouderschap en een omgangsregeling, elk met eigen kenmerken en implicaties. Dit artikel biedt een overzicht van deze vormen, de overwegingen die een rol spelen bij de keuze, en praktische aspecten die van belang zijn.
Na een scheiding hebben ouders de keuze tussen verschillende manieren om de zorg en opvoeding van hun kinderen te organiseren. Een belangrijke onderscheid is te maken tussen gezamenlijk gezag en eenhoofdig gezag. Bij gezamenlijk gezag hebben beide ouders beslissingsbevoegdheid over belangrijke zaken betreffende het kind, terwijl bij eenhoofdig gezag slechts één ouder deze bevoegdheid heeft.
Wanneer beide ouders gezamenlijk gezag hebben, spreken we van een zorgregeling. Binnen een zorgregeling kan de verdeling van de zorg- en opvoedtaken gelijk zijn, wat bekend staat als co-ouderschap, of juist ongelijk. Bij een omgangsregeling heeft één ouder het gezag, en regelt de andere ouder de omgang met het kind. Het is belangrijk te benadrukken dat de keuze tussen een zorg- of omgangsregeling afhankelijk is van de situatie en of er sprake is van gezamenlijk of eenhoofdig gezag.
Co-ouderschap wordt vaak gezien als een gelijke verdeling van de zorg- en opvoedtaken. Echter, de praktijk kan variëren. Het is niet per se vereist dat de kinderen exact evenveel tijd bij beide ouders doorbrengen. Een verdeling van 80/20 of 60/40 kan ook passend zijn, afhankelijk van de omstandigheden en het werkritme van de ouders. De essentie van co-ouderschap is een intensieve samenwerking en een respectvolle, positieve inzet van beide ouders. Het is meer dan alleen een praktische regeling; het vereist een gezamenlijke opvoedingsvisie.
Het is een misvatting dat co-ouderschap automatisch kinderalimentatie uitsluit. De hoogte van de alimentatie is afhankelijk van de individuele omstandigheden, zoals de inkomens van beide ouders. Bij een 50/50 verdeling kunnen beide ouders een bijdrage leveren aan de kosten, en de alimentatie kan lager uitvallen dan bij andere regelingen.
Hoewel co-ouderschap vaak als ideaal wordt beschouwd, is het niet altijd de beste optie. Ouders kunnen co-ouderschap weigeren, en dit is wettelijk toegestaan. Redenen hiervoor kunnen variëren. Een ouder kan fysiek niet in staat zijn om veel voor de kinderen te zorgen, bijvoorbeeld door ziekte. Een verhuizing kan de reistijd te lang maken. Spanningen tussen de ouders, gebrek aan flexibele werktijden, de wens van het kind, of slechte communicatie kunnen ook redenen zijn om co-ouderschap te weigeren.
Het is echter belangrijk om te realiseren dat het weigeren van co-ouderschap gevolgen kan hebben voor de relatie met de ex-partner en de kinderen. Het is cruciaal om de beslissing in samenspraak te nemen, met het belang van de kinderen voorop. Een mediator kan hierbij helpen om tot een passende oplossing te komen.
Een alternatieve benadering is parallel ouderschap. In deze vorm van ouderschap communiceren ouders onregelmatig of alleen in noodgevallen. Ze gebruiken vaak e-mail, whatsapp, of een derde persoon om te communiceren over de kinderen. Elk ouder neemt eigen beslissingen over de kinderen in zijn of haar eigen huis, zonder overleg. Deze vorm komt vaak voor bij een vechtscheiding, waar er weinig tot geen communicatie tussen de ouders is.
Bij het bepalen van de meest geschikte vorm van ouderschap zijn verschillende factoren van belang. De leeftijd van het kind speelt een rol. Voor kinderen jonger dan drie jaar is een veilige hechtingsrelatie met de primaire verzorger, vaak de moeder, van groot belang. De mening van het kind, afhankelijk van de leeftijd, moet worden meegenomen. Het algemeen welzijn van het kind staat altijd voorop, en het is belangrijk om het kind zoveel mogelijk te beschermen tegen de negatieve gevolgen van de scheiding.
Een goede communicatie tussen de ouders is essentieel, ongeacht de gekozen vorm van ouderschap. Flexibiliteit is ook belangrijk, en ouders moeten bereid zijn om compromissen te sluiten.
In Nederland zijn ouders verplicht om een ouderschapsplan op te stellen wanneer ze willen scheiden en minderjarige kinderen hebben. In dit plan worden afspraken gemaakt over de zorgregeling of omgangsregeling, en andere belangrijke zaken zoals de opvoeding en financiële ondersteuning van de kinderen.
Het is raadzaam om juridisch advies in te winnen bij het opstellen van het ouderschapsplan. Een advocaat of mediator kan helpen om de rechten en plichten van beide ouders te verduidelijken, en om tot een eerlijke en evenwichtige regeling te komen.
Een mediator kan een waardevolle rol spelen bij het bereiken van een overeenkomst over de zorgregeling of omgangsregeling. De mediator begeleidt het gesprek tussen de ouders, en helpt hen om tot een oplossing te komen die in het belang is van de kinderen. Een mediator is neutraal en onpartijdig, en kan helpen om de communicatie tussen de ouders te verbeteren.
Ongeacht de gekozen vorm van ouderschap is het belangrijk om flexibel te zijn en open te communiceren. Ouders moeten bereid zijn om afspraken aan te passen wanneer dat nodig is, en om naar elkaar te luisteren. Een positieve en respectvolle relatie tussen de ouders, ook na de scheiding, is van groot belang voor het welzijn van de kinderen.
De keuze voor de juiste vorm van ouderschap na een scheiding is een persoonlijke beslissing die afhankelijk is van de specifieke omstandigheden. Co-ouderschap kan een goede optie zijn, maar het is niet voor iedereen geschikt. Parallel ouderschap is een alternatief voor ouders die niet in staat zijn om goed met elkaar te communiceren. Het is belangrijk om het belang van de kinderen voorop te stellen, en om juridisch advies in te winnen bij het opstellen van het ouderschapsplan. Flexibiliteit, communicatie en een positieve instelling zijn essentieel voor een succesvolle samenwerking, ongeacht de gekozen vorm van ouderschap.
Wie niet van een kind geniet, ziet het allermooiste niet