Kinderbijslag: hoeveel kinderen kunnen er recht op hebben?
juni 19, 2025
Agressief gedrag, zoals slaan, bijten, schoppen en duwen, komt vaak voor bij jonge kinderen, met name tussen de 18 maanden en 4 jaar. Dit gedrag is meestal een normale fase in de ontwikkeling, maar kan voor ouders en verzorgers zorgwekkend zijn. Het is belangrijk om te begrijpen waarom kinderen agressief gedrag vertonen en hoe hier op een effectieve manier mee om te gaan. Dit artikel biedt een overzicht van de oorzaken van agressief gedrag bij dreumesen en peuters, en geeft praktische tips voor een passende aanpak, gebaseerd op beschikbare informatie.
Agressief gedrag bij jonge kinderen uit zich op verschillende manieren. Het kan fysiek zijn, zoals slaan, bijten, schoppen of duwen. Het kan ook verbaal zijn, hoewel dit bij jonge kinderen minder vaak voorkomt omdat hun taalvaardigheid nog beperkt is. Vaak is agressief gedrag een uiting van frustratie, onmacht of een poging om contact te zoeken. Kinderen van 2 jaar denken nog niet na over de gevolgen van hun acties en kunnen hun emoties nog niet goed onder woorden brengen. Ze uiten zich daarom vaak lichamelijk. Een kind van 2 kan bijvoorbeeld een speeltje hardhandig afpakken of een ander kind duwen als het iets niet leuk vindt.
De ontwikkeling van een kind speelt een belangrijke rol bij agressief gedrag. Kinderen van 2 jaar ontdekken dat ze een eigen persoon zijn met een eigen wil, wat kan leiden tot koppigheid en een ‘nee-fase’. Ze leren nog niet inleven in anderen en begrijpen niet volledig dat hun acties pijn kunnen veroorzaken. Naarmate kinderen ouder worden, rond de 3 jaar, kunnen ze zich steeds beter uitdrukken met woorden, waardoor agressief gedrag vaak afneemt. Echter, frustratie kan nog steeds een rol spelen, vooral als ze iets willen dat nog te moeilijk voor ze is. Kinderen van 4 jaar hebben meer tools om problemen op te lossen, maar kunnen in intense emotionele momenten terugvallen in oude gewoontes. Ze zijn nog steeds impulsief en kunnen de gevolgen van hun gedrag niet altijd overzien.
Agressief gedrag is zelden zonder reden. Het kan voortkomen uit verschillende factoren, waaronder frustratie, onmacht, onzekerheid, angst of de behoefte aan aandacht. Een kind kan bijvoorbeeld agressief reageren als het gefrustreerd is omdat iets niet lukt, of als het zich onzeker voelt in een nieuwe situatie. Soms is agressie een manier om contact te zoeken, bijvoorbeeld door een ander kind te slaan om de aandacht van de ouder te trekken. Ook veranderingen in het leven van een kind, zoals een scheiding of het verlies van een dierbare, kunnen leiden tot agressief gedrag.
Sommige onderzoeken suggereren dat er biologische factoren kunnen meespelen. Agressieve kinderen hebben gemiddeld een lagere hartslag en een geringere zweetproductie, wat kan betekenen dat ze minder gevoelig zijn voor negatieve prikkels. Echter, er bestaat geen ‘agressie-gen’ en de oorzaken zijn complex en multifactorieel.
De omgeving van een kind kan ook invloed hebben op agressief gedrag. Blootstelling aan geweld via televisie en computerspelletjes kan een rol spelen. Vooral gewelddadige video- en computerspelletjes, waarbij kinderen zelf de mogelijkheid hebben om schade aan te richten, kunnen agressie versterken. Ouders zouden daarom het kijken naar tv-geweld moeten beperken en met hun kind moeten praten over de beelden.
Het is belangrijk om consequent en duidelijk te reageren op agressief gedrag. Benoem het gedrag als onacceptabel, maar keur het kind niet af. Zeg bijvoorbeeld: “Ik vind het niet leuk als je slaat, want dat doet pijn,” in plaats van: “Jij bent stout.” Zorg ervoor dat afkeuring en straf niet de boventoon voeren, en blijf oog hebben voor wat het kind wel goed doet. Stel duidelijke regels en houd je daaraan. Als een kind bijvoorbeeld speelgoed moet opruimen voordat het aan tafel gaat, zorg er dan voor dat dat gebeurt.
Blijf rustig, ook als je kind agressief is. Schreeuw niet terug en sla niet terug. Jij bent het voorbeeld voor je kind. Als je zelf agressief reageert, geef je het kind het signaal dat agressie acceptabel is. Probeer de onderliggende behoefte van je kind te achterhalen. Is het kind moe, hongerig of overprikkeld? Als je de oorzaak van het gedrag kunt achterhalen, kun je er beter op reageren.
In de meeste gevallen neemt agressief gedrag af naarmate het kind ouder wordt en leert omgaan met zijn emoties. Echter, als het agressieve gedrag zeer frequent voorkomt, als het kind niet zelf of met hulp tot rust kan komen, of als het gedrag langer aanhoudt dan passend is voor de leeftijd, is het verstandig om hulp te zoeken. Dit kan bij de huisarts, het consultatiebureau of een orthopedagoog. Gedragsproblemen worden meestal pas op latere leeftijd ontdekt, omdat peuters vaak nog niet helemaal bewust handelen.
Er zijn verschillen in agressief gedrag tussen jongens en meisjes. Jongens zijn vaker agressief dan meisjes, mogelijk omdat ze meer moeite hebben met zelfbeheersing. Meisjes uiten agressieve gevoelens vaak op een andere manier, bijvoorbeeld door te manipuleren, roddelen of bondjes te sluiten.
Agressief gedrag bij dreumesen en peuters is een veelvoorkomend verschijnsel dat meestal een normale fase in de ontwikkeling is. Het is belangrijk om te begrijpen waarom kinderen agressief gedrag vertonen en hoe hier op een effectieve manier mee om te gaan. Door consequent te reageren, de onderliggende behoefte van het kind te achterhalen en eventueel hulp te zoeken, kunnen ouders en verzorgers het agressieve gedrag verminderen en het kind helpen om op een positieve manier met zijn emoties om te gaan.
Wie niet van een kind geniet, ziet het allermooiste niet