Kinderopvang in Huizen: Veilig, educatief en gericht op ontwikkeling
juli 14, 2025
In haar werk "Op opvoeding aangewezen", presenteert Els Lodewijks-Frencken een kritische analyse van de huidige opvoedingspraktijken in westerse samenleving. Het boek is een uitgebreide studie die historische en filosofische contexten gebruikt om de huidige stand van zaken in kaart te brengen. Ze benadrukt het belang van het gezin als kern van de opvoeding en wijst op de verzwakking van het gezin als centraal opvoedingsinstituut. In dit artikel worden de kernthema's, argumenten en kritische kijk van Lodewijks-Frencken besproken, gebaseerd op de beschikbare informatie.
De rol van het gezin in de opvoeding
Els Lodewijks-Frencken benadrukt het belang van het gezin als fundament voor kinderopvoeding. Ze stelt dat kinderen het beste groeien in een omgeving waarin ze een vader en een moeder hebben. Dit biedt het kind een gevoel van coherentie en veiligheid. In haar mening is het gezin de essentiële basis voor de opvoeding, hoewel ze beseft dat de realiteit vaak anders is. Ze benadrukt dat het ideale scenario niet altijd haalbaar is en dat er gevallen zijn waarin kinderen beter af zijn bij pleegouders dan bij ouders die hen slecht behandelen.
Lodewijks-Frencken wijst erop dat kinderen niet alleen biologische banden nodig hebben, maar ook een emotionele band die hun identiteit en zelfbeeld ondersteunt. Ze wijst op de narcistische cultuur waarin ouders hun kinderen vaak als een verlengstuk van zichzelf zien, in plaats van als een individu met eigen behoeften en persoonlijkheid. Dit fenomeen, dat ook door de Amerikaanse historicus Christopher Lasch werd beschreven, zorgt volgens haar voor een onverschillig of zelfs destructief opvoedingsklimaat.
Kritiek op opvoedingsdeskundigen en moderne pedagogiek
Lodewijks-Frencken richt ook kritiek op opvoedingsdeskundigen en moderne pedagogische methoden. Ze stelt dat de theorie vaak losstaat van de praktijk en dat veel pedagogische academies meer gericht zijn op abstracte concepten dan op concrete opvoedingsvraagstukken. In haar werk benadrukt ze de noodzaak van een praktijkgerichte aanpak, waarbij opvoedingsmethoden worden gekoppeld aan de echte leefwereld van kinderen en hun ouders.
Ze beschrijft hoe sommige docenten en collega's haar werk en haar aanpak als provocerend en zelfs irritant vonden. Ze legde de nadruk op praktijkvoorbeelden, zoals het bijhouden van kinderen bij het oversteken van een straat, iets dat sommigen als overbodig of zelfs indoctrinerend zagen. Ze gelooft echter in het belang van dergelijke praktische interventies voor de veiligheid en ontwikkeling van kinderen.
Lodewijks-Frencken benadrukt ook de rol van de vader in de opvoeding. Ze wijst op het feit dat vaders vaak betrokken worden in de theorie, maar in de praktijk weinig tijd of energie investeren in het opvoeden van hun kinderen. Ze ziet dit als een probleem in de hedendaagse opvoeding en benadrukt de noodzaak voor meer praktische betrokkenheid van beide ouders.
Opvoeding in de context van de samenleving
Naast de rol van het gezin en de kritiek op pedagogische methoden, legt Lodewijks-Frencken ook de nadruk op de bredere context van opvoeding in de samenleving. Ze wijst op de invloed van televisie, het toenemende aantal echtscheidingen en de beperkingen in de woonomgeving die kinderen tegenkomen. Deze factoren, volgens haar, drukken kinderen in hun ontwikkeling en beperken hun mogelijkheden.
Een voorbeeld die ze noemt is de invloed van kunstmatige bevruchtingstechnieken. Ze benadrukt dat kinderen vaak niet voldoende worden ingelicht over hun afkomst, wat emotionele en identiteitsproblemen kan veroorzaken. Ze verwezen naar een geval waarin zussen die via kunstmatige inseminatie verwekt waren, nog steeds verdriet voelden over de anonieme donorstatus. Dit benadrukt het belang van transparantie en openheid in dergelijke situaties.
Ze benadrukt ook het belang van een kindgerichte samenleving, maar stelt dat de term "kindgericht" vaak misleidend is. Volgens haar is de hedendaagse samenleving niet echt kindvriendelijk, aangezien kinderen vaak in hun spel, leefomgeving en toekomst worden beperkt. Ze benadrukt dat kinderen meer aandacht nodig hebben van de samenleving als geheel, niet alleen van hun ouders of opvoeders.
De narcistische cultuur en haar gevolgen voor de opvoeding
Een centraal thema in het werk van Lodewijks-Frencken is de narcistische cultuur, zoals deze door Christopher Lasch is beschreven. Volgens haar is deze cultuur gekenmerkt door een hoge mate van zelfcentrering en een laag niveau van betrokkenheid bij kinderen. Ouders zien hun kinderen vaak als een projectie van hun eigen wensen en verwachtingen, in plaats van als een individu met eigen behoeften.
Deze cultuur leidt volgens haar tot een onverschillig opvoedingsklimaat, waarin kinderen vaak niet het nodige aandachtspunt krijgen. Ze benadrukt dat dit een negatieve invloed heeft op de mentale en emotionele ontwikkeling van kinderen. Ze pleit voor een opvoeding die meer gericht is op het individu dan op de verwachtingen van de ouders of de samenleving.
Praktijkgerichte pedagogiek
Els Lodewijks-Frencken benadrukt de noodzaak voor een praktijkgerichte aanpak in de pedagogiek. Ze stelt dat theorieën vaak losstaan van de praktijk en dat er meer aandacht moet zijn voor de echte leefwereld van kinderen. In haar mening is het belangrijk dat opvoeders en ouders niet alleen theorieën leren, maar ook leren hoe ze deze theorieën in de praktijk kunnen toepassen.
Ze benadrukt de noodzaak voor meer ervaring en betrokkenheid bij kinderen. In haar mening is het belangrijk dat opvoeders en ouders niet alleen theorieën leren, maar ook leren hoe ze deze theorieën in de praktijk kunnen toepassen. Ze stelt dat het belangrijk is om de opvoeding te verbinden met de echte leefwereld van kinderen, zodat ze een betere groeisituatie krijgen.
Conclusie
In haar werk "Op opvoeding aangewezen" presenteert Els Lodewijks-Frencken een kritische blik op de huidige opvoedingspraktijken in westerse samenleving. Ze benadrukt het belang van het gezin als kern van de opvoeding en wijst op de verzwakking van het gezin als centraal opvoedingsinstituut. Ze richt kritiek op opvoedingsdeskundigen en moderne pedagogische methoden en benadrukt de noodzaak voor een praktijkgerichte aanpak. Ze benadrukt ook de invloed van de bredere samenleving op de opvoeding en wijst op de gevolgen van een narcistische cultuur voor de opvoeding.
Haar werk benadrukt het belang van een kindgerichte samenleving, maar stelt dat de term "kindgericht" vaak misleidend is. Ze benadrukt dat kinderen meer aandacht nodig hebben van de samenleving als geheel, niet alleen van hun ouders of opvoeders. Haar kritische blik op de opvoeding benadrukt de noodzaak voor een meer praktische en betrokken aanpak bij de opvoeding van kinderen.
Vorige week een nieuwe gevel bij de BSO gekregen. Nieuwe kozijnen, nieuw glas en deur.
