Hoogsensitief Ouderschap: Balans en Herkenning voor Ouders en Kind
juni 27, 2025
Een verhuizing na een scheiding of het beëindigen van een relatie is vaak een complexe aangelegenheid, zeker wanneer er kinderen in het spel zijn. Bij co-ouderschap, waarbij beide ouders gezamenlijk de zorg voor de kinderen dragen, roept een verhuizing specifieke vragen op over de toegestane afstand tussen de woonplaatsen van de ouders. Dit artikel biedt een overzicht van de juridische aspecten, praktische overwegingen en de rol van de rechter bij een dergelijke situatie, gebaseerd op beschikbare informatie.
Er bestaat in Nederland geen wettelijk vastgelegde maximale afstand tussen ouders bij co-ouderschap. De afspraken hierover worden idealiter vastgelegd in het ouderschapsplan, dat vervolgens door de rechter kan worden goedgekeurd. Hoewel er geen concrete wet is, hanteren rechtbanken in de praktijk vaak een maximale afstand van ongeveer 50 kilometer als richtlijn. Het is echter belangrijk te benadrukken dat deze afstandsgrens niet absoluut is en afhankelijk is van de specifieke omstandigheden van de zaak.
Een ouder die wil verhuizen met de kinderen heeft, bij gezamenlijk gezag, toestemming van de andere ouder nodig. Indien deze toestemming niet wordt verleend, kan de verhuizende ouder vervangende toestemming aanvragen bij de rechtbank. De rechter zal dan beoordelen of de verhuizing in het belang van de kinderen is.
Bij het bepalen van een acceptabele afstand spelen verschillende factoren een rol. De leeftijd van de kinderen is hierbij van belang. Jongere kinderen hebben mogelijk behoefte aan frequentere contactmomenten met beide ouders, wat een grote afstand bemoeilijkt. Oudere kinderen kunnen daarentegen beter omgaan met langere reisafstanden.
Ook de school- en activiteitenverplichtingen van de kinderen moeten worden meegenomen. Een te grote afstand kan problemen opleveren met het bijwonen van schoolactiviteiten, sportevenementen of andere buitenschoolse activiteiten. Het is essentieel dat beide ouders betrokken kunnen blijven bij het leven van het kind, ondanks de afstand.
De werkafstand van de ouders is eveneens een relevante factor. Een grote afstand kan de werklast van beide ouders vergroten, vooral als ze ver moeten reizen om hun kinderen op te halen of af te zetten.
Wanneer ouders het niet eens kunnen worden over de verhuizing en de bijbehorende afstand, kan de rechter een beslissing nemen. De rechter zal alle omstandigheden van het geval in overweging nemen, waaronder de noodzaak van de verhuizing, de mate waarin de verhuizing is doordacht en voorbereid, en de mogelijkheden om de bestaande zorgverdeling voort te zetten.
De rechter hecht waarde aan de mogelijkheden van de achterblijvende ouder om onverminderd contact te houden met de kinderen. Een eenzijdige verhuizing, zonder overleg met de andere ouder, kan negatief worden beoordeeld. Het is daarom raadzaam om een verhuizing stap voor stap in te leiden en aantoonbaar te zoeken naar alternatieven om niet te verhuizen. Argumenten als een nieuwe relatie of moeilijkheden bij het vinden van werk of woonruimte worden door de rechter doorgaans niet als doorslaggevend beschouwd.
Goede communicatie tussen de ouders is essentieel bij co-ouderschap, zeker wanneer een verhuizing in de planning zit. Het is belangrijk om open en eerlijk te praten over de verhuizing en de gevolgen daarvan voor de zorgregeling. Afspraken over transport, kosten en verblijfsduur moeten duidelijk worden vastgelegd.
Flexibiliteit is ook van belang. Er kunnen altijd situaties ontstaan waarin de afstand of andere onvoorziene omstandigheden een wijziging in de planning vereisen. Het is belangrijk om bereid te zijn om compromissen te sluiten en aanpassingen te maken om de regeling soepel te laten verlopen.
De belangen van het kind staan altijd voorop. Een verhuizing mag niet leiden tot een aantasting van de relatie tussen het kind en de achterblijvende ouder. De rechter zal beoordelen of de verhuizing het welzijn van het kind dient.
In sommige gevallen kan een verhuizing juist in het belang van het kind zijn, bijvoorbeeld als de nieuwe woonomgeving betere mogelijkheden biedt op het gebied van onderwijs, zorg of sociale contacten. Het is echter belangrijk om dit goed te onderbouwen en de rechter te overtuigen van de noodzaak van de verhuizing.
Co-ouderschap op lange afstand is mogelijk, maar vereist toewijding en inzet van beide ouders. Het is belangrijk om te onthouden dat het voor de kinderen van groot belang is om een goede relatie met beide ouders te behouden, ongeacht de afstand.
Praktische regelingen, zoals regelmatige telefonische of videocontacten, kunnen helpen om de band met de achterblijvende ouder te onderhouden. Ook is het belangrijk om afspraken te maken over de reisafstand en verblijfsduur.
Een verhuizing kan onacceptabel worden geacht als deze de mogelijkheden van de achterblijvende ouder om contact te houden met de kinderen ernstig beperkt. Dit kan het geval zijn als de afstand te groot is, de transportkosten te hoog zijn, of de reisduur te lang is.
Ook kan een verhuizing onacceptabel zijn als deze niet goed is voorbereid en de belangen van het kind niet worden gerespecteerd. Een eenzijdige verhuizing, zonder overleg met de andere ouder, kan bijvoorbeeld als onacceptabel worden beschouwd.
Een verhuizing bij co-ouderschap is een complexe kwestie die zorgvuldige afweging vereist. Er is geen wettelijk vastgelegde maximale afstand, maar rechtbanken hanteren vaak een richtlijn van ongeveer 50 kilometer. De beslissing of een verhuizing is toegestaan, hangt af van de specifieke omstandigheden van de zaak en de belangen van het kind. Goede communicatie tussen de ouders en een zorgvuldige voorbereiding zijn essentieel om een conflict te voorkomen en een regeling te treffen die voor alle partijen acceptabel is. Het inschakelen van juridisch advies kan in veel gevallen raadzaam zijn.
Wie niet van een kind geniet, ziet het allermooiste niet