Parallel Ouderschap: Een Weg Naar Rust en Duidelijkheid voor Kinderen
juni 27, 2025
Alimentatie is een financiële verplichting die voortvloeit uit de verantwoordelijkheid om in de levensonderhoudskosten van kinderen te voorzien, ook na een scheiding. De regels rondom alimentatie kunnen complex zijn, met name in situaties van co-ouderschap en wanneer één van de ouders een nieuwe partner heeft. Dit artikel biedt een overzicht van de belangrijkste aspecten van alimentatie in deze contexten, gebaseerd op beschikbare informatie.
Kinderalimentatie is een wettelijke verplichting voor ouders om bij te dragen aan de kosten van hun kinderen, ongeacht de woonsituatie van het kind. Zelfs bij co-ouderschap, waarbij de zorg en opvoeding gelijkelijk worden verdeeld, blijft deze verplichting bestaan. De hoogte van de kinderalimentatie wordt bepaald aan de hand van verschillende factoren, waaronder de inkomens van beide ouders en de kosten die met de opvoeding van het kind gemoeid zijn.
Hoewel de zorg gelijkmatig verdeeld is bij co-ouderschap, kan er nog steeds sprake zijn van kinderalimentatie om het verschil in draagkracht tussen de ouders te compenseren. Dit betekent dat de ouder met het hogere inkomen een financiële bijdrage kan leveren aan de ouder met het lagere inkomen, zodat het kind in beide huishoudens een vergelijkbaar levensniveau kan ervaren. Ook gezamenlijke kosten, zoals schoolgeld en sportactiviteiten, worden vaak in overleg gedeeld.
Bij co-ouderschap is het essentieel om duidelijke afspraken te maken over de verdeling van de kosten. De wettelijke richtlijnen voor alimentatie blijven van toepassing, wat betekent dat de berekening van de alimentatie kan worden herzien op basis van de nieuwe verdeling van zorgtaken en inkomsten. Goede communicatie en flexibiliteit tussen beide ouders zijn cruciaal om onvoorziene uitgaven en veranderende omstandigheden te kunnen aanpakken.
Het is belangrijk te benadrukken dat alimentatie wettelijk verplicht is, maar dat er bij samenwoners geen juridische toetsing of controle plaatsvindt. In de praktijk betekent dit dat ouders zelf afspraken moeten maken over de financiële bijdrage aan de kinderen.
De komst van een nieuwe partner van de alimentatieplichtige ouder heeft in principe geen invloed op de hoogte van de kinderalimentatie. Het inkomen van de nieuwe partner wordt bij de berekening van de kinderalimentatie buiten beschouwing gelaten. Dit komt doordat bij kinderalimentatie rekening wordt gehouden met forfaitaire lasten, wat gemiddelde bedragen zijn voor onder meer woonlasten.
Er is echter een uitzondering: wanneer de alimentatieplichtige geen lasten heeft, bijvoorbeeld omdat de nieuwe partner alle lasten betaalt, kunnen de forfaitaire woonlasten buiten beschouwing worden gelaten. Dit kan zowel voordelig als nadelig zijn voor de alimentatieplichtige, afhankelijk van het inkomen van de nieuwe partner.
Stiefouders zijn in principe niet verplicht om alimentatie te betalen. Echter, wanneer een stiefouder getrouwd is met de biologische ouder van het kind en het kind behoort tot het gezin van beide ouders, kan de stiefouder wel een bijdrage moeten leveren aan de verzorging van het kind. In dat geval kan de rechter de kinderalimentatie verlagen die de biologische ouder moet betalen.
Als de nieuwe partner van de ex-partner ouderlijk gezag krijgt over de kinderen, kan dit ook leiden tot een aanpassing van de alimentatie. De rechter zal dan beoordelen of de nieuwe partner een bijdrage moet leveren aan de verzorging van de kinderen.
De alimentatieverplichting is niet statisch. Veranderingen in de financiële situatie van beide ouders, zoals een nieuwe baan, een lager inkomen of de komst van een nieuw kind, kunnen aanleiding geven tot een herziening van de alimentatie. Ook een wijziging in de omgangsregeling kan van invloed zijn op de hoogte van de alimentatie.
De partneralimentatie stopt in bepaalde situaties, zoals wanneer de ontvangende partner voldoende inkomen heeft om van te leven, met een ander trouwt, een geregistreerd partnerschap aangaat of gaat samenwonen, of overlijdt.
De duur van de partneralimentatie is afhankelijk van het jaar waarin de afspraak is gemaakt of de rechter de alimentatie heeft vastgesteld. Sinds 1 januari 2020 geldt een maximale duur van 5 jaar, tenzij er sprake is van bepaalde uitzonderingen, zoals de aanwezigheid van gezamenlijke kinderen of een langdurig huwelijk.
Voor afspraken die zijn gemaakt vóór 1 januari 2020 gelden andere regels. De duur van de partneralimentatie kan variëren van de duur van het huwelijk tot maximaal 12 jaar, afhankelijk van de omstandigheden.
Het Landelijk Bureau Inning Onderhoudsbijdragen (LBIO) kan worden ingeschakeld om de betaling van alimentatie te innen wanneer de betalende ouder niet vrijwillig betaalt. Het inschakelen van het LBIO is gratis voor de ontvangende ouder, maar de betalende ouder moet kosten betalen.
Bij samengestelde gezinnen, waarbij ouders opnieuw een gezin vormen met een nieuwe partner, kan de berekening van de alimentatie complex zijn. De rechter zal rekening houden met de draagkracht van beide ouders en de bijdrageplicht van de nieuwe partner. In sommige gevallen kan het nodig zijn om de draagkracht gelijkelijk over alle kinderen te verdelen, tenzij er sprake is van een duidelijk verschil in behoefte van de kinderen.
Partneralimentatie kan in bepaalde gevallen worden afgetrokken van de belasting. Ontvangen partneralimentatie moet daarentegen worden opgegeven als inkomen. Kinderalimentatie is vrijgesteld van belasting.
Alimentatie is een belangrijk aspect van de financiële regelingen na een scheiding. De regels rondom alimentatie kunnen complex zijn, met name in situaties van co-ouderschap en wanneer één van de ouders een nieuwe partner heeft. Het is essentieel om duidelijke afspraken te maken en rekening te houden met de veranderende omstandigheden. Het inschakelen van juridisch advies kan helpen om de juiste beslissingen te nemen en ervoor te zorgen dat de financiële belangen van alle betrokkenen worden beschermd.
Wie niet van een kind geniet, ziet het allermooiste niet