Rechten en Plichten van Vaders bij Co-Ouderschap en Omgangsregelingen
juni 27, 2025
Het beëindigen van een relatie brengt vaak complexe vragen met zich mee, niet alleen over de verdeling van bezittingen, maar ook over het welzijn van gedeelde huisdieren. Steeds vaker wordt de vraag gesteld of een vorm van “co-ouderschap” voor honden mogelijk is, vergelijkbaar met de regelingen die voor kinderen worden getroffen. Dit artikel onderzoekt de juridische aspecten, praktische overwegingen en mogelijke oplossingen voor het delen van de zorg voor een hond na een scheiding of relatiebreuk, gebaseerd op beschikbare informatie.
Juridische Status van de Hond
Juridisch gezien wordt een hond in Nederland beschouwd als een roerende zaak, vergelijkbaar met een auto of meubelstuk. Dit betekent dat er geen wettelijke omgangsregeling bestaat voor honden, zoals die er wel is voor kinderen. De wet erkent de hond niet als een familielid met eigen rechten. De eigenaar van de hond bepaalt in principe waar het dier woont en wie er contact mee mag hebben. Dit in tegenstelling tot de Wet Bevordering Voortgezet Ouderschap en Zorgvuldige Scheiding (2009), die het recht van kinderen op zorg door beide ouders benadrukt.
De eigendom van de hond is cruciaal. Als de eigendom vaststaat, bijvoorbeeld door een aankoopbewijs of registratie bij een dierenarts, dan is de eigenaar in beginsel verantwoordelijk voor de hond. Wanneer er geen schriftelijk bewijs is, en de hond tijdens een huwelijk in gemeenschap van goederen is verkregen, worden beide partners als eigenaar beschouwd. In dergelijke gevallen kan een rechter een beslissing nemen over wie de hond krijgt, rekening houdend met de belangen van beide partijen en het welzijn van het dier.
Eigendom en Afspraken
Het is essentieel om vast te stellen wie de juridische eigenaar van de hond is. Indien er geen duidelijke eigenaar is, kan de rechter een belangenafweging maken. Factoren die hierbij een rol spelen zijn wie de hond heeft gekocht, wie de kosten van de verzorging heeft gedragen en hoe de hond in de relatie werd behandeld.
Zelfs zonder wettelijke omgangsregeling kunnen ex-partners afspraken maken over de verzorging en verdeling van kosten. Deze afspraken kunnen worden vastgelegd in een echtscheidingsconvenant, waardoor ze juridisch bindend worden. Het is raadzaam om duidelijke afspraken te maken over trainingsmethoden, voedertijden, wandelroutines en huisregels om verwarring voor de hond te voorkomen.
Praktische Overwegingen voor "Co-ouderschap"
Hoewel er geen wettelijke basis is voor co-ouderschap voor honden, is het in de praktijk wel mogelijk om een regeling te treffen waarbij beide ex-partners de zorg voor de hond delen. Dit vereist een goede onderlinge communicatie en bereidheid tot compromissen.
Een succesvolle regeling vereist duidelijke afspraken over:
- Wie betaalt welke kosten (voeding, dierenarts, verzekering).
- Vaste wisseldagen voor het verblijf van de hond.
- Verantwoordelijkheid bij noodgevallen.
- Consistentie in opvoeding en training.
Het is belangrijk om te overwegen of de hond geschikt is voor een dergelijke regeling. Honden met verlatingsangst, sterke gehechtheid aan één persoon, of die gevoelig zijn voor veranderingen, kunnen mogelijk niet goed omgaan met het wisselen van omgeving.
Alternatieve Oplossingen
Naast co-ouderschap zijn er andere mogelijkheden om de zorg voor een hond te delen na een relatiebreuk:
- Deel-baasjesschap met een derde: Sommige platforms, zoals Co Pet Parent, brengen hondenbezitters in contact met liefhebbers die bereid zijn om de zorg voor een hond te delen. Dit kan een oplossing zijn als beide ex-partners niet in staat zijn om de volledige zorg op zich te nemen.
- Wisselende verzorging: Een regeling waarbij de hond afwisselend bij beide ex-partners verblijft, zonder dat er sprake is van gezamenlijke eigendom.
- Volledige overdracht van eigendom: Eén van de ex-partners neemt de volledige verantwoordelijkheid voor de hond, eventueel met een financiële vergoeding van de andere partner.
Het Belang van het Welzijn van de Hond
Bij alle beslissingen die worden genomen, moet het welzijn van de hond voorop staan. Een stabiele en liefdevolle omgeving is essentieel voor het dier. Het is belangrijk om te voorkomen dat de hond in een situatie terechtkomt waarin hij stress ervaart of verwaarloosd wordt.
Sommige signalen kunnen erop wijzen dat een hond niet geschikt is voor co-ouderschap, zoals verlatingsangst of een sterke gehechtheid aan één persoon. In dergelijke gevallen is het wellicht beter om de hond volledig aan één van de ex-partners toe te vertrouwen.
Juridische Stappen en Mediation
Indien ex-partners er niet uitkomen, kan een rechter worden ingeschakeld om een beslissing te nemen over het lot van de hond. De rechter zal de situatie beoordelen en rekening houden met de belangen van beide partijen en het welzijn van het dier.
Mediation kan een waardevol alternatief zijn voor een rechtszaak. Een mediator kan helpen om tot een eerlijke en werkbare oplossing te komen die voor alle betrokkenen acceptabel is. Bij Considerans mediation wordt niet alleen gekeken naar de wettelijke aspecten, maar ook naar wat emotioneel en praktisch het beste werkt voor alle betrokkenen, inclusief de hond.
Conclusie
Hoewel er geen wettelijke omgangsregeling bestaat voor honden, is het in de praktijk mogelijk om afspraken te maken over de zorg voor een hond na een scheiding of relatiebreuk. Een succesvolle regeling vereist een goede onderlinge communicatie, duidelijke afspraken en een focus op het welzijn van het dier. Indien ex-partners er niet uitkomen, kan een rechter of mediator worden ingeschakeld om te helpen bij het vinden van een oplossing. Het is essentieel om te onthouden dat de hond, ondanks zijn juridische status als roerende zaak, een belangrijk lid van het gezin kan zijn en de zorg en aandacht verdient die hij nodig heeft.
Vorige week een nieuwe gevel bij de BSO gekregen. Nieuwe kozijnen, nieuw glas en deur.
