Seksuele opvoeding in de basisschool: Aanpak, thema’s en betekenis
juli 11, 2025
Het aanleren van het zeggen van “sorry” is een belangrijk onderdeel van de sociale en emotionele ontwikkeling van een kind. Echter, uit verschillende bronnen blijkt dat het simpelweg dwingen tot een verontschuldiging vaak weinig effect heeft en zelfs contraproductief kan zijn. Dit artikel onderzoekt de complexiteit van ‘sorry zeggen’ bij kinderen, gebaseerd op inzichten uit diverse rapporten en observaties, en biedt praktische richtlijnen voor ouders en opvoeders.
Het is voor kinderen niet vanzelfsprekend om te begrijpen waarom het belangrijk is om excuses aan te bieden. Volgens een rapport is het voor volwassenen vaak al lastig om toe te geven dat ze fout zitten, laat staan voor een kind dat nog bezig is met het ontwikkelen van empathie en zelfbewustzijn. “Sorry zeggen is niet genoeg,” stelt een artikel, en benadrukt dat een oppervlakkige verontschuldiging weinig waarde heeft. Het dwingen tot een ‘sorry’ kan leiden tot schaamte en defensief gedrag, waardoor het kind leert dat het gaat om het voldoen aan een verplichting, en niet om het tonen van spijt. Een kind kan dan een ‘sorry’ mompelen zonder daadwerkelijk te begrijpen wat het betekent.
Sommige mensen vinden het überhaupt moeilijk om hun excuses aan te bieden, omdat ze bang zijn dat dit leidt tot meer beschuldigingen of conflicten. Dit mechanisme kan ook bij kinderen aanwezig zijn, waardoor ze liever de schuld bij een ander leggen of smoesjes verzinnen.
Het aanleren van ‘sorry zeggen’ is nauw verbonden met de ontwikkeling van empathie en het besef van verantwoordelijkheid. Een kind moet eerst begrijpen wat de impact van zijn of haar acties op anderen is. Dit vereist dat ouders en opvoeders de situatie uitleggen en het kind helpen om zich in de ander te verplaatsen. “Kijk eens naar je broertje, hij is verdrietig. Hoe denk je dat dat komt?” is een voorbeeld van een manier om dit te stimuleren.
Het is belangrijk om te onthouden dat kinderen leren door observatie. Als ouders zelf oprecht hun fouten toegeven en excuses aanbieden, geven ze het goede voorbeeld. “Als jij zelf oprechte excuses aanbiedt als je bijvoorbeeld per ongeluk iets te streng zegt, leren kinderen dat sorry zeggen iets natuurlijks en normaals is.” Dit laat zien dat het tonen van kwetsbaarheid geen zwakte is, maar juist een teken van kracht.
Het dwingen tot een verontschuldiging is zelden effectief. In plaats daarvan is het belangrijk om een kind de ruimte te geven om de situatie te begrijpen en zelf te beslissen of en hoe het zijn of haar spijt wil uiten. Een alternatieve benadering is om te vragen: “Wil je iets zeggen of doen om het weer goed te maken?” of “Misschien wil je straks even sorry zeggen als je daar klaar voor bent.”
Niet alle kinderen uiten hun spijt op dezelfde manier. Sommige kinderen vinden het moeilijk om woorden te gebruiken en laten hun spijt zien door een knuffel, een tekening of een helpende hand. Het is belangrijk om deze uitingen te accepteren en te waarderen. Een rapport benadrukt dat het bieden van alternatieven voor woorden, zoals een tekening maken of helpen met een taak, vooral nuttig kan zijn voor jongere kinderen of kinderen die moeite hebben met het onder woorden brengen van hun emoties.
Rituelen kunnen een waardevolle rol spelen bij het aanleren van ‘sorry zeggen’. In sommige culturen en religies worden specifieke gebeden of symbolen gebruikt om spijt te uiten en om vergeving te vragen. Een artikel beschrijft bijvoorbeeld het gebruik van een steen of een stok die doorgegeven wordt tijdens een gebedsmoment, waarbij elk gezinslid de gelegenheid krijgt om sorry te zeggen of om dankbaarheid te uiten.
Ook het zingen van liedjes over ‘sorry zeggen’ kan kinderen helpen om de betekenis ervan te begrijpen. Een kinderkoor heeft bijvoorbeeld een lied geschreven dat vragen stelt over de redenen om sorry te zeggen, zoals “Moet je ook sorry zeggen, als iets per ongeluk ging?” Dit stimuleert kinderen om na te denken over de complexiteit van excuses.
De manier waarop je ‘sorry zeggen’ aanleert, moet aangepast worden aan de leeftijd en het ontwikkelingsniveau van het kind. Bij peuters is het belangrijk om de focus te leggen op het benoemen van emoties en het helpen van het kind om te begrijpen dat zijn of haar acties gevolgen hebben. Bij oudere kinderen kun je meer de nadruk leggen op het nemen van verantwoordelijkheid en het bedenken van manieren om de situatie te herstellen.
Een voorbeeld van een praktische aanpak is om te vragen: “Wat kun je doen om het goed te maken?” of “Hoe zou jij je voelen als iemand dit bij jou deed?” Dit helpt het kind om zich in de ander te verplaatsen en om een oplossing te bedenken.
Het is belangrijk om te voorkomen dat kinderen leren om automatisch ‘sorry’ te zeggen zonder er echt over na te hebben gedacht. Dit kan leiden tot een oppervlakkige verontschuldiging die weinig waarde heeft. In plaats daarvan is het belangrijk om het kind aan te moedigen om na te denken over wat het heeft gedaan en waarom het spijt heeft.
Een rapport waarschuwt dat het dwingen tot een verontschuldiging kan leiden tot schaamte en defensief gedrag. Het is belangrijk om een veilige omgeving te creëren waarin het kind zich vrij voelt om zijn of haar emoties te uiten en om fouten toe te geven.
Het aanleren van ‘sorry zeggen’ is ook verbonden met de ontwikkeling van assertiviteit en zelfvertrouwen. Een kind dat leert om zijn of haar fouten toe te geven, leert ook om verantwoordelijkheid te nemen voor zijn of haar acties en om respect te tonen voor anderen. Dit draagt bij aan een positief zelfbeeld en aan gezonde relaties.
Het is belangrijk om te onthouden dat het tonen van kwetsbaarheid geen zwakte is, maar juist een teken van kracht. Door het goede voorbeeld te geven en door het kind aan te moedigen om zijn of haar emoties te uiten, help je het kind om een evenwichtige en gezonde persoonlijkheid te ontwikkelen.
Het aanleren van ‘sorry zeggen’ is een complex proces dat meer vereist dan alleen het dwingen tot een verontschuldiging. Het is belangrijk om de focus te leggen op het ontwikkelen van empathie, het nemen van verantwoordelijkheid en het creëren van een veilige omgeving waarin het kind zich vrij voelt om zijn of haar emoties te uiten. Door het goede voorbeeld te geven, door alternatieven voor woorden te bieden en door rituelen en symboliek te gebruiken, kunnen ouders en opvoeders kinderen helpen om ‘sorry zeggen’ te leren en te menen. “Sorry zeggen is niet genoeg,” stelt een artikel, en benadrukt dat een oprechte verontschuldiging een belangrijke stap is in de ontwikkeling van een kind. Het gaat erom dat kinderen leren dat fouten maken menselijk is, en dat het tonen van spijt en het herstellen van relaties essentieel zijn voor een harmonieus leven. Volgens een rapport is het belangrijk om te onthouden dat het weigeren van excuses vaak voortkomt uit een kwetsbaar zelfbewustzijn, en dat het aanbieden van excuses juist kan leiden tot een diepere emotionele band.
Wie niet van een kind geniet, ziet het allermooiste niet