Verschillen in opvoeding van allochtonen en autochtonen

Inleiding

In de huidige maatschappelijke context is het verschil tussen allochtonen en autochtonen een onderwerp van veel discussie. De termen worden vaak gebruikt om de herkomst van personen in Nederland te bepalen. In de context van opvoeding en kinderopvang is het belangrijk om dit verschil te begrijpen, zodat er op maat gemaakte ondersteuning kan worden geboden. De informatie die in de bronnen beschikbaar is, wijst op verschillen in opvoedingsstrategieën, toegang tot hulpverlening en culturele invloeden. Dit artikel bespreekt de kernpunten van het verschil tussen allochtonen en autochtonen in de opvoeding, met aandacht voor praktische aanpak en beleidsmaatregelen.

Definities en begrippen

De termen ‘allochtoon’ en ‘autochtoon’ worden in de Nederlandse samenleving vaak gebruikt om de herkomst van personen aan te duiden. Volgens de bronnen is een autochtoon iemand die in Nederland is geboren met twee Nederlandse ouders. Een allochtoon is iemand die in een ander land is geboren, of die een ouder heeft die in een ander land is geboren. De termen zijn in het verleden vaak geclassificeerd als ‘niet-westerse’ of ‘westers’, wat wijst op de culturele en etnische afkomst. In de praktijk blijkt dat de termen echter vaak worden gebruikt om te verwijzen naar migratieachtergronden, wat leidt tot een bredere interpretatie van de termen.

De term ‘allochtoon’ heeft in het alledaagse taalgebruik negatieve associaties gekregen, zoals ‘niet thuis zijn in Nederland’ of ‘achterstand’. Dit is in strijd met de statistische definitie, die alleen de geboorteplaats bepaalt. In de praktijk van opvoedingsondersteuning is het belangrijk om te beseffen dat het verschil tussen allochtonen en autochtonen niet alleen betrekking heeft op de herkomst, maar ook op de culturele context, de taal en de verwachtingen van ouders.

Opvoedingsondersteuning voor allochtonen

In de praktijk van opvoedingsondersteuning is het belangrijk om rekening te houden met de culturele en taalkundige verschillen tussen allochtonen en autochtonen. De bronnen tonen aan dat niet-westerse allochtonen soms moeilijker bereikbaar zijn via reguliere kanalen, zoals de school of professionele hulpverleners. Het is daarom belangrijk om aan te sluiten bij de mogelijkheden, wensen en beperkingen van deze groepen ouders.

Een van de knelpunten in de opvoedingsondersteuning aan ouders met een niet-westerse achtergrond is het taalprobleem. Ouders hebben vaak last van een gebrekkige beheersing van de Nederlandse taal, wat kan leiden tot moeilijkheden bij het begrijpen van opvoedingsvragen. Het is daarom zinvoller om problemen rondom de opvoeding niet als zodanig te benoemen, maar indirecter te benaderen. Bijvoorbeeld door te vragen: “Wat doet u elke dag?” of “Wat vindt u leuk aan het zijn van een moeder?”

Daarnaast is het belangrijk om een cultuursensitieve benadering te kiezen. Dit betekent dat de professional kennis heeft van en sensitiviteit voor etnische verschillen, zodat binnen de bestaande kaders zorg op maat kan worden geboden. Het gebruik van afbeeldingen en visuele materialen kan helpen bij het opbouwen van een gesprek. De materialen moeten passen bij de belevingswereld van de ouders en eenduidig zijn.

Opvoedingsondersteuning voor autochtonen

Voor autochtonen is de opvoedingsondersteuning vaak gericht op het aanbieden van praktische tips en adviezen die aansluiten bij de hulpvragen van ouders. Het is belangrijk om te beseffen dat autochtonen vaak een andere cultuur- en waardenstelsel hebben dan allochtonen. Dit kan leiden tot onderscheid in de opvoedingsvragen, zoals discriminatie, religieuze opvoeding en moraliteit.

In de praktijk is het belangrijk om interculturele deskundigheid van medewerkers in het preventieve aanbod te vergroten. Dit betekent dat de professional kennis heeft van en vaardigheden heeft om met de cliënt om te gaan. De sensitieve houding en vaardigheden van de professional kunnen doorslaggevend zijn voor het slagen van opvoedondersteuning.

Verschillen in opvoedingsstrategieën

De bronnen tonen aan dat er verschillen zijn in opvoedingsstrategieën tussen allochtonen en autochtonen. Bijvoorbeeld, het is belangrijk om te weten dat ouders van allochtonen vaak minder bereid zijn om privéproblemen met buitenstaanders te delen. Dit kan leiden tot een gevoel van schaamte of onzekerheid. Daarnaast kan er sprake zijn van weerstand vanuit de man of de familie, of van angst om naar een plaats te gaan waar de ouders zich niet bekend voelen.

In de praktijk is het belangrijk om te werken aan een veilige vertrouwensband met de ouders. In het begin kan de hulpverlening plaatsvinden in een vertrouwde omgeving voor de ouders, zoals thuis. Van daaruit kan toegewerkt worden naar eventuele cursussen of bijeenkomsten in groepsverband.

Invloed van migratie-achtergrond

De bronnen wijzen op het feit dat kinderen en jongeren met een migratieachtergrond oververtegenwoordigd zijn in zwaardere vormen van jeugdhulp, zoals jeugdbescherming en jeugdreclassering. Dit kan worden verklaard door de vaak zwaardere problematiek waarmee de allochtone jeugd bij Bureau Jeugdzorg Utrecht binnenkomt. Het is daarom belangrijk om te beseffen dat het verschil tussen allochtonen en autochtonen niet alleen betrekking heeft op de herkomst, maar ook op de culturele context, de taal en de verwachtingen van ouders.

Oplossingen en aanbevelingen

De bronnen suggereren dat er een aantal maatregelen kunnen worden genomen om het verschil tussen allochtonen en autochtonen in de opvoeding te versterken. Eén van de aanbevelingen is het gebruik van een cultuursensitieve benadering bij de opvoedingsondersteuning. Dit betekent dat de professional kennis heeft van en sensitiviteit voor etnische verschillen, zodat binnen de bestaande kaders zorg op maat kan worden geboden.

Daarnaast is het belangrijk om te werken aan een betere toegankelijkheid van opvoedingsondersteuning voor allochtonen. Dit kan worden gedaan door aan te sluiten bij de mogelijkheden, wensen en beperkingen van deze groepen ouders. Het is belangrijk om te inventariseren onder welke condities men kan deelnemen en de bijeenkomst hieraan aan te passen.

Conclusie

Het verschil tussen allochtonen en autochtonen in de opvoeding is belangrijk om te begrijpen, zodat er op maat gemaakte ondersteuning kan worden geboden. De bronnen tonen aan dat er verschillen zijn in opvoedingsstrategieën, toegang tot hulpverlening en culturele invloeden. Het is belangrijk om rekening te houden met de verschillen in taal, cultuur en verwachtingen van ouders. Door een cultuursensitieve benadering te kiezen, kan de opvoedingsondersteuning beter aansluiten bij de behoeften van zowel allochtonen als autochtonen.

Bronnen

1. https://www.jgzrichtlijnen.nl/richtlijn/jgz-richtlijn-opvoedondersteuning/5-diversiteit/5-2-interventies/5-2-2-ouders-met-een-niet-westerse-achtergrond/
2. https://mens-en-samenleving.infonu.nl/sociaal-cultureel/79462-het-verschil-tussen-een-autochtoon-en-een-allochtoon.html
3. https://www.socialevraagstukken.nl/herziening-van-de-termen-autochtoon-en-allochtoon-is-nodig-afschaffen-hernoemen-of-herdefinieren/
4. https://www.vertalen.nu/betekenis/nl/verschil
5. https://link.springer.com/article/10.1007/s12450-010-0345-9
6. https://www.cbs.nl/nl-nl/corporate/2016/43/termen-allochtoon-en-autochtoon-herzien
7. https://woordwijzer.nl/Woord/37384/Verschil
8. https://www.pharos.nl/factsheets/opvoedondersteuning-bij-migranten-en-vluchtelingengezinnen/
9. https://nl.wiktionary.org/wiki/verschil