Opleiding tot kinderbegeleider: een weg naar een betrokken rol in de jeugd
juli 12, 2025
De opvoeding van kinderen heeft zich door de jaren heen aanzienlijk ontwikkeld. De manier waarop ouders hun kinderen opvoeden, is niet alleen veranderd in termen van methoden, maar ook in de waarden en prioriteiten die eraan ten grondslag liggen. De opvoedstijlen, de rol van ouders en het gebruik van hulpmiddelen zoals luiers en kinderopvang zijn in het verleden en het heden verschillend. Deze ontwikkelingen zijn zowel op sociaal als psychologisch vlak zichtbaar geworden. In dit artikel worden de belangrijkste verschillen tussen opvoeding vroeger en nu besproken, met aandacht voor opvoedstijlen, hulpmiddelen, het opvoedingsdoel en de rol van ouders.
De opvoedstijlen zijn door de jaren heen sterk veranderd. In de jaren 50 was de opvoeding voornamelijk autoritair. Ouders hanteerden een strikte en hiërarchische aanpak waarbij gehoorzaamheid en respect centraal stonden. Fysieke straf en strikte discipline waren normaal, en kinderen hadden weinig ruimte voor eigen inbreng. De nadruk lag op het naleven van regels en plichten, en emoties werden vaak onderdrukt. In de jaren 60 en 70 daalde de autoriteit van de vader, en begon de moeder meer aandacht te besteden aan de emotionele behoeften van het kind. Er kwam meer ruimte voor zelfexpressie en creativiteit, en ouders werden meer als vrienden dan als autoritaire figuren gezien.
In de jaren 2020 is de opvoeding weer anders geworden. Er ligt nu meer nadruk op positieve discipline, waarbij ouders proberen gedrag te sturen door middel van positieve communicatie, in plaats van straf. De nadruk ligt op het aanmoedigen van autonomie en het bevorderen van mentale gezondheid. Ook spelen thema’s als inclusiviteit en bewustzijn van sociale rechtvaardigheid een belangrijke rol. Dit verschijnt in de context van een steeds diverser wordende samenleving, waarin kinderen vanuit een vroeger strengere opvoeding nu meer ruimte krijgen voor hun eigenheid.
De keuze in hulpmiddelen en producten voor kinderen is sinds de jaren ’60 sterk gegroeid. Vroeger was het gebruik van luiers eenvoudig en beperkt, terwijl tegenwoordig er veel meer keuze is in verzorgingsproducten, papjes en voedingsproducten. Zoals in een artikel wordt vermeld, was de jaren ’60 een periode van opkomst van de wegwerpluiers, en is de technologie in deze producten sindsdien veel veranderd. De keuze is nu groter, maar ook complexer, waardoor ouders vaker de vraag stellen of meer keuze inderdaad ook beter is.
Daarnaast is het gebruik van kinderopvang sinds de jaren ’70 sterk gegroeid. Vroeger was de opvoeding vaak een primaire taak van de moeder, en werd er weinig buitenshuis gewerkt. De kinderopvang was destijds nog niet zo goed geregeld. Tegenwoordig zijn vaak de vaders intensief betrokken bij de opvoeding, en combineren veel ouders het opvoeden met het maken van een carrière. Ook groeien kinderen vaker op in samengestelde gezinnen, waarbij bewust of onbewust meer volwassenen betrokken zijn bij de opvoeding van het kind.
De opvoedingsdoelen van ouders zijn in de loop van de tijd veranderd. Waar voorheen de nadruk werd gelegd op het conformeren aan regels, wordt nu veel belang gehecht aan het dragen van eigen verantwoordelijkheid en zelfstandig oordelen. De kinderen praten en beslissen mee; er wordt meer onderhandeld. Dit komt door de veranderingen in de samenleving, waarin kinderen steeds vaker worden blootgesteld aan complexe situaties en uitdagingen. Ze worden voortdurend geprikkeld door televisie, internet en social media, en het is een uitdaging voor een ouder om hun kind hierin te begeleiden.
Tijdens de jaren ’70 was het opvoeden van kinderen vooral gericht op het geven van structuur en discipline. De nadruk lag op het volgen van regels, en emoties werden vaak onderdrukt. Tegenwoordig wordt er meer aandacht besteed aan het uiten van emoties en het leren omgaan met conflicten. De kinderen leren nu om hun eigen mening te vormen en te delen, en om verantwoordelijkheid te nemen voor hun gedrag. Dit wordt mogelijk gemaakt door de veranderde opvattingen over opvoeding, waarin het kind centraal staat en de ouders hun rol als begeleider zien.
De rol van ouders is in de loop van de tijd veranderd. Vroeger was de opvoeding vaak een primaire taak van de moeder. Er werd wel gewerkt buitenshuis, maar dan voornamelijk als de kinderen wat ouder waren. De kinderopvang was destijds nog niet zo goed geregeld. Tegenwoordig zijn vaak de vaders intensief betrokken bij de opvoeding, en combineren veel ouders het opvoeden met het maken van een carrière. Ook groeien kinderen vaker op in samengestelde gezinnen, waarbij bewust of onbewust meer volwassenen betrokken zijn bij de opvoeding van het kind.
Bijvoorbeeld, in een interview met Marijke, oma van drie kleinkinderen, wordt gezegd dat het nu moeilijker is om te bepalen wat het juiste gedrag is. Ze ziet dat de kinderen van nu veel meer onder druk staan, en dat het gezin soms lijkt op een bedrijf. Beide ouders werken en hebben, evenals hun kinderen, een volle agenda. Vroeger kwam het ‘er voor de kinderen zijn’ vaak op de eerste plaats, terwijl het nu veelal de ander kant opgaat. Kinderen worden veel meegenomen, en de nadruk ligt op het stimuleren van hun ontwikkeling.
De opvoeding van kinderen heeft zich door de jaren heen aanzienlijk ontwikkeld. De manier waarop ouders hun kinderen opvoeden, is niet alleen veranderd in termen van methoden, maar ook in de waarden en prioriteiten die eraan ten grondslag liggen. De opvoedstijlen, de rol van ouders en het gebruik van hulpmiddelen zoals luiers en kinderopvang zijn in het verleden en het heden verschillend. De opvoedingsdoelen zijn veranderd van conformeren naar eigen verantwoordelijkheid, en de rol van ouders is van eenzijdig naar gedeeld gegaan.
Wie niet van een kind geniet, ziet het allermooiste niet