Co-ouderschap en Financiële Ondersteuning: Een Overzicht voor Ouders
juni 27, 2025
Co-ouderschap is een vorm van ouderschap die steeds vaker wordt toegepast na een scheiding. Het houdt in dat beide ouders betrokken blijven bij de zorg en opvoeding van hun kind, met een verdeling van de tijd die het kind bij elk van hen doorbrengt. Deze regeling vereist een constructieve samenwerking tussen de ouders en is niet altijd mogelijk, maar kan in veel gevallen een positieve uitkomst bieden voor zowel het kind als de ouders. Dit artikel biedt een overzicht van de verschillende aspecten van co-ouderschap, de voorwaarden, de voordelen en de aandachtspunten.
Co-ouderschap is een regeling waarbij ouders, na een scheiding, gezamenlijk de zorg en opvoeding van hun kind(eren) blijven dragen. Dit betekent dat het kind een aanzienlijk deel van de tijd bij beide ouders verblijft. Een veelvoorkomende verdeling is ten minste drie dagen per week bij de ene ouder en ten minste drie dagen per week bij de andere ouder, of een roulerende regeling waarbij het kind om de week bij elke ouder verblijft. Het is belangrijk te benadrukken dat co-ouderschap niet afgedwongen kan worden; beide ouders moeten welwillend zijn en bereid tot samenwerking.
Co-ouderschap is meer dan alleen een verblijfsregeling. Het omvat ook het delen van verantwoordelijkheden, het nemen van gezamenlijke beslissingen over belangrijke zaken zoals onderwijs en gezondheid, en het onderhouden van een goede communicatie. Het doel is om het kind te beschermen tegen de negatieve gevolgen van een scheiding en een stabiele en liefdevolle omgeving te bieden.
Er zijn een aantal voorwaarden waaraan voldaan moet worden om co-ouderschap succesvol te laten verlopen. Een belangrijke voorwaarde is dat beide ouders in staat zijn tot constructief overleg over de kinderen. Indien dit niet het geval is, kan mediation een uitkomst bieden. Daarnaast is het van belang dat de woonafstand tussen de ouders niet te groot is, idealiter minder dan 10 kilometer. Een grote afstand kan praktische problemen opleveren, bijvoorbeeld met betrekking tot school, vriendjes en hobby’s.
Een andere essentiële voorwaarde is dat beide ouders achter het co-ouderschap staan. Als één van de ouders niet ondersteunend is, kan dit leiden tot conflicten en spanningen, wat schadelijk kan zijn voor het kind. Co-ouderschap is dus alleen geschikt voor ouders die op een redelijke manier uit elkaar zijn gegaan en nog tot op zekere hoogte met elkaar willen en kunnen communiceren, zij het alleen over de opvoeding van het kind.
Een ouderschapsplan is een schriftelijke overeenkomst waarin de afspraken over de zorg en opvoeding van de kinderen na een scheiding zijn vastgelegd. Het opstellen van een ouderschapsplan is wettelijk verplicht voor ouders die willen scheiden en kinderen hebben jonger dan 18 jaar. In het ouderschapsplan moeten in ieder geval afspraken worden gemaakt over de zorgregeling of omgangsregeling, de communicatie tussen de ouders, de besluitvorming over belangrijke zaken en de kosten van de verzorging en opvoeding (kinderalimentatie).
Het is belangrijk om het ouderschapsplan regelmatig te evalueren en aan te passen aan veranderende omstandigheden. Kinderen ontwikkelen zich voortdurend en situaties kunnen veranderen, bijvoorbeeld wanneer een van de ouders werkloos wordt of verhuist. Het is handig om momenten af te spreken waarop de ouders samen bekijken hoe alles loopt en of de afspraken moeten worden aangepast, bijvoorbeeld een jaar na de scheiding.
Co-ouderschap heeft ook financiële gevolgen. Beide ouders zijn verplicht om bij te dragen in de kosten voor de zorg en opvoeding van het kind, zoals kleding, voeding, onderdak, onderwijs en medische behandelingen. In veel gevallen moet de ouder met een hoger inkomen alimentatie betalen aan de andere ouder.
Ouders kunnen er ook voor kiezen om een gezamenlijke kinderrekening te openen, waarop maandelijks een bedrag wordt gestort op basis van draagkracht, inclusief de kinderbijslag. Dit geld kan vervolgens worden gebruikt voor de kosten van de kinderen. De hoogte van het kindgebonden budget en andere toeslagen kan veranderen bij co-ouderschap, het is daarom belangrijk om dit te controleren bij de Belastingdienst.
Het kan voorkomen dat afspraken die in het ouderschapsplan zijn gemaakt, in de praktijk niet goed werken of dat er na verloop van tijd aanpassingen nodig zijn. In dat geval is het belangrijk om dit met de ex-partner te bespreken en te kijken welke wijzigingen er gemaakt moeten worden. Nieuwe afspraken kunnen worden vastgelegd in een nieuwe versie van het ouderschapsplan.
Een goede reden voor het aanpassen van het ouderschapsplan kan zijn dat een van de ouders de gemaakte afspraken niet nakomt, dat een verhuizing bepaalde omgangsregelingen niet meer mogelijk maakt, of dat andere omstandigheden zijn veranderd.
Een andere vorm van ouderschap na scheiding is parallel ouderschap. In deze vorm communiceren ouders onregelmatig of alleen in noodgevallen en hebben ze zo min mogelijk met elkaar te maken. Elke ouder neemt eigen beslissingen over de kinderen, zolang ze in het huis van die ouder zijn. Parallel ouderschap kan een oplossing zijn als de relatie tussen de ouders zeer gespannen is, maar vereist vaak de hulp van een onafhankelijke derde, zoals een mediator, om het contact tussen de ouders te ondersteunen.
Om co-ouderschap succesvol te laten werken, is het belangrijk om regelmatig te evalueren hoe het gaat en om open en eerlijk te communiceren met de ex-partner. Ouders kunnen afspraken maken om periodiek samen te zitten en te bespreken wat goed gaat en wat verbeterd kan worden. Het is belangrijk om te onthouden dat het co-ouderschap in het belang van het kind is en dat beide ouders hun best moeten doen om een goede relatie met het kind te onderhouden.
Co-ouderschap is niet altijd de beste oplossing. Wanneer er sprake is van huiselijk geweld, ernstige conflicten of psychische problemen bij een van de ouders, kan co-ouderschap schadelijk zijn voor het kind. In dergelijke gevallen is het belangrijk om de hulp van een professional in te schakelen om te bepalen welke vorm van ouderschap het meest geschikt is.
Ouders die moeite hebben met het opstellen van een ouderschapsplan of het regelen van co-ouderschap, kunnen hulp en advies inwinnen bij verschillende instanties, zoals een mediator, een advocaat of het Juridisch Loket. Er zijn ook online platforms beschikbaar die ouders kunnen helpen bij het opstellen van een ouderschapsplan.
Conclusie
Co-ouderschap kan een waardevolle regeling zijn voor ouders die uit elkaar gaan en hun kinderen willen blijven opvoeden. Het vereist echter wel een constructieve samenwerking, goede communicatie en de bereidheid om afspraken te maken en deze aan te passen aan veranderende omstandigheden. Door de voorwaarden en aandachtspunten in acht te nemen, kunnen ouders ervoor zorgen dat co-ouderschap een positieve uitkomst biedt voor zowel het kind als de ouders.
Wie niet van een kind geniet, ziet het allermooiste niet