Co-ouderschap, Gezag en Omgangsregelingen: Een Overzicht voor Ouders
juni 27, 2025
Een scheiding of uit elkaar gaan heeft vaak ingrijpende gevolgen voor het gezinsleven, en in het bijzonder voor de kinderen. Wanneer ouders besluiten voor co-ouderschap te kiezen, betekent dit een gelijkwaardige verdeling van de zorg en verantwoordelijkheid voor de kinderen. Echter, wat gebeurt er wanneer één van de ouders een verhuizing overweegt? Deze situatie roept complexe vragen op over de rechten en plichten van beide ouders, en bovenal, over het belang van de kinderen. Dit artikel biedt een overzicht van de overwegingen en juridische aspecten rondom co-ouderschap en verhuizing, gebaseerd op beschikbare informatie.
Co-ouderschap is een vorm van zorgregeling waarbij beide ouders, ook na een scheiding, een gelijkwaardige rol blijven spelen in het leven van hun kinderen. Dit omvat niet alleen de tijdsverdeling, waarbij kinderen evenveel tijd bij beide ouders doorbrengen, maar ook de financiële verantwoordelijkheid en de gezamenlijke besluitvorming over belangrijke zaken zoals onderwijs en gezondheid. Het uitgangspunt is dat een continue en evenwichtige relatie met beide ouders in het belang is van het kind.
Het is belangrijk te benadrukken dat co-ouderschap niet altijd automatisch vanzelfsprekend is. Het vereist een goede onderlinge relatie en de bereidheid tot overleg. Wanneer de communicatie stroef verloopt of er voortdurend conflicten ontstaan, kan co-ouderschap juist nadelig uitpakken voor de kinderen. In dergelijke gevallen kan het overwegen van een andere zorgregeling, zoals een omgangsregeling waarbij één ouder de hoofdverantwoordelijkheid draagt, een betere optie zijn.
Een verhuizing, zeker wanneer deze gepaard gaat met een aanzienlijke afstand, kan een grote impact hebben op het co-ouderschap. Het kan de praktische uitvoering bemoeilijken, zoals het halen en brengen van de kinderen naar school en activiteiten, en het kan de contacttijd tussen de kinderen en de niet-verzorgende ouder verminderen. Daarom is het in de meeste gevallen vereist dat de verzorgende ouder toestemming heeft van de andere ouder voordat een verhuizing daadwerkelijk plaatsvindt.
Deze toestemming is niet altijd eenvoudig te verkrijgen. De wet staat ouders niet toe om eenzijdig beslissingen te nemen die de rechten van de andere ouder en de belangen van de kinderen aantasten. Een ouder kan niet zomaar verhuizen en de co-ouderschapsregeling aanpassen zonder overleg en instemming.
Wanneer ouders er niet in slagen om tot overeenstemming te komen over een verhuizing, kan de rechter worden ingeschakeld. De rechter zal dan een afweging maken tussen de belangen van alle betrokken partijen, met als belangrijkste uitgangspunt het belang van de kinderen. Verschillende factoren spelen hierbij een rol.
Ten eerste wordt gekeken naar de noodzaak van de verhuizing. Is de verhuizing bijvoorbeeld noodzakelijk vanwege een nieuwe baan, financiële omstandigheden, of een nieuwe relatie? Een verhuizing in verband met werk wordt over het algemeen sneller geaccepteerd dan een verhuizing om bij een nieuwe partner te gaan wonen.
Daarnaast wordt beoordeeld of de verhuizing goed is voorbereid. Is er nagedacht over de gevolgen voor de kinderen en de andere ouder? Zijn er afspraken gemaakt over een nieuwe verdeling van de zorgtaken en een nieuwe omgangsregeling? Het aanbieden om extra reiskosten te vergoeden kan ook in positieve zin worden meegenomen.
De rechter zal ook rekening houden met de afstand tussen de nieuwe woonplaats en de woonplaats van de andere ouder. Een verhuizing binnen een straal van bijvoorbeeld 10 kilometer wordt eerder goedgekeurd dan een verhuizing naar een andere provincie of zelfs naar het buitenland.
Tot slot wordt gekeken naar de leeftijd van de kinderen en hun wensen. Afhankelijk van hun leeftijd kunnen de kinderen ook worden gehoord over hun mening.
Een verhuizing naar het buitenland compliceert de situatie aanzienlijk. In het geval van co-ouderschap is een internationale verhuizing vaak niet uitvoerbaar, omdat de gelijkwaardige verdeling van de zorg en verantwoordelijkheid dan moeilijk te handhaven is. Wanneer één van de ouders naar het buitenland verhuist, is het in de meeste gevallen noodzakelijk om over te stappen op een andere zorgregeling, zoals een omgangsregeling.
Wanneer een ouder eenhoofdig gezag heeft, kan deze in principe zonder toestemming van de andere ouder naar het buitenland verhuizen met de kinderen. Echter, ook in dit geval kan de rechter ingrijpen als de verhuizing het recht van de andere ouder op omgang met de kinderen belemmert.
Co-ouderschap is niet onvoorwaardelijk. Wanneer het simpelweg niet werkt, bijvoorbeeld omdat er voortdurend ruzies ontstaan over de afspraken, of omdat de afspraken niet worden nageleefd, kan het beëindigen van het co-ouderschap een optie zijn. Ook wanneer de kinderen er moeite mee hebben, kan dit een reden zijn om over te stappen op een andere zorgregeling.
Het is echter belangrijk om te benadrukken dat co-ouderschap niet zomaar eenzijdig kan worden beëindigd. Beide ouders hebben gezag over de kinderen en moeten het eens zijn over een wijziging van de zorgregeling. Wanneer er geen overeenstemming kan worden bereikt, zal de rechter een beslissing moeten nemen.
Een ouderschapsplan is een officieel document waarin de afspraken over de zorg en opvoeding van de kinderen na een scheiding worden vastgelegd. Het is verplicht voor ouders die uit elkaar gaan en minderjarige kinderen hebben. In het ouderschapsplan kunnen ook afspraken worden opgenomen over toekomstige situaties, zoals een eventuele verhuizing.
Het is raadzaam om in het ouderschapsplan een voorziening te treffen voor het geval één van de ouders een verhuizing overweegt. Dit kan bijvoorbeeld door af te spreken dat de ouders in de buurt van elkaar blijven wonen, of door een procedure vast te leggen voor het geval er een verhuizing plaatsvindt.
Verhuizen na een scheiding, zeker in een situatie van co-ouderschap, is een complexe kwestie die zorgvuldige overweging vereist. Het is essentieel om de belangen van de kinderen voorop te stellen en te streven naar een oplossing die voor alle betrokken partijen acceptabel is. Goede communicatie en overleg tussen de ouders zijn hierbij van groot belang. Wanneer er geen overeenstemming kan worden bereikt, kan de rechter worden ingeschakeld om een beslissing te nemen, waarbij het belang van de kinderen altijd voorop staat. Een goed opgesteld ouderschapsplan kan helpen om toekomstige conflicten te voorkomen en een stabiele omgeving voor de kinderen te creëren.
Wie niet van een kind geniet, ziet het allermooiste niet