Kinderopvang in Arendonk: Uitgebreid aanbod en kwaliteitszorg voor jonge kinderen
juli 17, 2025
Schurft is een huidaandoening die in de kinderopvang steeds vaker voorkomt. Het wordt veroorzaakt door een klein mijtje dat zich verspreidt via lichaamscontact of via kleding en beddengoed. Als ouders of medewerkers schurft op de kinderopvang signaleren, is het belangrijk om actie te ondernemen. In dit artikel wordt uitgelegd hoe schurft zich verspreidt, wat de symptomen zijn, wat de juiste behandeling is en hoe het voorkomen kan worden. Ook wordt ingegaan op de rol van de GGD en de verantwoordelijkheid van kinderopvanginstellingen.
Wat is schurft?
Schurft is een huidaandoening die wordt veroorzaakt door een beestje, een zoogdierenmijt. Deze mijten groeven zich in de huid, wat leidt tot jeukklachten, rode bultjes en schilfers. Het is een besmettelijke aandoening, die zich vooral verspreidt via lichaamscontact of via kleding en beddengoed. Ondanks dat het een onaangename aandoening is, is schurft niet gevaarlijk en kan het meestal snel worden behandeld.
In de kinderopvang kan schurft voorkomen, bijvoorbeeld als een kind of medewerker besmet raakt. Het is daarom belangrijk dat kinderopvanginstellingen snel op de hoogte raken van een mogelijke schurftbesmetting en passende maatregelen nemen. Ook ouders kunnen hierbij een rol spelen door aandacht te hebben voor de symptomen en de juiste maatregelen te ondernemen.
Hoe verspreidt schurft zich?
Schurft verspreidt zich vooral via direct lichaamscontact. Dit kan bijvoorbeeld gebeuren wanneer kinderen elkaar langdurig knuffelen of in bed liggen. Daarnaast kunnen schurftmijten ook overleven op kleding, beddengoed en handdoeken tot maximaal drie dagen. Hierdoor is het mogelijk om schurft op te lopen door het gebruik van beddengoed of kleding van iemand die schurft heeft.
Volgens de informatie uit bron [4], is schurft bijvoorbeeld mogelijk als een kind langer dan 15 minuten in contact komt met iemand die besmet is. Ook herhaald huidcontact, zoals bij verzorging van een ouder met schurft, kan leiden tot besmetting. Ouders en medewerkers moeten hier dus aandacht aan besteden, vooral in een kinderopvangomgeving waar kinderen vaak dicht bij elkaar zijn.
Symptomen van schurft
De symptomen van schurft zijn typisch te herkennen aan het voelen van intense jeuk. Hierbij ontstaan rode bultjes of blaarachtige plekken, die vaak te zien zijn in de vingergaten, ellebogen, handpalmen, de ellebogen, de taille, de billen en de schenen. De huid kan ook schilferen en voelt soms als een beetje gezwollen. De jeukklachten kunnen vooral 's nachts heviger zijn, wat leidt tot slechte slaap en ongemak.
Als een kind schurft heeft, kunnen ouders op deze symptomen letten. Het is echter belangrijk om niet alleen te reageren op de aanwezigheid van rode plekken, maar ook op de klachten van het kind. Als het kind voortdurend krabt of klagt over ongemak, is het verstandig om contact op te nemen met een huisarts of de GGD.
Wat is de behandeling van schurft?
De behandeling van schurft bestaat uit een medicamenteuze aanpak. De meest gebruikte behandelingen zijn een medicinale crème of een medicinale gel die op de huid wordt aangebracht. In sommige gevallen kan ook een medicijn per mond worden voorgeschreven. De behandeling moet worden toegediend volgens de instructies van de arts, doorgaans over de hele lichaamshuid, behalve het gezicht en de genitaliën.
Naast het besmette kind moet ook de hele gezinstroep, inclusief ouders, broers, zussen en eventuele andere inwonende familieleden, worden behandeld. Dit is belangrijk omdat schurft zich snel verspreidt binnen gezinnen. De behandeling is doorgaans niet pijnlijk, maar kan een gevoel van branden of jeuk veroorzaken. Volgens bron [3], is schurft 12 uur na de start van de behandeling niet meer besmettelijk.
Rol van de GGD
Schurft is een meldingsplichtige ziekte volgens artikel 26 van de Wet publieke gezondheid (bron [5]). Als in een kinderopvanginstelling twee of meer personen schurft hebben of vermoedelijk besmet zijn, moet de GGD hiervan op de hoogte worden gesteld. De GGD kan dan actie ondernemen, zoals het informeren van andere ouders en medewerkers, het geven van advies over de behandeling en het voorkomen van verdere verspreiding.
Het is belangrijk dat kinderopvanginstellingen samenwerken met de GGD om de situatie onder controle te houden. Dit betekent dat ze de GGD op de hoogte moeten brengen van eventuele schurftgevallen en dat ze de aanbevolen maatregelen moeten uitvoeren. Ouders kunnen ook contact opnemen met de GGD om advies te krijgen, bijvoorbeeld als ze vragen hebben over de behandeling of als ze denken dat hun kind schurft heeft opgelopen in de opvang.
Wat kunnen ouders en medewerkers doen?
Ouders en medewerkers in de kinderopvang kunnen verschillende maatregelen nemen om schurft te voorkomen of te beheersen. Eén van de belangrijkste stappen is het herkennen van de symptomen en het snel reageren. Als een kind schurft heeft of wordt vermoed, is het verstandig om direct contact op te nemen met een arts of de GGD.
Naast behandeling is het ook belangrijk om de juiste hygiëne te hanteren. Dit betreft het wassen van kleding en beddengoed op minstens 50 graden Celsius. Knuffels en verkleedspullen die niet gewassen kunnen worden, moeten minstens 72 uur in een afgesloten plastic zak worden opgeslagen. Hierdoor sterven de mijten af en wordt de verspreiding van schurft voorkomen (bron [3]).
Een kind met schurft hoeft niet geweerd te worden, maar moet wel behandeld worden. Ouders en medewerkers moeten samenwerken om ervoor te zorgen dat de behandeling correct en tijdig plaatsvindt. Het is ook belangrijk om de gezinscontacten van het kind mee te behandelen, omdat schurft zich snel verspreidt binnen het gezin.
Preventie van schurft
Hoewel schurft niet altijd voorkomen kan worden, zijn er maatregelen die de kans op besmetting verkleinen. Een belangrijke maatregel is het naleven van goede hygiënepraktijken. Dit betreft het regelmatig wassen van handen, het vermijden van het delen van kleding of beddengoed en het wassen van kleding op een hoge temperatuur. In de kinderopvang is het ook belangrijk om aandacht te besteden aan het schoonmaken van oppervlakken en speelgoed, omdat ziekteverwekkers zich hierop kunnen bevinden.
Ouders en medewerkers kunnen ook voorkomen dat schurft zich verspreidt door de symptomen te herkennen en snel te reageren. Als een kind schurft heeft of wordt vermoed, is het verstandig om het niet langer in de opvang aanwezig te laten zijn, totdat de behandeling is gestart. Dit helpt om de verspreiding te beperken en zorgt ervoor dat andere kinderen en medewerkers niet besmet raken.
Conclusie
Schurft is een huidaandoening die in de kinderopvang kan voorkomen en snel verspreidt via lichaamscontact of via kleding en beddengoed. Het is belangrijk dat ouders en medewerkers deze aandoening herkennen en passende maatregelen nemen. Dit betreft zowel de behandeling van het kind als de preventie en de hygiënepraktijken in de opvang. De GGD speelt een belangrijke rol in de melding en beheersing van schurft, en het is verstandig om contact op te nemen met deze instantie in geval van een besmetting. Door samenwerking, aandacht voor symptomen en het naleven van goede hygiënepraktijken kan schurft snel worden beheerst en de verspreiding voorkomen.
Vorige week een nieuwe gevel bij de BSO gekregen. Nieuwe kozijnen, nieuw glas en deur.
