Co-ouderschap: Rechten, Weigering en het Belang van het Kind
juni 27, 2025
In de praktijk van co-ouderschap, waarbij ouders de zorg voor hun kinderen gelijkelijk delen, rijst vaak de vraag of kinderalimentatie nog van toepassing is. Het uitgangspunt is dat een kind niet mag lijden onder de financiële verschillen tussen de huishoudens van gescheiden ouders, en dat de levensstandaard bij beide ouders zoveel mogelijk gelijk moet zijn. Echter, de concrete invulling van deze principes kan complex zijn. Dit artikel biedt een overzicht van de regels en overwegingen rondom kinderalimentatie bij co-ouderschap, gebaseerd op beschikbare informatie.
Kinderalimentatie is bedoeld om ervoor te zorgen dat de kosten van de verzorging en opvoeding van een kind, ook na een scheiding, gedekt blijven. Deze kosten omvatten onder andere huisvesting, voeding, kleding, schoolgeld en kosten voor sport en hobby’s. De verplichting tot het betalen van kinderalimentatie is wettelijk vastgelegd en is gebaseerd op het principe dat ouders naar rato van hun draagkracht moeten bijdragen aan de kosten van hun kinderen. De draagkracht wordt berekend aan de hand van het netto inkomen van de ouders, waarbij ook het kindgebonden budget wordt meegenomen.
Hoewel co-ouderschap vaak wordt geassocieerd met een gelijke verdeling van kosten, betekent dit niet automatisch dat er geen kinderalimentatie meer betaald hoeft te worden. Verschillende factoren kunnen bepalen of alimentatie verschuldigd is.
Ten eerste kan er sprake zijn van kinderalimentatie als er een significant verschil bestaat tussen de inkomens van de ouders. In dat geval kan de ouder met het hogere inkomen een bijdrage moeten leveren aan de ouder met het lagere inkomen, om de levensstandaard van het kind in beide huishoudens zoveel mogelijk gelijk te houden.
Ten tweede kan alimentatie verschuldigd zijn als de kinderen meer tijd doorbrengen bij de ene ouder dan bij de andere ouder. Dit kan leiden tot een ongelijke verdeling van de kosten, waarbij de ouder bij wie het kind minder tijd doorbrengt, een financiële bijdrage kan moeten leveren.
Ten derde kan alimentatie verschuldigd zijn als de ene ouder buiten zijn schuld om gedurende een langere periode hogere kosten moet maken dan de andere ouder.
De hoogte van de kinderalimentatie wordt berekend aan de hand van de behoefte van het kind en de draagkracht van de ouders. De behoefte van het kind wordt bepaald door rekening te houden met factoren zoals het netto gezinsinkomen voor de scheiding, het aantal kinderen, de leeftijd van de kinderen en de zorgregeling. De draagkracht van de ouders wordt berekend aan de hand van hun netto inkomen en eventuele andere inkomsten.
Bij de berekening wordt vaak gebruik gemaakt van alimentatienormen, ook wel Tremanormen genoemd. Deze normen geven een indicatie van de hoogte van de alimentatie op basis van het inkomen van de ouders en de leeftijd van het kind. Rechters hanteren deze normen als richtlijn, maar kunnen in specifieke gevallen afwijken van de normen, bijvoorbeeld als er sprake is van bijzondere omstandigheden.
Een zorgkorting wordt automatisch toegepast bij de berekening, rekening houdend met de tijd die elk van de ouders besteedt aan de verzorging van het kind.
De zorgregeling speelt een belangrijke rol bij de bepaling van de kinderalimentatie. Bij een 50/50 co-ouderschap, waarbij de zorg gelijkelijk verdeeld is, is de kans groter dat er geen of slechts een geringe alimentatie verschuldigd is. Dit komt omdat de kosten van de verzorging en opvoeding van het kind in dat geval gelijkelijk verdeeld zijn over beide ouders.
Echter, zelfs bij een 50/50 co-ouderschap kan er nog steeds sprake zijn van alimentatie als er een significant verschil is in inkomen tussen de ouders. In dat geval kan de ouder met het hogere inkomen een bijdrage moeten leveren om de levensstandaard van het kind in beide huishoudens gelijk te houden.
De onderhoudsplicht voor kinderen geldt in principe tot het kind 21 jaar is. Echter, er kunnen uitzonderingen zijn op deze regel, bijvoorbeeld als het kind gehandicapt is en niet zelf in zijn levensonderhoud kan voorzien.
Na het bereiken van de 18e verjaardag wordt de kinderalimentatie over het algemeen overgemaakt naar het kind zelf, in plaats van naar de ex-partner. Ouders kunnen in overleg afspreken dat de alimentatie nog steeds naar de ex-partner gaat.
Als het kind 18 jaar is geworden en minstens het minimumjeugdloon verdient, wordt het als financieel zelfstandig beschouwd en hoeft er geen kinderalimentatie meer betaald te worden.
De Belastingdienst gaat in principe uit van een situatie waarbij het kind bij een van beiden woont. Voor het toekennen van de heffingskorting is het criterium wie van de ouders het kind meer dan zes maanden per jaar in het bevolkingsregister heeft staan ingeschreven.
De kinderbijslag, huursubsidie en Wet Tegemoetkoming Schoolkosten zijn niet ingericht op co-ouderschap. De kindertoeslag en tegemoetkoming schoolkosten worden per kind maar aan één ouder uitgekeerd. De Sociale Verzekeringsbank (SVB) kan wel een deeluitkering van de kindertoeslag aan iedere ouder doen, maar dit moet specifiek worden verzocht.
Het is raadzaam om in geval van co-ouderschap duidelijke afspraken te maken over de kinderalimentatie en deze afspraken vast te leggen in een ouderschapsplan. Als ouders er samen niet uitkomen, kan het verstandig zijn om juridisch advies in te winnen of een mediator in te schakelen.
Het openen van een kinderrekening kan een overzichtelijke manier zijn om de kosten voor de kinderen te beheren en te zorgen voor transparantie. Op deze rekening kunnen beide ouders een bedrag storten en worden de uitgaven voor de kinderen betaald.
Het is belangrijk om te onthouden dat de belangen van het kind voorop staan. De afspraken over de kinderalimentatie moeten in het belang van het kind worden gemaakt en moeten ervoor zorgen dat het kind een goede levensstandaard heeft in beide huishoudens.
Kinderalimentatie bij co-ouderschap is een complex onderwerp dat afhankelijk is van verschillende factoren, waaronder het inkomen van de ouders, de zorgregeling en de behoefte van het kind. Hoewel co-ouderschap vaak wordt geassocieerd met een gelijke verdeling van kosten, betekent dit niet automatisch dat er geen alimentatie verschuldigd is. Het is belangrijk om duidelijke afspraken te maken en deze vast te leggen, om conflicten te voorkomen en ervoor te zorgen dat de belangen van het kind voorop staan.
Wie niet van een kind geniet, ziet het allermooiste niet